Μια επιστολή που άργησε

Οπως με ενημέρωσε έγκριτη κοινοβουλευτική πηγή μου, χθες το πρωί υπήρχε ένα ζήτημα με τον Μάριο Σαλμά, ο οποίος δεν είχε στείλει ακόμη επιστολή στην Προανακριτική για τη Novartis –όπως όλοι οι υπόλοιποι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι –ότι δεν θα παραστεί. Οπότε κάποιοι υπέθεταν ότι σκοπεύει να δώσει το «παρών». Οι γαλάζιες πηγές μου μού έλεγαν ότι αυτό είχε προκαλέσει εκνευρισμό στο στρατόπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μιας και αν ο Σαλμάς παρουσιαζόταν στην Επιτροπή θα ήταν προφανέστατα εκτός κομματικής γραμμής. Τελικά, το θέμα λύθηκε αφού το μεσημέρι έστειλε κι αυτός την επιστολή του. Και γιατί άργησε τόσο; Ε, ήταν, λέει, στο Αγρίνιο ο άνθρωπος, δεν είχε προλάβει. Θα το αφήσω ασχολίαστο, επειδή αν το σχολιάσω θα γίνω κακός.

Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να παρατηρήσω πως η συγκυβέρνηση ποντάρει πολλά επικοινωνιακά στην εν λόγω Επιτροπή. Το λέω επειδή ζητεί παράταση των εργασιών για ακόμα έναν μήνα με αιτιολογία πως το προηγούμενο διάστημα αναλώθηκε σε διαδικαστικά θέματα. Διόλου δεν μοιάζει να τους απασχολεί το γεγονός πως επί της ουσίας –με την αποχώρηση, δηλαδή, της αντιπολίτευσης και την άρνηση των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων να προσέλθουν –η αυλαία του συριζαϊκού σόου έχει πέσει, μιας και το μόνο που απομένει πλέον είναι να συνταχθεί το πόρισμα της Επιτροπής, βάσει του οποίου ο φάκελος θα επιστραφεί στη Δικαιοσύνη και στη συνέχεια θα τεθεί στο αρχείο. Μεταξύ μας, ποτέ δεν αμφέβαλλα ότι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ είναι φαν του ελαφρώς παραφρασμένου κλισέ «μην αφήνεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει μια καλή παράσταση».

Παρεμπιπτόντως, χθες, όπως ενημερώθηκα αρμοδίως, έφτασε στη Βουλή μια μήνυση κατά όλων των κυβερνητικών εκπροσώπων από το 1996 κι έπειτα. Την υπέβαλε ένας δικηγόρος επειδή δεν εισέπραξαν, λέει, τα πρόστιμα που είχαν επιβληθεί στα κανάλια από το ΕΣΡ. Στη δικογραφία, λοιπόν, περιλαμβάνονται ονόματα σαν αυτά του Δημήτρη Ρέππα, του Θοδωρή Ρουσόπουλου, του Γιάννη Ραγκούση, του Προκόπη Παυλόπουλου, του Ηλία Μόσιαλου, του Παντελή Καψή, της Σοφίας Βούλτεψη και του Σίμου Κεδίκογλου. Για κάποιον δε ακατανόητο σε εμένα λόγο περιλαμβάνεται και το όνομα του Λουκά Παπαδήμου κι εκείνο του Γιώργου Παπανδρέου.

Α! Μην ξεχάσω ότι στο Κοινοβούλιο επικρατεί πολιτισμικός οργασμός. Εξηγούμαι αμέσως για να μην παρεξηγηθώ. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, αύριο, ο Σύλλογος των υπαλλήλων της Βουλής ανεβάζει παράσταση με τίτλο «Ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παραλόγου». Η σκηνή θα στηθεί, λένε οι πληροφορίες μου, στην αίθουσα της Γερουσίας και η παράσταση θα παρουσιαστεί σε συνεργασία με τις δύο ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες της Βουλής. Επειδή φρονώ ότι πολλοί από εσάς θα έχετε περιέργεια, μπορείτε να την παρακολουθήσετε ζωντανά από το κανάλι της Βουλής. Θα έλεγα ότι είναι μια πρωτότυπη ιδέα, αλλά θα μπορούσε να με αντικρούσει κάποιος επισημαίνοντάς μου ότι οι εθνοπατέρες στα χρόνια του Μνημονίου έχουν συχνά φροντίσει να μετατρέψουν την αίθουσα της Ολομέλειας σε Δελφινάριο.

Ταξίδι στο Ισραήλ

Για Ισραήλ μαθαίνω πως πετάει ο Βασίλης Κικίλιας. Την Πέμπτη θα δει τον υπουργό Αμυνας Αβιγκντορ Λίμπερμαν. Στην ατζέντα του υπάρχουν και συναντήσεις με κρατικούς αξιωματούχους και βουλευτές της Κνεσέτ. Οπως πληροφορήθηκα, σκοπεύει να τους πει ότι η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας. Μόλις το άκουσα θυμήθηκα μια εβραϊκή παροιμία· τα λόγια πρέπει να ζυγίζονται, όχι να μετριούνται.

Το αντίο του δάσκαλου

Υστερα από σαράντα σχεδόν πλήρη χρόνια διδασκαλίας στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, ο καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Θανάσης Διαμαντόπουλος πραγματοποιεί στις 29 Μαρτίου, ώρα 19.00, στην αίθουσα τελετών του Παντείου Πανεπιστημίου το αποχαιρετιστήριο μάθημά του με θέμα «Φύση, χρησιμότης και λειτουργικότης της Πολιτικής Επιστήμης. Η σχέση της με τις άλλες κοινωνικές επιστήμες». Το μάθημα, όπως μου είπαν, απευθύνεται στους (διαχρονικούς) μαθητές του, τους ομοτέχνους του και τους πνευματικούς συνοδοιπόρους του, που θα ένιωθαν την επιθυμία να τον τιμήσουν με την παρουσία τους στη σημαντική αυτή στιγμή της ολοκλήρωσης του ακαδημαϊκού του κύκλου. Είμαι σίγουρος πως θα είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων αποχαιρετισμός.