Αυτή είναι μια πανίσχυρη διαδήλωση επειδή δεν είναι βίαιη. Αυτό τρόμαξε τους Ισραηλινούς. Δεν έχουμε έναν ηγέτη σαν τον Γκάντι, αλλά εμπνεόμαστε από αυτόν. Η διαδήλωση δεν είναι πρόκληση αλλά ούτε και απελπισία. Θα χρησιμοποιούσα έναν άλλο όρο: κατοχή. Εμείς οι Παλαιστίνιοι πρέπει να αποκτήσουμε την ελευθερία μας, την ανεξαρτησία μας, τη γη από την οποία μας εκδίωξαν. Ισως τώρα να βρήκαμε έναν αποτελεσματικό τρόπο για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Αυτή είναι μια μη βίαιη διαμαρτυρία την οποία η Χαμάς δεν χειραγωγεί, αυτό είναι ένα κίνημα που έρχεται από κάτω, από τα χαμηλά. Στην πρώτη ιντιφάντα πολεμούσαν μόνο οι άνδρες, τώρα είναι και οι γυναίκες που βγαίνουν για να διαδηλώσουν μαζί με τους γέρους και τα παιδιά. Εμείς οι γυναίκες εγγυόμαστε τον ειρηνικό χαρακτήρα αυτών των διαδηλώσεων. Κι όλα άρχισαν όταν μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ από τις ΗΠΑ που μας έβαλε στη διαδικασία να σκεφτούμε εναλλακτικούς τρόπους αντίδρασης απέναντι στην κατοχή. Αυτός ο τρόπος ανησυχεί τους Ισραηλινούς επειδή οι στρατιωτικοί τους ξέρουν μόνο από πόλεμο, όχι από ειρηνικούς πολίτες ο σκοπός των οποίων είναι να ευαισθητοποιήσουν την διεθνή κοινότητα. Εάν σκοτώσουν εκατοντάδες ανυπεράσπιστους Παλαιστίνιους θα ήθελα να δω πώς θα αντιδράσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη. Μια Ευρώπη που κάνει πολλά για τους πρόσφυγες – και πολύ σωστά. Αλλά για τους Παλαιστίνιους σιωπά.
Η Αμίρι Σουάντ είναι παλαιστίνια συγγραφέας. Το κείμενο είναι από συνέντευξη που παραχώρησε στη «Ρεπούμπλικα»
