Tώρα που το πρωτάθλημα μπήκε στα πιτς με μιαν απόφαση ολότελα συζητήσιμη και αμφίβολο είναι αν θα οδηγήσει κάπου, καλό είναι να εξετάσουμε το πώς πορεύεται η ΕΠΟ της νέας εποχής. Υπό την έννοια ότι προχώρησε σε κάποιες αποφάσεις στρατηγικής σημασίας και ο απώτερος στόχος των διοικητικών ήταν να δείξουν ότι γύρισαν σελίδα στο ποδόσφαιρο.
Το πέτυχαν; Κι αν ναι, τι ακριβώς ξημέρωσε; Καλύτερα ή χειρότερα πάνε τα πράγματα στα μέρη μας; Ασφαλώς, πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι ότι και οι προηγούμενες διοικήσεις είχαν τις άσχημες στιγμές τους, τη μικρή πρόοδο σε αρκετά πράγματα και βέβαια δημιούργησαν ένα σκηνικό που ορισμένοι το βάφτισαν θολό. Με τη νέα κατάσταση, όμως, τι ακριβώς συμβαίνει;
Διαιτησία
Για πρώτη φορά στα χρονικά προέκυψε ξένος αρχιδιαιτητής: ο Μέλο Περέιρα. Κοντά του, σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις είχε το δίδυμο των Τριτσώνη – Κουκουλάκη. Αν τώρα κάποιος βρεθεί να υποστηρίξει ότι το συγκεκριμένο κομμάτι βελτιώθηκε, μάλλον αρνείται την πραγματικότητα. Τα λάθη πολλά, ορισμένα δε χτυπητά, σφυρίγματα που έκλεψαν βαθμούς από ομάδες και αλλοίωσαν τον βαθμολογικό πίνακα, ενώ δεν βλέπουμε στον ορίζοντα κάποιο μεγάλο ταλέντο στον χώρο της διαιτησίας. Δεν είναι μυστικό ότι ξεσηκώθηκαν οι περισσότερες ομάδες, οι γκρίνιες γεμίζουν πολλά κυτία παραπόνων και βέβαια οι ψύχραιμοι παραδέχονται το δίκιο του Ολυμπιακού να αισθάνεται ριγμένος σε κομβικής σημασίας ραντεβού. Για να αντιληφθείτε πλήρως την εικόνα, δεν έφτανε ο Περέιρα, προστέθηκε και έτερος αλλοδαπός να βοηθήσει στους ορισμούς. Προφανώς όχι επειδή όλα πήγαιναν πρίμα…
Δικαιοσύνη
Εδώ έχουμε το σημαντικότερο, ίσως, θέμα: η απόφαση για εισαγωγή τακτικών δικαστών υπήρξε ζήτημα υψίστης σημασίας προκειμένου να περιοριστούν οι αντιδράσεις και να επικρατήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Πού πάσχει ο θεσμός; Η Δικαιοσύνη κινείται με ρυθμούς χελώνας, αποφάσεις καθυστερούν να βγουν ή βγαίνουν ξημερώματα πριν από καθοριστικά ντέρμπι και αιφνιδιάζουν άπαντες, οι εφέσεις είτε δεν εκδικάζονται άμεσα είτε μένουν στο συρτάρι, το μπάχαλο διαιωνίζεται. Αναμφίβολα πρέπει να βρεθεί μια λύση, διότι οι εκκρεμότητες χτυπούν καίρια την αξιοπιστία μιας διοργάνωσης που πασχίζει να αποτινάξει από πάνω της διάφορα «κακώς κείμενα» του παρελθόντος.
Εθνική
Με στόμφο είχε ανακοινωθεί ότι η Εθνική φεύγει από το Γεώργιος Καραϊσκάκης και μετακομίζει στην Τούμπα. Δεν θα εξετάσουμε αν το γήπεδο που εδρεύει στο Νέο Φάληρο είναι το καλύτερο και το πλέον σύγχρονο στην Ελλάδα –άλλωστε τα αυτονόητα είναι περιττό να επισημαίνονται. Η διοίκηση Γραμμένου είχε στόχο να δίνει ματς η Εθνική ομάδα σε πολλά γήπεδα της Επικράτειας και το σύνθημα ήταν «να την απολαμβάνουν όλοι οι Ελληνες». Μεγάλη κουβέντα πες, μεγάλη απόφαση μη λάβεις. Διότι στην πρώτη αληθινά μεγάλη δυσκολία και ύστερα από τα γεγονότα της Τούμπας, τι μας είπε ουσιαστικά η Ομοσπονδία; Πως το γήπεδο της Τούμπας είναι ακατάλληλο, δεν εγγυάται για τίποτα και άρον άρον προέκυψε νέο «σπίτι». Οχι κάπου στην ελληνική επαρχία, αλλά το γνώριμο Ολυμπιακό Στάδιο. Ναι, ένα γήπεδο που οι ίδιοι οι διεθνείς πολλάκις είχαν απορρίψει στο παρελθόν και πολύ αμφιβάλλουμε αν στα επίσημα παιχνίδια θα αποτελέσει την έδρα της Εθνικής. Μια επιλογή στρατηγική που δεν βγήκε στη νέα διοίκηση, ή τουλάχιστον αυτό προκύπτει με τα σημερινά δεδομένα.
Συμπέρασμα: ωραία ακούγονται στα αφτιά τα περί ενδιαφέροντος και συναρπαστικού πρωταθλήματος. Ναι, αυτό που διακόπηκε άγαρμπα και έχει ανάγκη να ρυθμιστούν πολλές παθογένειες. Τόσο για τη διοργάνωση όσο και συνολικά για το εγχώριο ποδόσφαιρο που δεν μπορεί να πορεύεται με βάση κάποια «θέλω» παραγόντων που πολύ απέχουν από την ουσία και την πραγματικότητα.