Αναζήτηση
Στοιχεία που παραπέμπουν ευθέως σε μια απόπειρα κατάληψης της εξουσίας από συγγενείς και φίλους υπουργών και βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, προκύπτουν από μια απλή ανάγνωση ενός μικρού –έστω –μέρους των ονομάτων που προσελήφθησαν – διορίστηκαν τα τελευταία τρία χρόνια. Κουμπάροι, αδέλφια, ξαδέλφια αλλά και πιο μακρινοί συγγενείς βρίσκονται ξαφνικά τοποθετημένοι σε καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού με μοναδικό τους προσόν τις φιλικές ή συγγενικές σχέσεις με υπουργούς ή κεντρικά στελέχη των δύο κυβερνητικών κομμάτων. Η βιομηχανία των διορισμών συνεχίζεται ακόμη και μετά την καταγγελία από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στέλεχος της οποίας έχει σχολιάσει δηκτικά, αναφερόμενο στην τοποθέτηση μόνιμων γραμματέων και διευθυντών πενταετούς θητείας στο Δημόσιο: «Υπάρχουν δύο τρόποι να το κάνεις: είτε το κάνεις σωστά είτε ακολουθείς τους κανόνες στα χαρτιά και διορίζεις φίλους του υπουργού…».
Η παρέμβαση των Βρυξελλών είναι ενδεικτική των διαστάσεων του ζητήματος. Είναι εντυπωσιακό, ωστόσο, πως ακόμη και όταν αποδεικνύεται περίτρανα ότι υπάρχει πρόβλημα ηθικής τάξης με συγκεκριμένο πρόσωπο, οι υπουργοί –με επιμονή που φτάνει στα όρια της εμμονής –προσπαθούν να το προσπεράσουν. Αυτό ακριβώς συνέβη με την απόπειρα διορισμού του Στάθη Μαρίνου στη θέση του επικεφαλής του ΕΦΚΑ, ο οποίος –σύμφωνα με καταγγελίες –όντας στο πλευρό του διευθύνοντος συμβούλου της ΗΔΙΚΑ έδινε έργα στον εαυτό του, με απευθείας ανάθεση. Και όμως παρά τις αποκαλύψεις, η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου, πρόταση της οποίας ήταν το συγκεκριμένο πρόσωπο, επέμεινε μέχρι τέλους στην επιλογή του, προκαλώντας εμφυλιοπολεμική σύγκρουση με τον υφυπουργό Εργασίας Τάσο Πετρόπουλο.
ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ. Η αποτυχία της ωστόσο να τον διορίσει αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. Την τελευταία τριετία, όλοι όσοι πέρασαν από υπουργικές θέσεις φρόντισαν να τακτοποιήσουν φίλους και συγγενείς, δημιουργώντας όχι απλώς ένα κομματικό κράτος, αλλά ένα σύστημα εξουσίας στο Δημόσιο που να παραπέμπει σε προσωπικούς μηχανισμούς. Η προσπάθεια κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ στη Δημόσια Διοίκηση προχωρούσε ταυτόχρονα με τις καταγγελίες του Αλέξη Τσίπρα για το «παλαιό» πολιτικό σύστημα, παρά το γεγονός ότι οι πρακτικές αυτές παραπέμπουν στις δεκαετίες του ’50 και του ’60.
Δεν μπορεί να εξηγηθούν διαφορετικά περιπτώσεις όπως ο διορισμός του κουμπάρου του Γιώργου Σταθάκη στη θέση του επικεφαλής του ΑΔΜΗΕ, της ανιψιάς του Νίκου Τόσκα στο υπουργείο Εσωτερικών, της ανιψιάς του Παναγιώτη Κουρουμπλή ή της συντρόφου του πρώην υπουργού Νίκου Παρασκευόπουλου, στη θέση της προέδρου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης. Δεν είναι όμως μόνο τα μέλη της κυβέρνησης που προχωρούν σε αυτές τις κινήσεις. Ανάλογους διορισμούς έχουν «πετύχει» και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που ίσως εξηγεί και την πρωτοφανή συνοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα που πέρασε χωρίς σημαντικές απώλειες η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η Σία Αναγνωστοπούλου είδε την ανιψιά της να διορίζεται στο υπουργείο Δικαιοσύνης, η Χαρά Καφαντάρη τον σύζυγό της να τοποθετείται διευθύνων σύμβουλος στη Δημόσια Επιχείρηση Ενεργειακών Επενδύσεων και ο Θανάσης Παπαδόπουλος προφανώς ικανοποιήθηκε από τον διορισμό της κόρης του στη θέση της γενικής γραμματέως Οικονομικής Πολιτικής.
ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ. Την πεπατημένη, τέλος, ακολούθησαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ και ως προς τους αποτυχόντες να εκλεγούν βουλευτές και ευρωβουλευτές. Με διαβατήριο τη συμμετοχή τους και μόνο στην εκλογική λίστα, πολλοί διορίστηκαν στη Δημόσια Διοίκηση, επίσης σε θέσεις – κλειδιά. Η Μαρία Καραμεσίνη δεν τιμήθηκε από τους ψηφοφόρους, αλλά διορίστηκε διοικήτρια στον ΟΑΕΔ, ενώ η Φωτεινή Κούβελα τοποθετήθηκε στη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων.
Τα παραδείγματα είναι πολλά, όσες ακριβώς και οι καταγγελίες που έχουν γίνει –εντός και εκτός Βουλής –από το σύνολο σχεδόν των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία σημειώνουν πως ακόμη και αν υπήρχε το ηθικό πλεονέκτημα, χάθηκε στις λίστες των διορισμών και η ρητορική περί παλαιού και νέου πολιτικού συστήματος κατέρρευσε υπό το βάρος των ονομάτων συγγενών και φίλων.
