Για όλους αυτούς λοιπόν που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για το εισαγγελικό πόρισμα της κ. Τζίβα, συνοδεύοντας τους πανηγυρισμούς τους με αφοριστικές αναφορές και έκδοση… ποινών πριν καν αρχίσει η ανάκριση, αφιερώνω έναν αφορισμό που αποδίδεται στον Φωκυλίδη τον Μιλήσιο, ο οποίος είπε (προ 2.500 ετών δε), το περίφημο «Μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφοίν μύθον ακούσεις». Ητοι, μην κρίνεις προτού ακούσεις τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών.
Παρεμφερές με τον αφορισμό του Φωκυλίδη είναι και αρχαίο ρητό αγνώστου… πατρός, το οποίο έλεγε «Μηδένα ανήκουστον δικάζειν», δηλαδή για κανέναν να μην εκφέρεις κρίση χωρίς να τον ακούσεις…
Θα επικρατήσει η δικαιοσύνη
Είναι βεβαίως κατανοητή η σπουδή πολλών και διαφόρων, όχι κατ’ ανάγκην εχόντων τις ίδιες επιδιώξεις, να υπάρξει σε αυτές τις συνθήκες, και πριν καν αρχίσει η ανάκριση, μια επικοινωνιακή καταδίκη εις βάρος του Βαγγέλη Μαρινάκη. Αλλά, θυμίζω, στις δυτικές κοινωνίες, και στον νομικό πολιτισμό που έχουν αναπτύξει, εξακολουθεί να ισχύει το «είναι προτιμότερο και πιο τίμιο να κινδυνεύουμε να σώσουμε έναν ένοχο, παρά να καταδικάσουμε έναν αθώο».
Και θα ολοκληρώσω αυτή τη σύντομη περιήγηση στο πώς σχολίαζαν (και παράλληλα νουθετούσαν τους ανθρώπους της εποχής τους) οι σοφοί της αρχαιότητας για καταστάσεις παρόμοιες ή παρεμφερείς με αυτές που εξελίσσονται σήμερα στον χώρο της Δικαιοσύνης και γενικότερα στη χώρα, με το ακόλουθο, που νομίζω πρέπει να το έχει ο καθένας μας ως βασικό οδηγό για το τι κάνει στη ζωή του: «Εστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά»…
Του αρχαίου ποιητή Μενάνδρου (έζησε στην Αθήνα τον 4ο αιώνα π.Χ.) είναι το απόφθεγμα, και σε μια πρώτη μετάφραση, υποστηρίζει ότι «υπάρχει οφθαλμός της θείας Δικαιοσύνης, ο οποίος παρακολουθεί τα πάντα». Σε μια πιο ελεύθερη ερμηνεία δε, η ρήση αναφέρεται στον Θεό ή σε μια ανώτερη δύναμη, η οποία εποπτεύει τα πάντα και εν τέλει απονέμει το δίκαιο. Τουτέστιν ό,τι και να γίνει στο τέλος θα επικρατήσει η δικαιοσύνη και οι αδικούντες (ή μηχανορραφούντες θα προσέθετα…) θα αποκαλυφθούν και θα τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει…
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
Τι μπορεί να είναι ένα νησί; Απαντώ: Ωραίο. Φιλικό. Προσιτό. Ομορφο. Ησυχο. Ερημικο. Αγριο. Απομεμακρυσμένο. Κοντινό. Παραδοσιακό. Ιδανικό. Απολαυστικό. Παραδεισένιο. Και πολλά άλλα, φυσικά. Ειρωνικό πάντως, δεν μπορεί να είναι! Σε καμία των περιπτώσεων. Κι αν αναφέρεσαι με αυτόν τον επιθετικό προσδιορισμό σε ένα νησί όπως τα Ψαρά, το πράγμα καταντάει, ανησυχητικό.
Κι όμως συνέβη: ο πρόεδρος Τσίπρας απευθυνόμενος στους Ψαριανούς, τους οποίους επισκέφθηκε για να γιορτάσει μαζί τους την εθνική επέτειο, αποκάλεσε δυο φορές το νησί τους… «ειρωνικό»! Ηθελε να το αποκαλέσει… «ηρωικό», αλλά δεν του έβγαινε, διότι όπως πολλές φορές κάνει, δεν κοιτάζει το κείμενο που του γράφουν οι λογογράφοι του, αλλά επιχειρεί να υποδυθεί τον ιδανικό ρήτορα, ο οποίος ομιλεί από στήθους.
«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη…», η περίπτωση…
Τα βλέμματα στη Βάρνα
Ας του αναγνωρίσουμε όμως, και το κάνω χωρίς καμία επιφύλαξη, ότι στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα πήγε εξαιρετικά. Και εκείνος και ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης πέτυχαν επιτέλους η Ευρωπαϊκή Ενωση να πάρει σαφή θέση απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα, η οποία απειλεί να βάλει φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή. Είναι καλό το ψήφισμα του Συμβουλίου Κορυφής και για μας και για την Κύπρο. Πολύ καλό. Θα μπορούσε ίσως να ήταν και καλύτερο, αλλά πάντοτε υπάρχει και η άλλη πλευρά, να ήταν δηλαδή χειρότερο, και η Ευρωπαϊκή Ενωση να ένιπτε για άλλη μια φορά τα χέρια της υποδυόμενη τον Πόντιο Πιλάτο. Τώρα όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στη Βάρνα της Βουλγαρίας, όπου σήμερα πραγματοποιείται η Σύνοδος ΕΕ – Τουρκίας και για πρώτη φορά έπειτα από αρκετό καιρό οι Ευρωπαίοι θα έρθουν τετ α τετ με τον Ερντογάν. Ας ελπίσουμε ότι θα του καταστήσουν σαφές πως θα βρει ολόκληρη την Ευρώπη απέναντί του εάν και εφόσον αποπειραθεί να εξαγάγει την εσωτερική του κρίση προς δυσμάς…
Αφαντο το Συμβούλιο Ασφαλείας
Στο μεταξύ, ένα όνειρο ήταν και έφυγε με το πρώτο φως της ημέρας το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, το οποίο υποτίθεται ότι το έχει σε πρώτη προτεραιότητα ο πρόεδρος Τσίπρας, και είναι αυτό που τον εξανάγκασε να καλέσει άρον άρον στο Μέγαρο Μαξίμου τον επικεφαλής ηγέτη Σταύρο. Αμφιβάλλω αν θυμάται κανείς πλέον την υπόθεση αυτή, του προέδρου Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου. Οχι εγώ όμως. Ο οποίος και τότε υποστήριζα, και τώρα περισσότερο ακόμη, ότι όλο αυτό το σκηνικό δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα «καψώνι», για να επικαλεσθώ μια στρατιωτική ορολογία, του Τσίπρα απέναντι στον στρατάρχη Καμμένο, ο οποιος τελευταία του έκανε κάτι κόνξες. Ηθελε να του (απο)δείξει ότι έχει εναλλακτικές και ο επικεφαλής ηγέτης Σταύρος είναι μία από αυτές.
Ανοίγω παρένθεση για να τονίσω εδώ ότι δεν έχουν αρθεί οι λόγοι της κόντρας Τσίπρα – Καμμένου, όπως εγκύρως πληροφορήθηκα στο τριήμερο της εθνικής επετείου, υπό σοβαρότατης πηγής. Αντιθέτως υπάρχει, και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο διαιωνίζεται αυτή η ερμαφρόδιτη κατάσταση που επικρατεί ανάμεσα στους δυο συνεταίρους και την οποία βαριέμαι τώρα να επαναλάβω.
Κλείνω την παρένθεση με Τσίπρα – Καμμένο και συνεχίζω από εκεί που είχα αφήσει το θέμα Τσίπρας – Θεοδωράκης. Ο επικεφαλής ηγέτης Σταύρος απαντώντας στο «κράξιμο» που ακολούθησε της συνάντησης, μερικές μόνο ημέρες δε πριν από το ιδρυτικό Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, είχε τονίσει ότι ο Τσίπρας τον κάλεσε να συζητήσουν για το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, διότι και καλά το έχει σε προτεραιότητα.
Το πόσο το έχει σε προτεραιότητα, φαίνεται ήδη: η κρίση με την Τουρκία σοβεί, έχουν περάσει δεκαπέντε ημέρες από τη συνάντηση, αλλά το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας είναι… άφαντο!
Κόψτε το δούλεμα, θα συνιστούσα…
Το τίμημα του ΟΛΘ
Μυρίζουν εκλογές, σαν την άνοιξη που βρίσκεται στα μέρη μας ήδη από τα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας. Στη Θεσσαλονίκη λέει, συγκαλείται το 11ο Περιφερειακό Συνέδριο Ανάπτυξης, η μισή, μπορεί και παραπάνω, κυβέρνηση μετακομίζει στην πόλη, και μεθαύριο Τετάρτη που ο μήνας έχει 28, θα μιλήσει και ο πρόεδρος Τσίπρας για να εξηγήσει αναλυτικά το πώς… «αναπτύσσεται» επί των ημερών του η Θεσσαλονίκη!
Στο εντελώς άσχετο τώρα, μου αναφέρθηκε από έναν τύπο ο οποίος παρακολουθεί στενά τα θέματα του ΟΛΘ, και της εξαγοράς του 67% των μετοχών του από τον κοινοπρακτικό όμιλο στον οποιο μετέχει ο Ιβάν ο κουμπουροφόρος, ότι η έκπληξη της περασμένης Πέμπτης, οπότε και καταβλήθηκε το τελικό τίμημα της εξαγοράς (231 εκατ.) δεν ήταν και τόσο έκπληξη, αλλά μια επίπονη προσπάθεια που καταβλήθηκε από πολλές (και διάφορες…) πλευρές, να κλείσει το θέμα «πριν ανέβει στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος».
Ο πρόεδρος Τσίπρας εννοείται. Και τούτο γιατί ο όμιλος ζητούσε, υποστηρίζει ο άνθρωπός μου, ανανέωση της προθεσμίας καταβολής του τιμήματος (είχε στο μεταξύ λάβει άλλες πέντε…) για το τέλος του μηνος ή τη Μεγάλη Δευτέρα 2 Απριλίου. «Ούτε να το σκέφτεστε, θα το κλεισετε πριν από το Συνέδριο» ειπώθηκε σε όλους τους τόνους προς τους εκπροσώπους του ομίλου, και κάπως έτσι καταβλήθηκε το τίμημα της εξαγοράς.
Αλλά κόλπα, μιλάμε, τελείως άλλα…
