Ταξιδεύει συνήθως σε Βερολίνο, Αθήνα (ή Θεσσαλονίκη) και Λισαβόνα, όπου ζει και εργάζεται, αν οι ανάγκες της δουλειάς της δεν την οδηγήσουν κάπου αλλού. Αυτή τη φορά όμως η Ευανθία Τσαντίλα, η ελληνίδα εικαστικός με τη διεθνή διαδρομή (μεταξύ άλλων έχει στις περγαμηνές της μια μεγάλη συνεργασία με το σπουδαίο βερολινέζικο θέατρο Φολκσμπίνε), ταξιδεύει στον χρόνο και σε μουσικά μονοπάτια. Και αποφασίζει για πρώτη φορά να συναντηθεί καλλιτεχνικά με τον χώρο της μουσικής.

Ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και στην πρόκληση της υπεύθυνης του εικαστικού προγράμματός του Αννας Καφέτση εμπνέεται από το έργο του Γάλλου Ολιβιέ Μεσιάν «Είκοσι βλέμματα πάνω στο θείο Βρέφος» –μια σουίτα από είκοσι κομμάτια για σόλο πιάνο που γράφτηκε στο Παρίσι του 1944. Και επιχειρεί έτσι να ανοίξει έναν διάλογο μαζί του μέσα από 20 δικές της εικόνες (σχέδια με μελάνι, ακουαρέλες, φωτογραφίες και κολάζ) που θα προβάλλονται παράλληλα με την ερμηνεία στο πιάνο των Στέφανου Νάσου και Χρήστου Σακελλαρίδη.

«Με ενδιαφέρουν τα όρια των μέσων. Οπωσδήποτε κάθε ένα πρέπει να διατηρεί την αυτονομία του, αλλά τι συμβαίνει όταν συναντώνται και πώς προσλαμβάνει ο θεατής τον καινούργιο χώρο που προκύπτει από αυτή τη συνάντηση;» αναρωτιέται στο «Νσυν» η Ευανθία Τσαντίλα.

Πρόκειται για ένα πείραμα;

Πείραμα είναι κάθε καλλιτεχνική πράξη από τη στιγμή που δεν έχουμε εγγυήσεις για το αποτέλεσμα. Είναι μια διακαλλιτεχνική συνάντηση, μια περιπέτεια που ελπίζω να γεννήσει συναισθήματα στο κοινό ανάλογα με τον τρόπο που το προσλαμβάνει ο καθένας: απορία, έκπληξη, προβληματισμό, απόλαυση. Το έργο τέχνης πρέπει να είναι ανοικτό και να βρίσκει ο θεατής μόνος του τη σχέση του μαζί του.

Οι εικόνες που επιλέξατε να συνοδεύσουν τη μουσική του Μεσιάν την εικονογραφούν κατά κάποιον τρόπο;

Η μουσική δεν μπορεί να εικονογραφηθεί. Οπως μια μελωδία δημιουργεί μια ακολουθία χρόνου, έτσι κι εγώ με τις εικόνες μου ακολουθώ τον χρόνο, όπως συμβαίνει και σε μια ταινία. Στόχος μου είναι να εγγραφεί στο μυαλό του θεατή μια εικόνα που θα έχει συντεθεί από τις 20 που θα προβληθούν, δεν είναι του ίδιου μεγέθους και ορισμένες έχουν ρηματικά σχόλια. Δεν με ενδιέφερε να προσεγγίσω με κυριολεκτικό τρόπο τη μουσική του Μεσιάν, αλλά να αφεθώ στη μελωδία και να κάνω ένα έργο που να ανταποκρίνεται σε αυτήν.

Πώς θα ξέρετε ότι η συνάντηση των εικόνων σας με τη μουσική του Μεσιάν και τους θεατές πέτυχε;

Δεν υπάρχει αποτυχία στην τέχνη, παρά μόνο έργα που έχουν λειτουργήσει περισσότερο ή λιγότερο. Είναι υποκειμενικός ο αντίκτυπος που έχει ένα έργο στην κοινωνία, κάτι που εξαρτάται από τις ευαισθησίες της. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι η τέχνη είναι αναπόσπαστο στοιχείο της κοινωνίας και πρέπει να παραμείνει, διότι μας φέρνει σε επαφή με το ακατανόητο και μας κινεί χωρίς ιδιοτέλεια.

INFO

H συναυλία με το έργο του ΟλιβιέΜεσιάν «Είκοσι βλέμματα πάνω στο θείο Βρέφος» σήμερα στις 20.30 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη 1. Εισιτήρια 7-15 ευρώ

Τελευταία Νέα