Ο Γκυ Ντε Μωπασάν γεννήθηκε το 1850 και θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της Γαλλίας. Ξεκίνησε να γράφει από νεαρή ηλικία και είχε την τύχη να αναλάβει την λογοτεχνική του αγωγή ο Γκυστάβ Φλωμπέρ. Έγινε γνωστός δημοσιεύοντας αρχικά μυθιστορήματα, διηγήματα και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Από τον κύκλο των μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής του γνώρισε τον Εμίλ Ζολά, τον Εντμόντ ντε Γκονκούρ, τον Ιβάν Τουργκένιεφ και τον Χένρι Τζέιμς.
Κληρονόμησε την αγάπη για την λογοτεχνία από τη μητέρα του και την αχαλίνωτη σεξουαλικότητα από τον πατέρα του. Ο αιρετικός συγγραφέας μοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στο γράψιμο την ημέρα και τους οίκους ανοχής τα βράδια. Η ξέφρενη πορεία του ανάμεσα σε παραισθησιογόνες ουσίες και γυναίκες, αλλά και η απώλεια του αδερφού του, το 1889, θα τον κλονίσει ανεπανόρθωτα και θα τον οδηγήσει, ψυχικά διαταραγμένο πια, στο θάνατο, σε ψυχιατρική κλινική, σε ηλικία 43 ετών.
Στο μονοπάτι της αυτοκτονίας
Ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Γκυ ντε Μωπασάν αποπειράται να αυτοκτονήσει. Οι νοητικές και ψυχολογικές διεργασίες που μπορεί να οδηγήσουν έναν άνθρωπο να βάλει τέλος στη ζωή του είχαν απασχολήσει τον συγγραφέα ήδη από το παρελθόν.
Στους «Αυτόχειρες» που εκδίδονται από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ βρίσκονται συγκεντρωμένα ως μια ενιαία ενότητα διηγήματα που γράφτηκαν ανάμεσα στο 1880 και το 1890 και έχουν ως κοινή θεματική το θέμα της αυτοκτονίας. Από το βάθος των σύντομων αυτών ιστοριών αναδύεται η σκοτεινιασμένη ψυχή του συγγραφέα και καταγράφονται όλα όσα συμβαίνουν στις βαθύτερες ζώνες της ανθρώπινης συνείδησης. Με κείμενα που σε καμιά περίπτωση δεν είναι «μαύρα» και καταθλιπτικά ο συγγραφέας υλοποιεί την σχεδόν ισόβια εμμονή του: τη λογοτεχνική μελέτη του θανάτου.
Το βιβλίο διατρέχει μια γοητευτική χαρμολύπη που σε κρατάει καθηλωμένο έως και την τελευταία σελίδα.
Οι εξαναγκασμένοι αυτόχειρες, οι συνειδητοποιημένοι αυτόχειρες και οι απογοητευμένοι αυτόχειρες γίνονται λογοτεχνικό υλικό για τον συγγραφέα που εντοπίζει τα αίτια της απονενοημένης πράξης στον κοινωνικό περίγυρο , στην ακραία φτώχια και εκμετάλλευση, στην υπεράσπιση της τιμής αλλά και στις χαμένες ελπίδες και απογοητεύσεις, στις ψυχικές ασθένειες και την εγκατάλειψη.
Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα του βιβλίου