Οταν το 2000 ο Ορφέας Περίδης είχε κυκλοφορήσει το παιδικό CD «Το πρώτο πρώτο πέταγμα» με 13 τραγούδια (σε τέσσερα συμμετείχε η Παιδική Χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου), οι κόρες του ήταν βρέφη. Σήμερα είναι φοιτήτριες 21 και 19 ετών και ετοιμάζονται να ερμηνεύσουν δύο τραγούδια στην επανακυκλοφορία του (άλλα δύο ερμηνεύει η Λιζέτα Καλημέρη). Ομως οι λόγοι που βάζουν ξανά στο στούντιο τον γνωστό δημιουργό είναι πιο πρακτικοί: «Δεν μπορώ να δεχτώ ότι μια δουλειά για την οποία έχω κουραστεί δύο χρόνια θα χαθεί από προσώπου γης. Είχε κυκλοφορήσει από τη Sony, την οποία μετά εξαγόρασε η Feelgood. H εταιρεία αποφάσισε να σταματήσει την κυκλοφορία του. Δεν το δέχθηκα μέσα μου. Ηθελα να μπει στην κυκλοφορία ξανά». Ο Περίδης επανακυκλοφόρησε και το περσινό άλμπουμ «Paradise» ως «Paradise plus», προσθέτοντας δύο νέα τραγούδια σε μουσική του: το «Στην Εδουάρδου Λω» σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη και «Το απλό παιδί» σε ποίηση του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.
Πότε νιώθει ο ίδιος ότι οι λέξεις και η μουσική του αφορούν το ευρύ ακροατήριο; «Σίγουρος δεν είσαι ποτέ, αλλά αυτό είναι υπέρ του δημιουργού. Ξεκινάς να γράφεις κάτι και σε πάει αλλού. Μου συνέβαινε στα αρχικά τραγούδια. Αυτό το συναίσθημα το είχα στο “Φεύγω”. Σαν να σου κλείνει το μάτι η φράση που πρέπει να γράψεις τραγούδι». Αλλά στη δεξαμενή των συναισθημάτων, όπου κυριαρχούν ο έρωτας και η αγωνία για τον χρόνο, ποια άλλα να χωρέσουν; Ολα τα είδη τραγουδιού, ακόμη και τα πολιτικά, έχουν μια ερωτική αίσθηση. Οπως η “Συγκέντρωση στην ΕΦΕΕ” του Διονύση Σαββόπουλου. Από την άλλη, το “Εθνικό έλλειμμα” το έγραψα κάτω από πολιτική αγωνία και ανησυχία, αλλά οι στίχοι του απομονωμένοι μπορεί να λειτουργήσουν και ως ερωτικοί. Αλλά αυτή είναι η μαγεία των τραγουδιών».
Αναπόφευκτα ο συνθέτης φτάνει κατά τη διάρκεια της συζήτησης και στην αποτίμηση της κατάστασης στον χώρο των πνευματικών δικαιωμάτων. «Αυτή η αναστάτωση είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί. Ξεκαθαρίζουν κάποια πράγματα. Ας ελπίσουμε ότι θα προκύψει ένας οργανισμός που θα μπορέσει να τα διαχειριστεί χρηστά, με ένα οικονομικό επιτελείο που θα βασίζεται στα ευρωπαϊκά πρότυπα, με καινούργια λογισμικά. Μπορεί να πάρει και δέκα χρόνια για να αποδώσει χρήματα σε εμάς, αλλά μέχρι τώρα δεν υπήρχε ποτέ διαφάνεια, ούτε γινόταν δίκαιη διανομή. Και εμείς οι δημιουργοί δεν μιλούσαμε επειδή δουλεύαμε ως μουσικοί σε ορχήστρες για ελάχιστα χρήματα και αρχίσαμε να εισπράττουμε ένα αρκετά καλό ποσό από δικαιώματα. Ετσι έγινε αυτό το πράγμα καθεστώς με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε».
Ο Ορφέας Περίδης πιστεύει ότι εκείνο που επηρεάζει γενικότερα τη δημιουργία είναι η εποχή. «Σήμερα αισθανόμαστε ότι όλα είναι άνυδρα. Υπάρχει φόβος και αγωνία παντού. Δεν γίνεται να μην επηρεαστεί ο καλλιτέχνης. Το πώς θα αντιδράσει είναι προσωπική υπόθεση. Η τέχνη ξεκινά από το συγκινησιακό στοιχείο. Από την ίδια πηγή αντλεί και ο ακροατής και ο δημιουργός, που είναι ο διαμεσολαβητής των συναισθημάτων».
