Κύκλοι που προσπαθούν να υπονομεύσουν την ελληνική εξωτερική πολιτική και τον υπουργό προσωπικά διακινούν ένα εξωφρενικό σενάριο. Σύμφωνα με αυτό, η άρνηση της χώρας μας να ευθυγραμμιστεί την περασμένη Δευτέρα με την υπόλοιπη Ευρώπη στο θέμα των ρωσικών ευθυνών για τη δηλητηρίαση του πρώην πράκτορα υπηρετούσε δύο στόχους. Ο πρώτος ήταν να καλοπιάσουμε τον Πούτιν ώστε να μεσολαβήσει στον Ερντογάν για τους δύο έλληνες στρατιωτικούς. Ο δεύτερος ήταν να τρίξουμε τα δόντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση: ή πιέζετε τον Ερντογάν όπως κάνετε με τον Πούτιν ή βάζουμε βέτο.

Πολιτικός με μεγάλη εμπειρία και εγνωσμένο ήθος, ο Νίκος Κοτζιάς αποκλείεται να συνήργησε σε ένα τέτοιο τέχνασμα. Πρώτον, επειδή είναι βέβαιο ότι έχει συγκλονιστεί και ο ίδιος από τη δηλητηρίαση του Σεργκέι Σκριπάλ. Δεύτερον, επειδή μπορεί να μη διακρίνεται για τα ένθερμα φιλοευρωπαϊκά του αισθήματα, γνωρίζει όμως ότι όλα τα μεγάλα προβλήματα λύνονται μέσα στην Ευρώπη και μαζί με την Ευρώπη. Οταν πας να εκβιάσεις την Ευρώπη, το μόνο που πετυχαίνεις είναι να απομονώνεσαι. Και να ανυπομονούν οι εταίροι σου να καταργηθεί το σύστημα ομοφωνίας ώστε να μην τους μπλοκάρεις.

Είναι αλήθεια ότι ο υπουργός Εξωτερικών έχει προϊστορία: τον Ιανουάριο του 2015, φρέσκος ακόμη στην καρέκλα του, είχε διαφωνήσει με τη σκλήρυνση της στάσης της Ευρώπης απέναντι στη Μόσχα λόγω των επιχειρήσεων στην Ουκρανία. Τότε όμως είχε δικαιολογία, οι Ναζί ήταν έτοιμοι να αλώσουν το Κίεβο με την ανοχή, αν όχι την ενθάρρυνση, των ευρωπαίων νεοφιλελεύθερων, ο Πούτιν υπερασπιζόταν μόνος του τη δημοκρατία. Χώρια που ο ΣΥΡΙΖΑ ήλπιζε και σε φτηνά ρούβλια. Τώρα που οι μύθοι διαλύθηκαν τι λόγους έχει να κολακεύει τον Τσάρο;

Μία απάντηση υπάρχει: ο Ιβάν. Αυτός έπεισε τον Κοτζιά να παίξουν το ρωσικό χαρτί. Κι έκανε ο ίδιος το πρώτο βήμα, στέλνοντας επιστολή στον Βλαντίμιρ Βλαντιμίροβιτς όπου, αφού επισημαίνει τη «σοφή δύναμη του ρωσικού κράτους» και το γεγονός ότι «η Ρωσία πάντοτε βρισκόταν στο πλευρό της νομιμότητας και της δικαιοσύνης», ζητά την προσωπική του αρωγή για την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών. Αποδεικνύει έτσι ότι δεν κρατά κακία στη δεύτερη πατρίδα του για τον τουλάχιστον αχάριστο τρόπο με τον οποίο του έχει φερθεί τελευταία.

Με τις κρούσεις προς τη Μόσχα να έχουν πια εξαντληθεί, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπε να αξιοποιήσει έναν άλλο στρατηγικό σύμμαχο της χώρας: το Κατάρ. Είναι άγνωστο βέβαια τι ακριβώς επιρροή ασκεί ο εμίρης Αλ Τάνι στον Ερντογάν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις μ’ αυτούς τους μουσουλμάνους. Σίγουρα πάντως θα είναι μεγαλύτερη από αυτή που ασκούν η γερμανίδα καγκελάριος ή ο αμερικανός πρεσβευτής, αφού για κάποιον περίεργο λόγο δεν επενδύουμε στις δικές τους παρεμβάσεις.

Οι Δυτικοί άλλωστε πάντα ψυχροί ήταν, οι Ανατολικοί είναι πιο ντόμπροι, πιο ξηγημένοι.

Τελευταία Νέα