Ως Μαύρη Τρίτη έχει προαναγγελθεί η σημερινή ημέρα στη Γαλλία. Οι εργαζόμενοι στην SNCF, τον οργανισμό σιδηροδρόμων της χώρας, ξεκινούν μια ιδιότυπη απεργία διαρκείας με ρυθμό δύο ημερών στις πέντε: προβλέπουν συνολικά 36 ημέρες απεργίας μέχρι τα τέλη Ιουνίου. Παράλληλα, απεργεί για τέταρτη φορά τις τελευταίες πέντε εβδομάδες το προσωπικό της Air France. Αρχίζουν επίσης απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας οι εργαζόμενοι στους τομείς της καθαριότητας και της ενέργειας. Στην πραγματικότητα, τα συνδικάτα, και δη η CGT, ευελπιστούν σε μια «μαύρη άνοιξη» για τον Εμανουέλ Μακρόν, με «σύγκλιση των μαχών» και κοινό αγώνα όλων των δυσαρεστημένων με τις μεταρρυθμίσεις που επιμένει να προωθεί, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητών και των δημοσίων υπαλλήλων –και με τους δυσαρεστημένους του ιδιωτικού τομέα, της Air France ή και του Carrefour, σε υποστηρικτικό ρόλο. Εκείνος, πάλι, διαφημίζει την «ήρεμη και απόλυτη αποφασιστικότητά» του. Αν σε κάτι συμφωνούν και οι δύο πλευρές είναι πως από αυτήν τη μάχη, και δη από τη συμβολικότερη όλων «μάχη της σιδηροτροχιάς», μπορεί να κριθεί συνολικά και η τύχη της υπόσχεσης του Μακρόν να «μεταμορφώσει τη Γαλλία σε βάθος».
Δεν θεωρείται τυχαία «μητέρα όλων των μαχών» η αντιπαράθεση της κυβέρνησης με την SNCF. Μπορεί ο γαλλικός οργανισμός σιδηροδρόμων να είναι μια εταιρεία βαριά χρεωμένη («το να κινηθεί ένα τρένο στη Γαλλία κοστίζει 30% πιο ακριβά απ’ ό,τι αλλού», υπενθυμίζει η κυβέρνηση), πολλές προηγούμενες κυβερνήσεις ωστόσο έσπασαν τα δόντια τους όταν επιχείρησαν να τα βάλουν με τα κεκτημένα των εργαζομένων της. Συνολικά 146.800 εργαζομένους έχει σήμερα η SNCF.
Ο μέσος υπάλληλος είναι άνδρας, 41 χρόνων, με μηνιαίο μεικτό εισόδημα 3.173 ευρώ (έναντι 2.998 για τον μέσο Γάλλο), δικαίωμα σύνταξης στα 52-57 χρόνια (έναντι 62 για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα), μία ημέρα παραπάνω άδεια από εκείνες που προβλέπει ο εργασιακός κώδικας και –το σημαντικότερο –εγγύηση διά βίου απασχόλησης. Αυτό το τελευταίο ειδικό καθεστώς καταργεί, για τις νέες προσλήψεις, το μεταρρυθμιστικό σχέδιο της κυβέρνησης. Τα συνδικάτα της SNCF διαμαρτύρονται όμως και για τον τρόπο που ανοίγει ο τομέας στον ανταγωνισμό, καθώς και για τη μετατροπή της σε ανώνυμη εταιρεία, που ανοίγει στα μάτια τους τον δρόμο για μια μελλοντική ιδιωτικοποίησή της –αν και ο υπουργός Προϋπολογισμού Ζεράλντ Νταρμανέν αυτό το αρνείται κατηγορηματικά.
Μέχρι τώρα ο πρόεδρος της Γαλλίας έχει καταφέρει να επιβάλει χωρίς να συναντήσει μεγάλες αντιστάσεις τις μεταρρυθμίσεις που επιθυμούσε, και δη την εργασιακή του μεταρρύθμιση. Αποκρυπτογραφώντας τη μέθοδό του, πολιτικοί αναλυτές μιλούν για «ταχεία δράση σε πολλά μέτωπα», γεγονός που αιφνιδιάζει τα συνδικάτα. «Ανοίγοντας συνεχώς νέα μέτωπα, καθιστά τη διαμαρτυρία για το προηγούμενο μέτωπο παρωχημένη, αφού έχει ήδη ανοίξει ένα νέο», επισήμανε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Φιλίπ Μπροντ. Αυτή τη φορά, όμως, οι αναλυτές προειδοποιούν πως ο Μακρόν κινδυνεύει να συναντήσει σθεναρή αντίσταση. Για τους επόμενους τρεις μήνες, η ζωή των 4,5 εκατομμυρίων καθημερινών επιβατών της SNCF θα διαταραχθεί –με την ταλαιπωρία τους να ενισχύεται από τις υπόλοιπες απεργιακές κινητοποιήσεις. Η διοίκηση της SNCF προβλέπει να κυκλοφορεί τις ημέρες της απεργίας ένα TGV (τρένο υψηλής ταχύτητας) στα οκτώ και ένα περιφερειακό τρένο στα πέντε. Η πρόκληση είναι τέτοια, που πολλοί πολιτικοί αξιωματούχοι και συνδικαλιστικά στελέχη φτάνουν να παραβάλλουν την αναμέτρηση με τη μετωπική σύγκρουση της Μάργκαρετ Θάτσερ με τους ανθρακωρύχους το 1984.
Σε αυτήν τη μάχη, ομολογεί σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης στη «Les Echos», «το σημαντικό είναι να κρατήσουμε με το μέρος μας την κοινή γνώμη». Δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε την Κυριακή στη «Journal du Dimanche» έδειξε πως ένα 53% των Γάλλων θεωρεί την απεργία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων «αδικαιολόγητη». Πριν από δύο εβδομάδες, όμως, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 58%. «Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τα συνδικάτα των σιδηροδρομικών ξεκινούν μια μακρά και τιμωρητική απεργία την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται σε διάλογο», δήλωσε δηκτικά η υπουργός Μεταφορών Ελιζαμπέτ Μπορν, επιβεβαιώνοντας πως η μάχη θα δοθεί και σε επικοινωνιακό επίπεδο. «Ο Εμανουέλ Μακρόν θέλει να τελειώνει με ό,τι απομένει από το κοινωνικό κράτος», κατήγγειλε από το αντίπαλο στρατόπεδο ο Ερίκ Κοκρέλ, βουλευτής της Ανυπότακτης Γαλλίας του Ζαν-Λικ Μελανσόν. Απομένει να φανεί λοιπόν ποιος θα κουράσει περισσότερο τους Γάλλους, η επιμονή του Μακρόν να γυρίσει οριστικά τη σελίδα ή η προσκόλληση των συνδικαλιστών της SNCF στα παλιά της οχυρά. «Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε», διαβεβαίωσε τη «Les Echos» ο σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης. «Αν μας μπλοκάρουν σε αυτό, σταματάμε. Η δυναμική όμως είναι με το μέρος μας. Υπάρχει ακόμα μια τεράστια βάση που θέλει αλλαγές». Ενα 72% των Γάλλων θεωρεί, πράγματι, πως η κυβέρνηση θα φτάσει μέχρι τέλους.
