Δεν της απάντησε γραπτώς στην επιστολή της. Την πήρε τηλέφωνο για να της αρνηθεί –ευγενικά, σύμφωνα με τη διαρροή –στην πρότασή της για μια μίνι συνταγματική αναθεώρηση με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης. Το επιχείρημά του ήταν πως «δεν είναι του παρόντος η συζήτηση», γιατί «η στάση του Τσίπρα δεν επιτρέπει την απαραίτητη, ευρεία συναίνεση που απαιτείται για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία». Fair enough, που θα έλεγαν κι οι Αγγλοσάξονες. Από την άλλη, όμως, γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που πήγε στο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής κρατώντας –μεταφορικά μιλώντας –ανθοδέσμη και τους υποδέχθηκε στο δικό του συνέδριο στρώνοντας, για να το πούμε αλληγορικά, κόκκινα χαλιά, είπε «όχι» στη Φώφη Γεννηματά; Ηταν σίγουρα παράδοξη αντίδραση για κάποιον που ευαγγελίζεται συχνά την ανάγκη της συναίνεσης. Οσο παράδοξη κι η πρωτοβουλία εκ μέρους εκείνης, που με την ίδια περιοδικότητα επιμένει στη στρατηγική των ίσων αποστάσεων –μοιάζοντας να μην επιθυμεί κατά βάθος τη συνεννόηση με τη ΝΔ -, αλλά κατέληξε να πάρει το ρίσκο μιας τέτοιας πρότασης.

Με αιτίες

Το μόνο βέβαιο είναι πως κι οι δυο πλευρές είχαν τους λόγους τους. Η Γεννηματά θέλει το Κίνημα να παίρνει πρωτοβουλίες που διαμορφώνουν την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης – και να «στριμώχνουν» τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι ο Μητσοτάκης; Η επίσημη νεοδημοκρατική εκδοχή μιλά για την ανάγκη μιας ευρύτερης αναθεώρησης του Συντάγματος. Οι γνωρίζοντες τα παρασκήνια, ωστόσο, επιμένουν ότι η πραγματική αιτία ήταν διαφορετική. «Ο Κυριάκος δεν είναι υπέρ του τάιμινγκ που διάλεξε η Φώφη». Στην Πειραιώς έχουν αποφασίσει πως μέχρι τις εκλογές η σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μετωπική. Με άλλα λόγια, ο γαλάζιος αρχηγός θέλει τη συναίνεση με την Κεντροαριστερά, αλλά μάλλον τη θέλει μετεκλογικά. Το ίδιο πιστεύουν κι οι κεντροαριστεροί. Σύμφωνα με την εξήγησή τους, «ο πρόεδρος της ΝΔ έχει εγκλωβιστεί στη λογική του “όχι” σε ό,τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας πως οι εκλογές είναι κοντά». Μερικοί το σχολιάζουν και πιο αυστηρά. Αμφισβητούν ευθέως την πίστη του στη «φιλελεύθερη κεντροδεξιά γραμμή». «Την έχει εγκαταλείψει», υποστηρίζουν, «για μια πούρα δεξιά γραμμή κατάκτησης της εξουσίας».