Οι ρόλοι είναι χωρισμένοι, η αγάπη τους για τις υποβρύχιες βόλτες κοινή, όπως και ο σκοπός της κάθε βουτιάς τους. Πέντε φίλοι (τέσσερις Ελληνες και ένας Ιταλός) ρίχνουν φως στα σκοτάδια του υποθαλάσσιου πλούτου της Ελλάδας, μοιράζονται με την επιστημονική κοινότητα όσα καταγράφουν στις διαδρομές τους στον βυθό και αποκαλύπτουν στο κοινό τη μαγεία της σπηλαιοκατάδυσης, μιας σχετικά άγνωστης δραστηριότητας στη χώρα μας. Και όλα αυτά επιστρατεύοντας την τέχνη!
Η καταδυτική ομάδα top2bottom έφτιαξε ταινία-ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για το εντυπωσιακό υποθαλάσσιο σπήλαιο της Αμφιτρίτης στην Αντίπαρο και είναι έτοιμη να κάνει το ίδιο σε άλλα μέρη ανά την Ελλάδα (κυρίως στην Πελοπόννησο) στο πλαίσιο του πρότζεκτ «4 σπήλαια, 4 εποχές». Το βίντεο για την Αμφιτρίτη και οι λεπτομέρειες της νέας δράσης αναμένεται να παρουσιαστούν σε εκδήλωση στον Φλοίσβο, στις 11 Απριλίου.
Μιλώντας στα «ΝΕΑ», ο υποβρύχιος κινηματογραφιστής Νικόλας Μαργαρίτης (χημικός, που εργάζεται στην έρευνα και ανάπτυξη των φαρμάκων) συστήνει την ομάδα και περιγράφει τη μοναδικότητα του σπηλαίου της Αντιπάρου: «Οσα βλέπουμε σε κάθε κατάδυση τα προσφέρουμε σε επιστήμονες. Το υλικό μας αποκτά επιπλέον αξία όταν φτάνει, για παράδειγμα, στα χέρια ενός θαλάσσιου βιολόγου. Αλλωστε καμία έρευνα δεν είναι ολοκληρωμένη αν τα αποτελέσματά της δεν κοινοποιηθούν». Τον πυρήνα της ομάδας απαρτίζουν άλλοι τέσσερις: ο εκπαιδευτής σπηλαιοκατάδυσης και επαγγελματίας φωτογράφος Στρατής Κας, ο βαθυδύτης και διευθυντής παραγωγής σε βιομηχανική μονάδα Ανδρέας Ανδρικόπουλος, ο εκπαιδευτής καταδύσεων και αρχαιολόγος –ειδικευμένος στις υποβρύχιες ανασκαφές –Βασίλης Τσιαΐρης και ο ιταλός εκπαιδευτής σπηλαιοκατάδυσης και προγραμματιστής Ματέο Ράτο.
Οι δύτες είχαν στο πλευρό τους τον Σωκράτη Κουκουράβα (με drone) για τα εξωτερικά πλάνα στην ξενάγηση στην Αμφιτρίτη, «ένα σημείο της χώρας μας το οποίο έχουν επισκεφτεί λιγότεροι και από όσους βρέθηκαν στη Σελήνη», όπως υπογραμμίζουν.
«Το συγκεκριμένο πρώτο μας φιλμ είναι διάρκειας 30 λεπτών, ενώ βγάλαμε προ ημερών ένα teaser περίπου 5 λεπτών. Χρειάστηκαν τουλάχιστον δέκα βουτιές για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Μόνο τα υποβρύχια πλάνα ήταν πάνω από πέντε ώρες και η κατάδυση ξεπέρασε τις δέκα ώρες», εξηγεί ο Νικόλας Μαργαρίτης.
Αναφερόμενος στο νέο πρότζεκτ επισημαίνει: «Η Ελλάδα είναι ένας προορισμός 365 ημερών. Το ίδιο ισχύει και για την κατάδυση, μπορεί να ασχολείται κανείς όλο τον χρόνο. Ετσι επιλέξαμε τα υποθαλάσσια σπήλαια στα οποία θα καταδυθούμε και βέβαια στα πλάνα θα υπάρχει ο περιβάλλων χώρος. Εσωτερικά κάθε σπήλαιο είναι αμετάβλητο, το εξωτερικό τοπίο όμως αλλάζει με τις εποχές». Απώτερος στόχος της ομάδας είναι η πολύπλευρη ξενάγηση: «Στο Διαδίκτυο βλέπει κανείς εξαιρετικούς δύτες να προβάλλουν τη βουτιά τους. Εμείς θέλουμε να περάσουμε τα συναισθήματά μας και προβάλλουμε τους τόπους που επισκεπτόμαστε. Με το οδοιπορικό μας στην Αντίπαρο συνδέσαμε το σπήλαιο που βρίσκεται στο βουνό με τον υποθαλάσσιο χώρο. Θέλουμε λοιπόν να πούμε στον κόσμο όσα νιώθουμε όταν κάνουμε κατάδυση και να διαδώσουμε την ομορφιά και τη σημασία της σπηλαιοκατάδυσης».
Το Αρκαδικό Χωριό, η Μελισσάνη και η Σπηλιά του Παραστά
Περισσότερα από 10.000 σπήλαια (υποθαλάσσια και χερσαία) υπάρχουν σήμερα σε όλη την Ελλάδα, σύμφωνα με την καταδυτική ομάδα top2bottom, ωστόσο η ελληνική σπηλαιοκαταδυτική κοινότητα είναι μικρή και κλειστή: «Υπάρχουν χώρες στις οποίες οι κοινότητες αξιοποιούν και διαχειρίζονται οργανωμένα τα σπήλαια, όπως η Ιταλία και η Γαλλία. Είναι ενδιαφέρον επίσης ότι το Βέλγιο, η Πολωνία και η Γερμανία εκμεταλλεύονται παλιά ορυχεία που δεν λειτουργούν πλέον και έχουν πλημμυρίσει». Πάντως, σύμφωνα με τους επαγγελματίες δύτες, η ομορφιά της υποβρύχιας Ελλάδας μπορεί να συγκριθεί με αυτή της Καραϊβικής ή του Μεξικού: «Μπορεί να μην έχουμε τόσο πολλά, αλλά έχουμε πολύ εντυπωσιακά σπήλαια. Στην Πελοπόννησο, για παράδειγμα, το Αρκαδικό Χωριό είναι ένας προορισμός με ενδιαφέρον». Περισσότερο γνωστό στη χώρα μας είναι το σπήλαιο της Μελισσάνης στην Κεφαλονιά, με δύο θαλάμους: τον έναν τον λούζει το φως, ενώ ο άλλος είναι σκοτεινός, καλυμμένος από σταλαγμίτες. Επίσης στο Καστελλόριζο υπάρχει η Σπηλιά του Παραστά με μια μικρή βραχώδη είσοδο.
Οι κατάλευκες κοιλάδες της Αμφιτρίτης
Στο υποθαλάσσιο σπήλαιο της Αµφιτρίτης στα Παντερονήσια (µεταξύ Πάρου και Αντιπάρου) ο σπηλαιοδύτης έχει την τύχη να απολαµβάνει ατελείωτες σειρές από σταλακτίτες και σταλαγµίτες και να αντικρίζει εικόνες που συναντώνται στον βυθό της Καραϊβικής και του Μεξικού, όπως τονίζει ο Νικόλας Μαργαρίτης: «Πρόκειται για ένα αχανές χιονισµένο σπήλαιο µε εντυπωσιακές κουρτίνες και κολόνες ύψους άνω των 20 µέτρων. Τα µοναδικά χαρακτηριστικά του είναι οι κατάλευκες κοιλάδες και γκρεµοί –λες και το τοπίο είναι χιονισµένο! -, αποτέλεσµα της εναπόθεσης ασβεστολιθικού ιζήµατος στο πέρασµα των χιλιετιών, και η σκουρόχρωµη επικάλυψη των σπηλαιοθεµάτων». Η είσοδος του σπηλαίου βρίσκεται µέσα στο νερό σε βάθος επτά µέτρων, ενώ το µέγιστο βάθος του φτάνει τα 50 µ.
