Νικόλας Ζώης
ΜΟΥΣΙΚΗ
«Βάκχες» και τραγούδια από έναν «άλλο» Αλκίνοο
«Ο Διόνυσος δείχνει ότι αν δεν σεβαστείς το ζώο μέσα σου και μείνεις πιστός, απλώς πιστός, στην ηθική σου και στη λογική σου, στο εξευγενισμένο μέρος του εαυτό σου, τότε το θηρίο θα βγει από μέσα σου και θα σε κατασπαράξει. Μουσικά προσπάθησα να έχω και τους δύο αυτούς κόσμους μέσα. Και το ιερό πρόσωπο του Διονύσου και το πρόσωπο του θηρίου». Ετσι αφηγήθηκε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στα «Πρόσωπα» των «ΝΕΩΝ» τη σχέση του με το κεντρικό πρόσωπο των «Βακχών» – σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά – που θα παρουσιασει απόψε στις 20.00 στο Μέγαρο Μουσικής (Βασιλίσσης Σοφίας & Κόκκαλη, τηλ. 210-7282.333) στο πλαίσιο της παράστασης «Δίπτυχο». Στην «ιερή και παρεξηγημένη τέχνη του τραγουδιού» είναι αφιερωμένο το δεύτερο μέρος. Τα τραγούδια του θ’ αποκαλυφθούν μέσα από μια νέα ενορχηστρωτική προσέγγιση: κιθάρα, φωνή, γυναικεία χορωδία και ορχήστρα εγχόρδων. Οι συναυλίες θα συνοδεύονται από ταυτόχρονη διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα, ενδογλωσσικούς υπέρτιτλους στα ελληνικά με στοιχεία που συμβάλλουν παράλληλα στην κατανόηση των ηχητικών σημάτων από κωφούς και βαρήκοους καθώς και ακουστική περιγραφή στα ελληνικά για τυφλούς και ανθρώπους με προβλήματα όρασης.
Ζωή Λιάκα
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Ο πλανήτης Γη με το βλέμμα των αστροναυτών
Στην καριέρα του ο Γουίλ Σμιθ τα έχει βάλει με ζόμπι, έχει εξολοθρεύσει αρεκτά από αυτά κι έχει σώσει τη Γη από ένα σωρό καταστροφές. Εχει φροντίσει δηλαδή για τα καλά για τη μακροημέρευση του πλανήτη. Γι’ αυτό και τώρα παίρνει τον λόγο για να περιγράψει τις απαρχές του στη σειρά ντοκιμαντέρ «One strange rock» που προβάλλεται κάθε Κυριακή στις 21.00 από τη συχνότητα του National Geographic (διαθέσιμο μέσω Cosmote TV, Nova και Vodafone TV). Ο σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι χτίζει την αφηγηματική εξέλιξη της σειράς των 10 επεισοδίων, με σχόλια από αστροναύτες, οι οποίοι έχοντας περάσει τουλάχιστον 160 ημέρες σε περιστροφή γύρω από τη Γη έχουν μια μοναδική προοπτική του πλανήτη. Το κοσμικό ταξίδι αρχίζει με περιγραφές της ζωής στους διεθνείς διαστημικούς σταθμούς και καταλήγει να προσφέρει σαφείς εκλαϊκευμένες επιστημονικές γνώσεις για τις μηχανικές ιδιότητες της Γης.
Διονυσία Μαρίνου
ΣΙΝΕΜΑ
Μεταμεσονύκτια πρεμιέρα για το «Καρναβάλι των ψυχών»
Πάντα ο χρόνος αποφασίζει τι αξίζει τον ορισμό του «κλασικού» και τι όχι. Στην εποχή του, το 1962, η ταινία «Καρναβάλι των ψυχών» πέρασε στα ψιλά. Σήμερα όμως, αυτό το απόκοσμο, ονειρικό και, ανα φάσεις, πραγματικά τρομακτικό θρίλερ χαμηλού προϋπολογισμού μνημονεύεται από κάθε λάτρη του σινεμά του Φανταστικού. Και δικαίως: θυμίζοντας παλιό (και «πειραγμένο») επεισόδιο της «Ζώνης του λυκόφωτος», το φιλμ του Χερκ Χάρβεϊ (το μοναδικό που σκηνοθέτησε!) παρακολουθεί την ιστορία μιας γυναίκας που, αφού επιβιώνει από ένα τραγικό ατύχημα, καταφθάνει σε μια επαρχιακή πόλη για να εργαστεί σε μια εκκλησία (είναι μουσικός, ειδικευμένη στο εκκλησιαστικό όργανο). Εκεί όμως έρχεται αντιμέτωπη με πλάσματα που την καλούν από μιαν άλλη διάσταση, ενώ το θεαματικό φινάλε σε αφήνει άφωνο (αποτελεί ακόμα και σήμερα σταθερή πηγή έμπνευσης). Εντελώς ταιριαστά, η ταινία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, για μία και μοναδική μεταμεσονύχτια προβολή στην Ααβόρα, αυτό το Σάββατο, στις 12.30 μετά τα μεσάνυχτα. Περίσταση ειδική, που αξίζει το εισιτήριο των 5 ευρώ.
Ακης Καπράνος
ΑΠΟΔΡΑΣΗ
ΣΟΥΝΙΟ
Στο Χάος και στον ναό του Ποσειδώνα
Σούνιο (ή Κάβο κολώνες ή Καβοκολώνες) ονομάζεται το ακρωτήριο στο νοτιότερο άκρο του Νομού Αττικής. Υψώνεται σχεδόν κάθετα από τη θάλασσα και τα παράλιά του είναι βραχώδη και απότομα. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 70 χιλιομέτρων από την Αθήνα και η παραλιακή διαδρομή έως εκεί είναι μία από τις πιο όμορφες της Αττικής. Η πρώτη γραπτή αναφορά για το Σούνιο γίνεται από τον Ομηρο που το αποκαλούσε «Σούνιον ιερόν». «Κάτω» από το ακρωτήριο βρίσκεται η παραλία των Λεγρενών. Εκεί βρισκόταν το λιμάνι, ο οικισμός και οι ναυτικές εγκαταστάσεις, όπου τα αρχαία χρόνια τα πλοία αγκυροβολούσαν έως ότου οι καιρικές συνθήκες τους επιτρέψουν να ταξιδέψουν.
Ομως τις εντυπώσεις κέρδιζε ο ναός του Ποσειδώνα και η εξαίσια τοποθεσία του στο νοτιοανατολικό άκρο του ακρωτηρίου. Ο περίφημος ναός κτίστηκε το 444 π.Χ. από τους Αθηναίους με μάρμαρο της Αγριλέζας Λαυρίου (περίπου 4 χιλιόμετρα βόρεια από το ακρωτήριο του Σουνίου), όπου σώζονται σε καλή κατάσταση τα λατομεία από τα οποία εξορύχθηκε το μάρμαρο. Το ιερό δέσποζε στην κορυφή του ακρωτηρίου και από κάτω βρισκόταν ο οικισμός, ο οποίος ήταν οχυρωμένος με τείχος 400 μέτρων. Εκεί έμεναν κυρίως στρατιώτες και εργάτες του λιμανιού. Το φρούριο του Σουνίου ήταν ενισχυμένο με πύργους και θεωρούνταν ένα από τα σημαντικότερα της Αττικής.
Εκτός από τον ναό και τη θέα που προσφέρει η τοποθεσία του, μπορείτε να απολαύσετε ένα από τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα, αλλά και τις πανσελήνους ειδικά αυτές του καλοκαιριού. Επίσης σχεδόν άγνωστος είναι ο Εθνικός Δρυμός Σουνίου, ο οποίος ιδρύθηκε το 1971 και είναι ο μικρότερος δρυμός της Ελλάδας. Εκτός από τους πευκώνες, το εντυπωσιακότερο ίσως σημείο του δρυμού είναι το Χάος. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό βάραθρο σχεδόν κυκλικού σχήματος, βάθους 55 μ. και διαμέτρου 120 μ., το οποίο πιθανότατα σχηματίστηκε λόγω της κατάρρευσης της οροφής σπηλαίου.
Κώστας Κατσίγιαννης
ΦΑΓΗΤΟ
HOOCUT
Το σουβλάκι αλλιώς
Κουίζ μέτριας δυσκολίας: απαριθμήστε δύο πράγματα που διαθέτει μόνο το αθηναϊκό κέντρο σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Αν η μία απάντησή σας είναι «το περίπτερο», κερδίζετε 6 πόντους και τους άλλους 6 (για να ακουστεί το «ντουζ πουά») τους παίρνετε αν απαντήσατε «σουβλάκι» ή κάτι σχετικό. Η ελληνική εκδοχή του street food, που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές φοιτητών, σπουδαστών και άλλων μετοίκων (μη γελιόμαστε) είναι μία από τις σταθερές αξίες στο χρηματιστήριο της εστίασης. Δεν σημαίνει όμως ότι μπορεί να είναι μόνο «του δρόμου» ή μόνο «γρήγορο». Το επιβεβαιώνει μία από τις πρόσφατες εισόδους στον γαστρονομικό χάρτη της Αθήνας: το «Hoocut» που άνοιξε στην πλατεία Αγίας Ειρήνης (στο νούμερο 9) η πεντάδα των σεφ της «Cookoovaya». Οι Περικλής Κοσκινάς, Νίκος Καραθάνος, Κλεομένης Ζουρνατζής και οι αδελφοί Σπύρος και Βαγγέλης Λιάκος είδαν αλλιώς όλη την εμπειρία του street food αναδεικνύοντας την κρεοφαγία.
Το όνομά του καταστήματος είναι ένας συνδυασμός – παιχνίδι των λέξεων «hook» (γάντζος ή και χασάπικο) και «cut» που σημαίνει κοπή. Στεγάζεται σ’ ένα νεοκλασικό του Μεσοπολέμου και στο εσωτερικό του περιλαμβάνει τρία μαγαζιά «χτισμένα» το ένα δίπλα στο άλλο: το αρτοποιείο, το κρεοπωλείο και το μανάβικο, που δίνουν την αίσθηση γειτονιάς. Στο κρεοπωλείο κόβεται μπροστά στον πελάτη το κρέας, από το μανάβικο διαλέγει τα φρέσκα λαχανικά που χρησιμοποιούνται στις σαλάτες, στα τυλιχτά και στις μερίδες, ενώ στο αρτοποιείο παρασκευάζονται οι αφράτες πίτες. Στο κέντρο βρίσκεται ο μεγάλος θερμαινόμενος μαρμάρινος πάγκος, όπου συλλέγονται τα συστατικά από τα άλλα τμήματα για να παρασκευαστεί το τυλιχτό σουβλάκι (μην αποθαρρυνθείτε από το μικρό μέγεθος). Η κουζίνα είναι ανοιχτή στο κοινό και ο πελάτης παρακολουθεί από κοντά τη διαδικασία παρασκευής της παραγγελίας του. Οι επιλογές είναι συνειδητά περιορισμένες: σουβλάκια με κοτόπουλο, χοιρινό, μοσχάρι και προβατίνα. Σαλάτες; Οι κλασικές: χωριάτικη, πράσινη και καρότο – λάχανο – λουκάνικο. Και φυσικά οι τηγανητές πατάτες. Ο χασάπης κόβει λεπτά το κρέας οριζόντια με μεγάλα κυρτά μαχαίρια, και στη συνέχεια ο ψήστης το περνάει γρήγορα από τη σχάρα αφού το πασπαλίσει με μυρωδικά. Οι τιμές αρχίζουν από 2,20 ευρώ και ανεβαίνουν ανάλογα με την ποιότητα του κρέατος ώς τα 2,70 ευρώ.
Διονυσία Μαρίνου
ΒΙΒΛΙΟ
Διαδρομή στο άγνωστο με ένα πράσινο Ντεσεβό
Ενα ταξίδι πατέρα και γιου μεταμορφώνεται σε μια «παραβολή» για την προσωπική άβυσσο που μας χωρίζει από τα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα. Στο «Πράσινο Ντεσεβό» του Μανού Κος ο Ισαάκ είναι μόνο σε πρώτη ανάγνωση ένα «άδειο» αγόρι. Είναι αυτιστικός και η ύπαρξη – ανυπαρξία του έχει σταδιακά συντρίψει τη σχέση των γονιών του. Μέχρι τη στιγμή που ο πατέρας του εμφανίζεται με ένα Ντεσεβό για να τον πάρει από το ίδρυμα. Από τον μικρό εκδοτικό οίκο Utopia (με έδρα την Αγία Παρασκευή) που επιμένει σε εκλεκτικές προτάσεις από τη σύγχρονη ευρωπαϊκή και αμερικανική λογοτεχνία.
