Πόσο απέχει η χαρά από την πίκρα; Στην προκειμένη περίπτωση η απόσταση ορίζεται από τα 65 χιλιόμετρα και τις πέντε νίκες (ή τις πέντε ήττες), που χωρίζουν τους δυο πρεσβευτές της Θεσσαλίας στην εφετινή Basket League!

Ενώ λοιπόν ο Κολοσσός Ρόδου γνώριζε την πέμπτη απανωτή ήττα του και βίωνε με σκληρό τρόπο (από το εύστοχο τρίποντο του Στιβ Μπαρτ τζούνιορ στα 5” και το άστοχο του Τι Τζέι Μπρέι στην εκπνοή), το «Λάρισα, Λάρισα σε είδα και λαχτάρισα», την ίδια στιγμή «στη… Χαλκίδα στα δυο στενά σκοτώνανε τον Σακαφλιά»!

Ο Φάρος (8-13) επέστρεψε από το -12 και νίκησε τους Ροδίτες με 79-77, η Κύμη έδωσε στους Τρικαλινούς (3-18) άλλη μια σπρωξιά προς τον γκρεμό και ο θεσσαλικός κάμπος έγινε εύφορος στις όχθες του Πηνειού αλλά ξεραίνεται στην πλευρά του παραποτάμου του, Ληθαίου!

«Δεν έχουμε σωθεί ακόμα, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε και αυτή θα είναι η ανταμοιβή μιας ομάδας η οποία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο ελληνικό στοιχείο» τονίζει ο Νώντας Παπαντωνίου. «Ο Σάφτενααρ τράβαγε κουπί από την αρχή της σεζόν, αλλά ήρθε ο Μπαρτ για να βάλει την αμερικάνικη πινελιά και να δώσει την έξτρα ώθηση που χρειαζόμασταν. Το σκηνικό άλλαξε άρδην από τη στιγμή που ενεπλάκη με την ομάδα η οικογένεια Μπούμπουρα και ενώ βρισκόμασταν σε τέλμα και ήμασταν απλήρωτοι και αποφασισμένοι να τα παρατήσουμε, βρήκαμε ηρεμία και ασφάλεια».

Ο 28χρονος γκαρντ διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του (με μέσο όρο 12.6 πόντους, 4.6 ασίστ, 3.8 ριμπάουντ, 1.3 κλεψίματα) και αντιλαμβάνεται ότι η εκτόξευση του δεν συνέβη κατά τύχη. «Εχω δουλέψει πολύ και συνάμα αισθάνομαι ότι ωρίμασα και είμαι πλέον απελευθερωμένος και απενοχοποιημένος από δεύτερες σκέψεις. Νιώθω πολύ καλά στην καθημερινότητά μου, έχω εξαιρετική χημεία με τους συμπαίκτες μου και τον κόουτς Θανάση Σκουρτόπουλο και ιδού το αποτέλεσμα. Εάν με αξιώσει κιόλας ο Θεός να φορέσω τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών, τότε θα ζήσω το απόλυτο όνειρό μου».

Σαράντα λεπτά στο παρκέ

Την ίδια στιγμή στη Χαλκίδα ο Μιχάλης Λούντζης προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια του: τα Τρίκαλα γνώρισαν την ήττα με 72-63 και ο ίδιος, όπως και ο Ιρβιν Μόρις, έμεινε πάνω στο παρκέ επί σαράντα λεπτά, ενώ ο Γκάρι Τάλτον βγήκε για δυο δευτερόλεπτα!

«Δεν μου έχει ξανασυμβεί αυτό. Ηταν μια τρομερή εμπειρία, αλλά και μια μεγάλη δοκιμασία» παραδέχεται ο εικοσάχρονος δις πρωταθλητής Ευρώπης με τις Εθνικές Εφήβων και Νέων, που αγωνίζεται στα Τρίκαλα ως δανεικός από τον Παναθηναϊκό. «Ενιωσα ότι ξεπερνώ τα όρια των αντοχών μου, λίγο έλειψε να καταρρεύσω. Ετρεμαν τα πόδια μου από την κούραση, δεν μπορούσα καλά καλά να περπατήσω, ήμουν άστοχος (σ.σ.: 5/19 σουτ) και κοίταζα διαρκώς το χρονόμετρο, παρακαλώντας να τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Οταν έληξε το ματς, αισθάνθηκα λυτρωμένος, αλλά και υπερήφανος για τον εαυτό μου. Σκέπτομαι ότι είμαι… παλικάρι που δεν ζήτησα αλλαγή και έμεινα όρθιος μέχρι την ύστατη στιγμή»!

Μετά το κύμα φυγής και ελλείψει των τραυματιών Τέγιτς και Σλαφτσάκη, ο Φώτης Τακιανός παρέταξε οκτώ παίκτες, εκ των οποίων μονάχα ο Τζον Φιλντς (2μ.06) είναι παίκτης ρακέτας. Αναγκαστικά λοιπόν ο δίμετρος ζακυνθινός γκαρντ κατάργησε τα στεγανά των θέσεων και από τα σποραδικά πεντάλεπτα στον Παναθηναϊκό, προχθές, βάδισε στα χνάρια του Γκάλη και του Γιαννάκη που κάποτε δεν κάθονταν στον πάγκο ούτε για αστείο. «Είναι ιεροσυλία να μπαίνω στην ίδια πρόταση με τα δυο ιερά τέρατα. Εμείς εδώ μείναμε λίγοι, παίζουμε αναγκαστικά με… very small ball και θα εξαντλήσουμε τις λιγοστές ελπίδες που μας απομένουν ώστε εάν το ριζικό μας γράφει ότι θα υποβιβαστούμε, τουλάχιστον να είμαστε εντάξει με τους εαυτούς μας».

Τελευταία Νέα