Είναι μια πόλη με μεγάλη μυθολογία. Τι ερωτική πόλη, τι πόλη των ποιητών, τι ανοιχτή στα ρεύματα και στον κόσμο κοσμοπολίτικη μητρόπολη… Δυστυχώς, είναι μια μυθολογία κατασκευασμένη από θραύσματα. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, η πάλαι ποτέ εξωστρεφής Εκθεση. Ο Τσιτσάνης, ο Σαββόπουλος, ο Μαρωνίτης, ο Βαφόπουλος, ο Πεντζίκης και ο Αναγνωστάκης, ο Ασλάνογλου και η Ζωή Καρέλη. Ο Νίκος Γκάλης, ο Χριστιανόπουλος, η Διαγώνιος, τα Τραμάκια του Γιώργου Κάτου. Τα Κάστρα όπως παρουσιάζονται στις «Ακυβέρνητες πολιτείες» του Τσίρκα, η αγορά του Μοδιάνο, η βόλτα της παραλιακής.
Υπέροχες μονάδες, υπέροχα θραύσματα μιας πόλης με επιλεκτική μνήμη –φτάνουν για να καλύψουν την πραγματικότητα της διαπλεκόμενης ή της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, του Ζουράρι, του Τζιτζικώστα, των τερατολόγων της τηλεόρασης, των άγονων συλλαλητηρίων; Δεν είναι κρίμα να πορεύεται από ήττα σε ήττα η πόλη που μπάζωσε το εβραϊκό παρελθόν της κάτω από το κάμπους του Πανεπιστημίου, η πόλη που έχει εκθρέψει την εθνικοφροσύνη και, σε μεγάλο βαθμό, τον χουλιγκανισμό της μπάλας, η πόλη που εξέλεγε τον Ψωμιάδη, που παραδόθηκε και παρέδωσε και τα παιδιά της στα ψίχουλα των ρουσφετιών του κρατισμού.
Ο κρατισμός στοιχειώνει τη Θεσσαλονίκη ακόμα και την εποχή της δημαρχίας Μπουτάρη –εποχή, έστω, αυτοκριτικής που θα πάει χαμένη, μαζί με τις ελπίδες για ανάσταση μιας υπνώττουσας κοινωνίας πολιτών, δήθεν δημιουργικής και εξωστρεφούς. Δεν είναι τυχαίο ότι η πόλη έμεινε τόσες μέρες χωρίς νερό. Φταίει το κράτος, ασφαλώς, αλλά βρήκε και τα κάνει. Διότι οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης έχουν πιστέψει ότι υπάρχουν μόνο αν εκπροσωπείται στην πόλη το κράτος, κολακεύονται με ένα δήθεν υπουργείο (το περίφημο ΜακΘρακ, που είναι υφυπουργείο) ή το δήθεν γραφείο πρωθυπουργού (με επικεφαλής μια ασήμαντη κυρία Νοτοπούλου, άχρωμη, αλλά, κυρίως, άφωνη).
Μιμήσεις. Λες και μια ζωντανή και δυναμική πόλη χρειάζεται ψευδοϋπουργεία ή δήθεν γραφείο πρωθυπουργού –γιατί άραγε, για να πηγαίνει ο Τσίπρας όποτε τον κουράζει η θέα του Εθνικού Κήπου, να συναντιέται με την κρυμμένη σε ένα γραφείο το υπόλοιπο διάστημα εκπρόσωπό του και να υπόσχεται στους Θεσσαλονικείς ότι θα ανοίξει τους σταθμούς του μετρό για να τους επισκέπτονται; Για τον Τσίπρα είναι εύλογο, οι συγκοινωνίες στη Θεσσαλονίκη είναι συνυφασμένες με την ακινησία. Είναι το μοντέλο του μπαμπά Παππά, που ανέλαβε τα λεωφορεία. Πόση κοροϊδία…
Αλήθεια, πόση κοροϊδία και πόση υποβάθμιση ακόμα θα ανεχθούν οι Θεσσαλονικείς;
