Το «είμαστε και εμείς κράτος δικαίου» του Ταγίπ Ερντογάν –και επομένως η τουρκική Δικαιοσύνη θα αποφασίσει ανεπηρέαστη για την τύχη των δύο ελλήνων στρατιωτικών που πέρασαν τα σύνορα –είναι ένα από τα συντομότερα ανέκδοτα στον κόσμο, δεδομένου ότι ακόμη και επισήμως η Τουρκία βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Χιλιάδες συλλήψεις γίνονται, σταγόνες σε ωκεανό συλληφθέντων είναι οι δύο έλληνες στρατιωτικοί. Αλλά έχουν σημαντική ανταλλακτική αξία, αποτελούν εργαλείο για να υποχρεωθεί η ελληνική κυβέρνηση να παραδώσει τους οκτώ τούρκους στρατιωτικούς που έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο. Αυτό θα εμφανιστεί στην Τουρκία σαν δύναμη επιβολής της χώρας, αλλά στην πραγματικότητα θα ενισχύσει την επιβολή του Ερντογάν πάνω στην ίδια του τη χώρα. Ο τούρκος πρόεδρος, απόλυτα βέβαιος πως είναι αήττητος και αθάνατος, συγκρούεται με οποιονδήποτε αγνοεί τις επιθυμίες του, μέσα και έξω από την Τουρκία.
Παρόμοια συγκρουσιακή κατάσταση ενδημεί και στη χώρα μας. Ως προς το εξωτερικό, μπορεί η συμπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων να μην είναι ακραία σαν του τούρκου προέδρου αλλά πάντως δεκαετίες τώρα έχουμε ανοιχτά μέτωπα με την Τουρκία, την ΠΓΔΜ και την Αλβανία. Ανυποχώρητοι για το όνομα, ανένδοτοι για τους Τσάμηδες –όσο ανένδοτες ήσαν και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις στον δρόμο τους προς την εξουσία, όσο ανένδοτη είναι σήμερα η κυβέρνηση στον αγώνα εξόντωσης κάθε αντιπάλου της και όσο ανυποχώρητη η ΝΔ στον στόχο να πέσει η κυβέρνηση.
Ητοι, οι έντονα συγκρουσιακές ελληνικές πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες με το ανεξέλεγκτο πολιτικό φαινόμενο που ονομάζεται Ταγίπ Ερντογάν. Το πιο εύκολο θα ήταν να τιμήσουν τις ανένδοτες, αδιαπραγμάτευτες, ανυποχώρητες παραδόσεις τους και να οδηγηθεί η χώρα σε μείζονα σύγκρουση με την Τουρκία –με τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις να πλειοδοτούν σε επιθετικότητα, ελπίζοντας ταυτόχρονα ότι τα πράγματα θα πάνε αρκετά στραβά ώστε να έρθουν αυτές στην εξουσία. Γεμάτη τέτοια παραδείγματα καταστροφικής «εθνικής ομοψυχίας» είναι η ελληνική Ιστορία.
Οι περιστάσεις επιβάλλουν ενδοτικότητα –πρώτον, στο εσωτερικό: χώρες με λυσσαλέα ανταγωνιστικές πολιτικές δυνάμεις οδεύουν προς την καταστροφή. Σε ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή από την οικονομική που υποστήκαμε τα οκτώ τελευταία χρόνια. Ενδοτικότητα και προς το εξωτερικό –ο ανυποχωρητισμός προς όλους και για όλα αποτελεί εργαλείο αντίστοιχο της επίδειξης δύναμης του Ερντογάν για επιβολή στην ίδια τη χώρα. Ο φόβος μην κατηγορηθείς από τους αντιπάλους για «εθνική μειοδοσία» είναι άλλη καταστροφική παγίδα. Δεν λείπουν αυτοί που είναι έτοιμοι να τη στήσουν για να υπηρετήσουν τα κομματικά συμφέροντά τους εις βάρος της χώρας. Οπως έγινε παλιά, όπως μπορεί να γίνεται και τώρα.
Τελευταία Νέα