Είναι δύο γεγονότα άσχετα μεταξύ τους. Η συγκυρία όμως το ήθελε να φωτίσουν, το καθένα με τον τρόπο του, πλευρές της σχέσης που έχει η κοινωνία μας με τα ζώα. Μια πλευρά, για παράδειγμα, φωτίζει το υπό κατάθεση νομοσχέδιο, το οποίο φαίνεται να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει, να θέτει εμπόδια παρά να αίρει δυσκολίες. Και μια άλλη πλευρά φωτίζει ο ανελέητος και απάνθρωπος βασανισμός ενός σκύλου από δύο στρατιώτες με έναν τρίτο να βιντεοσκοπεί τις αποτρόπαιες πράξεις τους.

Αυτό που ορίζεται ως πολιτισμός μιας κοινωνίας είναι ένα σύνολο από συμπεριφορές, αντιλήψεις, ήθη και συνήθειες. Από το σύνολο αυτό δεν εξαιρείται η συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα, αντίθετα συνιστά ένα κατεξοχήν δείγμα πολιτισμού σε μια σύγχρονη κοινωνία. Τα ζώα που είναι ενταγμένα στο αστικό περιβάλλον δεν νοείται πλέον να αντιμετωπίζονται ως αδέσποτα για τα οποία μπορεί να αδιαφορεί η πολιτεία. Είναι η ίδια η φύση που θέτει όρους συμβίωσης. Και αυτοί οι όροι πρέπει να γίνουν σεβαστοί, ενώ ο ελάχιστος ανθρωπισμός επιβάλλει να αντιμετωπίζονται ως πλάσματα που έχουν ανάγκη τη φροντίδα μας.

Είναι αυτός ο ανθρωπισμός που δεν επέδειξαν δυστυχώς οι στρατιώτες. Και είναι και το πλαίσιο κανόνων που έχει υποχρέωση να θέσει η πολιτεία γι’ αυτή την ευπαθή ομάδα. Κανόνες που πρέπει να θεσπιστούν με τη μέγιστη σοβαρότητα. Και ασφαλώς να τηρηθούν. Γιατί είναι και η τήρηση των νόμων δείγμα πολιτισμού μιας κοινωνίας.

Τελευταία Νέα