Δύο τηλεοπτικές συνεντεύξεις συζητιούνται από χθες στην Αμερική, και οι δύο στο CBS. Στην πρώτη, μία 37χρονη πρώην πορνοστάρ διηγείται τη σεξουαλική της εμπειρία με τον μετέπειτα πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών και αποκαλύπτει ότι την απείλησαν για να μη μιλήσει. Στη δεύτερη, ένας 23χρονος μπασκετμπολίστας με δύσκολο όνομα διηγείται πώς έκανε τόσο πολλά τόσο γρήγορα και αποκαλύπτει ποια είναι η αγαπημένη του πάσα.

Εκτός από τις πικάντικες λεπτομέρειες, η συνέντευξη με τη Στόρμι Ντάνιελς έχει και προφανές πολιτικό ενδιαφέρον: πολλά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης θεωρούν ότι η γυναίκα αυτή αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον Ντόναλντ Τραμπ. Βαθιά πολιτική όμως, αν και σε ένα άλλο επίπεδο, είναι και η συνέντευξη αυτού του παιδιού που συνδυάζει δύο ικανότητες εν ανεπαρκεία: μια σπάνια σεμνότητα με ένα μοναδικό ταλέντο.

Ο αμερικανός δημοσιογράφος ρωτά κάποια στιγμή τον Γιάννη Αντετοκούνμπο για τις ημέρες που η οικογένειά του ζούσε από την παραοικονομία. Τα πιτσιρίκια πουλούσαν στους δρόμους γυαλιά και ρολόγια στην αρχή, CD και DVD στη συνέχεια. Οπως κάνουν πολλοί αφρικανοί μετανάστες. «Πρέπει να ήσουν καλός πωλητής» παρατηρεί ο Στιβ Κροφτ. «Ημουν ο καλύτερος» απαντά ο Γιάννης. «Ποιο ήταν το μυστικό σου;» «Δεν το ‘βαζα κάτω. Δεν σταματούσα να κάνω ερωτήσεις, ας πούμε. Ημουν και χαριτωμένος. Ημουν μικρός». «Είσαι ακόμη έτσι;» «Επίμονος στη ζωή; Νομίζω πως ναι. Του τύπου, κάνω συνεχώς κάτι μέχρι να το κάνω σωστά».

Μοιάζει με παλιομοδίτικη εκδοχή του αμερικάνικου ονείρου σαν κι αυτές που βλέπουμε στο σινεμά. Αλλά είναι μια πραγματική ιστορία του 21ου αιώνα. Δείτε τη συνέντευξη, μην αρκεστείτε να τη διαβάσετε στα σάιτ, είναι συναρπαστική. Είναι και διδακτική. Ποιος μπορεί ακόμη να παρασύρεται από την προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής και άλλων ρατσιστοφασιστών όταν βλέπει την πορεία αυτού του «Greek Freak»;

Ο τρόπος που βλέπει ο Αντετοκούνμπο τη ζωή αποτελεί όμως κι ένα γενικότερο πολιτικό μάθημα. «Φοβάμαι πραγματικά μήπως αποτύχω», λέει στο τέλος της συνέντευξης, «κι έτσι πρέπει να γίνομαι συνεχώς καλύτερος». Σκέφτεται κανείς πόσο καλύτερο θα ήταν το πολιτικό μας σύστημα αν κυριαρχούσε αυτή η αντίληψη. Αν δηλαδή οι κυβερνώντες, κάθε φορά που δέχονται κριτική, δεν χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα ότι και οι προηγούμενοι έκαναν τα ίδια, ότι κι εκείνοι ήταν διεφθαρμένοι, αλλά δεσμεύονταν ότι θα προσπαθήσουν να μην ξανακάνουν τα ίδια λάθη, γιατί ο στόχος τους δεν είναι να απαξιώσουν όλους τους υπόλοιπους αλλά να γίνονται συνεχώς καλύτεροι και να αποφύγουν την αποτυχία.

Α, ναι, η αγαπημένη του πάσα: είναι αυτή που έδωσε την μπάλα κάτω από τα πόδια του στον συμπαίκτη του κι εκείνος σκόραρε. «Το είχες ξανακάνει;» «Οχι». «Απλώς σου ‘ρθε;» «Ναι, μου ήρθε». «Ηταν μια μάλλον καλή πάσα». «Ναι, ήταν μια πραγματικά καλή πάσα». Απίθανος τύπος.

Τελευταία Νέα