Τι θυμήθηκα τώρα. Τις «ένδοξες» μέρες που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα μετερίζια της Αντιπολίτευσης και στον δρόμο του προς την εξουσία είχε επιστρατεύσει ακόμη και τον Λουκάνικο. Το διάσημο αδέσποτο της Πλατείας Συντάγματος που το είχαμε δει να προπορεύεται στις αντιμνημονιακές πορείες με κόκκινο μαντίλι στον λαιμό, το μπερεδάκι του Τσε, μια φορά νομίζω και με πλακάτ που έγραφε κάτι τύπου «Γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ». Σημειολογικά δε, οι φωτογραφίες που έκαναν τον Λουκάνικο διάσημο σε όλον τον κόσμο, παρέπεμπαν και σε φιλοζωικές αριστερές ευαισθησίες που έβλεπαν στα αδέσποτα μια ακόμη κατηγορία «θυμάτων» του Μνημονίου.
Εκτοτε άλλαξαν πολλά. Ο Λουκάνικος δεν είναι πια μαζί μας. Οι διάδοχοί του στα πεζοδρόμια του Συντάγματος δεν ευτύχησαν να γίνουν τέτοιου μεγέθους σταρ. Και οι «αριστερές ευαισθησίες» αυτής της κυβέρνησης μοιάζουν με ατάκα από επιθεώρηση. Ετσι, το προς ψήφιση νομοσχέδιο του (οικολόγου) Γιάννη Τσιρώνη για τα ζώα συντροφιάς θα κάνει τον Λουκάνικο να αλλάζει πλευρό εκεί που βρίσκεται. Και ουσιαστικά, βάζει ανάχωμα στη φιλοζωική κουλτούρα που εσχάτως άρχισε να αναπτύσσεται στην Ελλάδα, αφού την περιορίζει σε αυστηρά κανονιστικά πλαίσια. Θα ήταν τραγικό αυτή η έστω και μικρή πρόοδος να κολλήσει σε διατάξεις που δεσμεύουν και αποθαρρύνουν τους φιλόζωους ενώ, κατά κάποιον τρόπο, δείχνουν τον δρόμο σε πρακτικές που θέτουν τα αδέσποτα «εκτός νόμου».
Τα αποτελέσματα της έλλειψης φιλοζωικής παιδείας τα είδαμε στο βίντεο των δύο φαντάρων που επαίρονταν για τον βασανισμό ενός σκύλου. Η έλλειψη συναίσθησης γι’ αυτό που διαπράττουν είναι εξ ίσου αποτρόπαιη με την πράξη τους. Γιατί, μετά τον διασυρμό, αμφιβάλλω αν θα πλησιάσουν ξανά ζώο, εξίσου όμως αμφιβάλλω για το αν έχουν, έστω και τώρα, καταλάβει τι είναι αυτό που έκαναν. (Τραγικό επίσης και το λαϊκό δικαστήριο που στήθηκε από ένα κοινό που έχει κάνει συνείδηση την πρακτική του «παίρνω τον νόμο στα χέρια μου». Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία).
