Το ποδοσφαιρικό Grexit θα μπορούσε να ήταν εύρημα του Οδυσσέα. Ενα αιθεροβάμον πιστόλι –όχι σαν αυτό του Ιβάν Σαββίδη –που απειλεί μονίμως τους άτακτους.
Ο σημαντικότερος, για να μην πω ο μοναδικός, λόγος που ο ανώτατος άρχων του ποδοσφαίρου, η FIFA, αποβάλλει από τις τάξεις της ένα μέλος της είναι η εμπλοκή των πολιτικών στα δρώμενα της ομοσπονδίας μετατρέποντας σε υποχείρια τους εκλεγμένους προέδρους.
Αυτό συμβαίνει συνήθως σε απολυταρχικά καθεστώτα της υποσαχάριας Αφρικής τα οποία βλέπουν το ποδόσφαιρο ως ένα ακόμα πεδίο άσκησης της υπερεξουσίας τους.
Ακόμα όμως κι εκεί, όταν η FIFA βγάζει κόκκινη κάρτα, βάζουν μυαλό και η ποδοσφαιρική εξουσία επιστρέφει εκεί που πρέπει.
Τα πρωτοφανή που συμβαίνουν στη χώρα μας έχουν μπερδέψει τον Χούμπελ, αυτό το μικρομεσαίο στέλεχος της FIFA που είχε την ατυχία να του ανατεθεί ο ρόλος του επικεφαλής της Επιτροπής Παρακολούθησης του ποδοσφαιρικού τρελάδικου.
Αντί ο πρόεδρος της ΕΠΟ να διαμαρτύρεται που ο υφυπουργός Αθλητισμού ουσιαστικά ασκεί εξουσία στο ποδόσφαιρο, με τη στάση του συναινεί σ’ αυτή την παρά φύση διοίκηση. Και το πιο τρελό: ο υφυπουργός επικαλείται το Grexit για να φοβίσει και να συνετίσει όταν αυτός και ο προκάτοχός του (ιδιαίτερα αυτός) ουσιαστικά το έφερε στην πόρτα μας, έχοντας αποδυναμώσει τον έτσι κι αλλιώς αδύναμο πρόεδρο της ΕΠΟ.
