Το σενάριο ήταν απλό, μπαίνοντας στην τελική ευθεία της σεζόν: ο Ολυμπιακός μέσα από όλα τα δεινά μιας σεζόν όπου η Εξυγίανση τον περιποιήθηκε με συνέπεια, κρατούσε τη δεύτερη θέση στα χέρια του. Εφτανε ένα σερί «5 στα 5» ώς τον επίλογο για να πάρει έστω το μίνιμουμ από αυτή τη σεζόν. Το δικαίωμα συμμετοχής στους προκριματικούς του Τσάμπιονς Λιγκ. Μια κατάκτηση που μπορεί να μην ικανοποιεί κανέναν με βάση τους αρχικούς στόχους, αλλά που δεδομένα αποτελεί μια καθοριστική συνθήκη με θέα στον προγραμματισμό για την επόμενη σεζόν.
Εκείνο το «5 στα 5» που λέγαμε όμως, δεν υπάρχει πλέον. Χάθηκε στη… μετάφραση. Στη Λιβαδειά και στον συμβιβασμό μιας ισοπαλίας (1-1) βράδυ Σαββάτου που ξεκίνησε την εβδομάδα των Παθών νωρίτερα για την ομάδα του Οσκαρ Γκαρσία. Απώλεια που όσο και αν δεν της… φαίνεται είναι ικανή να αλλάξει ακόμη περισσότερα με θέα στην επόμενη αγωνιστική εκδοχή για τους Ερυθρολεύκους. Διότι όσο ο καιρός περνά, τόσο και η ιδέα μιας ολοκληρωτικής επανεκκίνησης ωριμάζει στο μεγάλο λιμάνι. Είναι τέτοια η εικόνα στο χορτάρι που το μπερδεύει ολοένα και περισσότερο. Οχι για το ποιοι θέλουν να συνεχίσουν υπό τα χρώματα του Ολυμπιακού, αλλά για το ποιοι τελικά μπορούν! Η αίσθηση είναι μόνιμη. Ολοι κρίνονται, καιρό τώρα. Το προχθεσινό όμως πιθανότατα φέρνει και άμεσες εξελίξεις. Η δύναμη της «εικόνας» που δεν αμφισβητείται.
Περιμένοντας την ανατολή
Η επόμενη μέρα… ξημερώνει για τον Ολυμπιακό μεθοδικά και σιωπηλά. Το θέμα είναι πόσοι από τους υπάρχοντες θα είναι για να δουν την ανατολή του ηλίου. Είτε πρόκειται για τον Οσκαρ Γκαρσία, που προχθές το… φιλοσόφησε λέγοντας πως η μοίρα των προπονητών είναι στα χέρια των ποδοσφαιριστών και όσων διοικούν τις ποδοσφαιρικές ομάδες (σ.σ.: μάλλον βολική προσέγγιση για τις ευθύνες που αντιστοιχούν σε έναν προπονητή), είτε για κάποιους από τους «κάνω τη διαφορά» άσους ενός ρόστερ των 70 εκατ. ευρώ που φέτος σπανίως δικαιολογούν στο χορτάρι τα… κυβικά τους αλλά και τις ετήσιες αποδοχές τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα, και μετά το προχθεσινό πραγματικά όλα μπορεί να συμβούν πολύ πριν… καλοκαιριάσει.
Θεωρητικά στα τέσσερα ματς που απομένουν υπάρχει περιθώριο για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Ο Ολυμπιακός προλαβαίνει ακόμη. Πλέον όμως δεν είναι στο χέρι του, καθώς ο ΠΑΟΚ τον προσπέρασε με την επικράτησή του στο Περιστέρι. Με δυο λόγια; Η κατάσταση έμπλεξε ακόμη περισσότερο. Το επόμενο ματς είναι στις 16/4 (Κέρκυρα εντός). Μέχρι τότε θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν. Είπαμε, η επόμενη μέρα ήδη… ξημερώνει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οπως και να ‘χει: οι Ερυθρόλευκοι τον ξέρουν αυτόν τον δρόμο. Τον έχουν διαβεί και στο παρελθόν. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης το κουμπί της επανεκκίνησης το έχει πατήσει με επιτυχία και άλλες φορές στο παρελθόν. Το έκανε το καλοκαίρι του 2010 όταν παρέλαβε τον Ολυμπιακό με χρέη 44 εκατ. ευρώ και άδειο ρόστερ. Το έκανε το καλοκαίρι του ’13 με την ομάδα που έφτασε ώς τους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ. Το έκανε το καλοκαίρι του ’15 με τον σχηματισμό ενός συνόλου που όχι μόνο πήρε τον τίτλο από τον Οκτώβριο, αλλά που μεταξύ άλλων πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη των Ερυθρολεύκων στην ιστορία τους στο Τσάμπιονς Λιγκ (2-3 την Αρσεναλ στο Εμιρέιτς). Εκείνα τα καλοκαίρια στο μεγάλο λιμάνι έφτασαν προσωπικότητες όπως ο Βαλβέρδε, ο Μίτσελ και ο Μάρκο Σίλβα. Ηρθαν ποδοσφαιριστές όπως ο Ιμπαγάσα, ο Ριέρα, ο Πάντελιτς, ο Σαβιόλα, ο Τσόρι, ο Καμπιάσο κ.λπ. Ξέρει να το κάνει και είναι έτοιμος να το ξανακάνει. Οσοι είναι στην ομάδα και θέλουν να παραμείνουν σε αυτή, καλό είναι να καταλάβουν ότι όσο προσθέτουν στο… βιογραφικό τους εμφανίσεις σαν αυτή του Σαββάτου στη Λιβαδειά, ολοένα και απομακρύνονται από το λιμάνι.
Η… τριλογία της τρίτης θέσης
Τι συνέβη λοιπόν το Σάββατο το βράδυ στη Λιβαδειά και πώς φτάσαμε στο τελικό 1-1; Η (ερυθρόλευκη) ποδοσφαιρική εφαρμογή τού «βάζω τα χεράκια μου και… βγάζω τα ματάκια μου». Κακή εμφάνιση, καθοριστικά λάθη, ασύλληπτη αστοχία. Η τριλογία μιας ισοπαλίας που έριξε τον Ολυμπιακό στην τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Και για να καταλάβει κάποιος που δεν είχε το προνόμιο της εικόνας; Φτάνει το δίλεπτο 2’-4’. Ο Καρίμ Ανσαριφάρντ χάνει ένα… άχαστο (2’) που θα έκανε τη θάλασσα γιαούρτι, ο Σισέ δίχως πίεση αποφασίζει να διώξει σε κόρνερ (3’), ο Νιασέ ανοίγει το σκορ για τον Λεβαδειακό με κεφαλιά (4’) και τον προσωπικό του αντίπαλο Αλμπέρτο Μποτία να βλέπει το άλμα του Αφρικανού το βράδυ στην… τηλεόραση! Το 0-1 έγινε 1-0 και το μπλέξιμο ήταν γεγονός. Πόσω μάλλον όταν Μάριν, Μιραλάς και Οφόε διαγωνίζονταν για το έπαθλο της χειρότερης εμφάνισης της χρονιάς. Ο Ανσαριφάρντ έχασε μια ακόμη μεγάλη ευκαιρία (28’) αλλά τουλάχιστον επανόρθωσε στο 48’ ισοφαρίζοντας από την ασίστ του (κορυφαίου) Κούτρη. Υπήρχε μπροστά ένα ημίχρονο για το γκολ της νίκης, αλλά… δεν! Ο Γκαρσία πέρασε τον Φορτούνη αντί του Μάριν, και ο έλληνας άσος όμως ήταν… στο ίδιο φεγγάρι. Προέκυψαν τουλάχιστον τέσσερις-πέντε ευκαιρίες ώς το φινάλε. Κάποιες κλασικές (Σεμπά 80’, 90’+3’ Ομάρ). Το αποτέλεσμα όμως δεν άλλαξε με τον πορτιέρο Επασί να εγγυάται για τους γηπεδούχους.
Λεβαδειακός: Επασί, Ντιόγκο, Φαβάρο, Αντιλέχου, Τσαμπούρης, Νιασέ, Μητρόπουλος (92’ Καραχάλιος), Σαβατόγκο (69’ Καλτσάς), Σουμπίνιο (68’ Μπελγκαζουανί), Γιακουμάκης, Μαρκόφσκι.
Ολυμπιακός: Προτό, Ελαμπντελαουί, Μποτία, Σισέ, Κούτρης, Ρομαό, Μάρτινς (65’ Σεμπά), Οτζίτζα, Μάριν (46’ Φορτούνης), Μιραλάς (86’ Τζούρτζεβιτς), Ανσαριφάρντ.
