Νέο μήνυμα προς την Τουρκία, τη φορά αυτή από το νησί της Άνδρου, έστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά την ανακήρυξή του σε επίτιμο δημότη. «Βάση της φιλίας και της καλής γειτονίας, την οποία επιδιώκουμε ειλικρινώς -επεσήμανε- είναι το να κάνουμε τις θάλασσές μας, την Μεσόγειο και το Αιγαίο, γέφυρες που μας ενώνουν και μας εμπνέουν στον δρόμο της δημιουργίας. Και οι αντηρίδες, πάνω στις οποίες στηρίζονται αυτές οι γέφυρες, είναι οι διατάξεις του διεθνούς δικαίου, στο σύνολό του».
Στην αντιφώνησή του προς τις τοπικές αρχές, ο Πρ. Παυλόπουλος διεμήνυσε ότι «η Ελλάδα πορεύεται διαρκώς όρθια και ζωντανή, ίδιο “αβύθιστο” καράβι, αψηφώντας τις προκλήσεις και τις δυσχέρειες, και με “αληγείς” για αυτήν τους ανέμους της δημιουργίας. Για αυτό και οι όποιες οπισθοδρομήσεις της είναι πρόσκαιρες και παροδικές, δίχως να ανακόπτουν τη ρότα της προς την εκπλήρωση της αποστολής της παγκοσμίως, όπως ταιριάζει στην Ιστορία και την μεγάλη κληρονομιά του λαού μας και του έθνους μας».
Και στη συνέχεια της αντιφώνησής του, «μέσα σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε την θάλασσα ως ένα χώρο ειρήνης και ειρηνικής συνύπαρξης και συνδημιουργίας, με όλους τους λαούς και ιδίως με τους γείτονές μας. Και τους υπενθυμίζουμε ότι απαράβατος, από την φύση του, όρος αυτής της ειρηνικής συνύπαρξης και συνδημιουργίας είναι οι κανόνες του διεθνούς δικαίου, οι οποίοι θεσπίσθηκαν, με βάση την πικρή και επώδυνη εμπειρία των καταστροφικών πολεμικών συρράξεων, για να εμπεδώσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε Κράτους.
Αυτό είναι -κατέληξε συμπερασματικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας- και το μήνυμα που στέλνουμε από την Άνδρο και στην φίλη και γείτονα Τουρκία: Βάση της φιλίας και της καλής γειτονίας, την οποία επιδιώκουμε ειλικρινώς, είναι το να κάνουμε τις θάλασσές μας, την Μεσόγειο και το Αιγαίο, γέφυρες που μας ενώνουν και μας εμπνέουν στον δρόμο της δημιουργίας. Και οι αντηρίδες, πάνω στις οποίες στηρίζονται αυτές οι γέφυρες, είναι οι διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου, στο σύνολό του, με κορωνίδα τις Συνθήκες που καθορίζουν τα σύνορά μας -ήτοι ιδίως τις Συνθήκες της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947- καθώς και την Συνθήκη του Montego Bay του 1980, αναφορικά με το Δίκαιο της Θάλασσας, σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ. Επαναλαμβάνω δε, για μιαν ακόμη φορά, ότι η τελευταία δεσμεύει και την Τουρκία -μολονότι δεν έχει προσχωρήσει σ’ αυτήν- μέσω των γενικώς παραδεδεγμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου που παράγει. Όλο αυτό το πλέγμα κανόνων του Διεθνούς Δικαίου είναι πλήρες και σαφές, δίχως περιθώρια αμφισβητήσεων και, ιδίως, επινόησης γκρίζων ζωνών. Υπό αυτό το πνεύμα ο ελληνικός λαός δίνει το χέρι προς την γείτονά μας Τουρκία. Σ’ αυτήν ανήκει η ευθύνη να δώσει και το δικό της χέρι. Διότι είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι, εν πάση περιπτώσει, εμείς, οι Έλληνες, όπως το έχουμε ιστορικώς αποδείξει με αμάχητα τεκμήρια, θα υπερασπισθούμε μέχρι κεραίας το διεθνές δίκαιο και τα εξ αυτού απορρέοντα δικαιώματά μας, και για δικό μας λογαριασμό, αλλά και για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην αντιφώνησή του ο κ. Παυλόπουλος μίλησε επίσης για τις θρησκευτικές παραδόσεις, όσο και την εφοπλιστική παράδοση της Άνδρου, με ειδική αναφορά στις οικογένειες Γουλανδρή και Εμπειρίκου, κάνοντας μνεία στη «Μικρά Αγγλία» της Ιωάννας Καρυστιάνη και του Παντελή Βούλγαρη.
