Σχέδιο

Αν καταλαβαίνω καλά, η κυβέρνηση υπόσχεται μια (όσο γίνεται πιο) «καθαρή έξοδο» από το Μνημόνιο –το οποίο, ούτως ή άλλως, λήγει τον Αύγουστο…

Τι επιδιώκει; Το προφανές.

Πέρα από τις φανφάρες για «ανάκτηση της οικονομικής κυριαρχίας», θέλει να μοιράσει μετά τον Αύγουστο όσο χρήμα και διορισμούς μπορεί, μήπως διασωθεί στις εκλογές.

Υπολογίζουν να δώσουν με τυμπανοκρουσίες και 13η σύνταξη στις γιορτές ως αντιστάθμισμα στις συμφωνημένες περικοπές των συντάξεων.

Τι τους νοιάζει; Ο λογαριασμός στους επόμενους… Αρκεί να μην τους πλακώσουν οι αγορές όσο είναι ακόμη κυβέρνηση. Γι’ αυτό μαζεύουν ένα κομπόδεμα μερικών δισ., ώστε να πορευτούν έως τις εκλογές. Μετά, «γαία πυρί μιχθήτω».

Επειδή όμως δεν είναι οι μόνοι ξύπνιοι στον ντουνιά κι όλοι καταλαβαίνουν πού το πάνε, η κυβέρνηση κατασκεύασε και δεύτερο παραμύθι. Οτι θα φτιάξει, λέει, ένα δικό μας Μνημόνιο.

Ενα εθνικό σχέδιο δηλαδή, που θα ενσωματώνει δημοσιονομικές δεσμεύσεις και μεταρρυθμίσεις για τα επόμενα χρόνια. Και το οποίο θα συμφωνήσουν με τους δύσπιστους δανειστές.

Ούτε γάτα ούτε ζημιά, λοιπόν. Νομίζουν.

Κατ’ αρχήν δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι Τσακαλώτοι και Χουλιαράκηδες μπορούν να φτιάξουν το οιοδήποτε συγκροτημένο σχέδιο. Μιλώντας την περασμένη Παρασκευή στη Λάρισα, ο Τσακαλώτος ανέπτυξε επί του θέματος τη συνήθη δασύτριχη αερολογία.

Αλλά για την οικονομία της συζήτησης ας προσπεράσουμε τις επιφυλάξεις.

Επί της ουσίας τι διεκδικεί η κυβέρνηση; Να περάσει χειροπέδες στον… Μητσοτάκη!

Να διαμορφώσει δηλαδή ένα οικονομικό πλαίσιο το οποίο θα υπονομεύει την επόμενη κυβέρνηση για να την οδηγήσει στον εκτροχιασμό.

Δεν ξέρω αν νομίζουν έξυπνους τους εαυτούς τους. Σίγουρα πάντως θεωρούν ηλίθιους τους άλλους.

Γιατί να το δεχτεί ο Μητσοτάκης; Γιατί να αποδεχτεί ένα συριζαίικο σχέδιο ο πυρήνας του οποίου θα ναρκοθετεί τη διακυβέρνησή του όταν δεν θα υπάρχει Μνημόνιο ούτε εκταμιεύσεις να τον υποχρεώνουν;

Ηλίθιος δεν είναι. Προφανώς λοιπόν δεν θα το δεχτεί. Κι εξίσου προφανώς θα το διαλαλήσει.

Γιατί σιωπά; Ενδεχομένως περιμένει να πάρει σχήμα και μορφή η διαπραγμάτευση. Ισως δεν θέλει να βιαστεί να απορρίψει κάτι που ούτως ή άλλως θα απορρίψει.

Να τη λοιπόν η γάτα. Να τη κι η ζημιά.

Ερώτηση κρίσεως. Τι σόι διαπραγμάτευση θα κάνουν οι δανειστές ξέροντας πως η επόμενη κυβέρνηση θα τη γράψει στα παλιά της παπούτσια κι εκείνοι δεν θα μπορούν να την υποχρεώσουν;

Τι θα βάλουν στο τραπέζι; Μυστήριο. Αλλά ούτε αυτοί είναι ηλίθιοι.

Και γι’ αυτό στην πολιτική η υπόθεση ότι «οι άλλοι είναι ηλίθιοι» δεν αποτελεί σχέδιο.