Αν διαβάσει κανείς τα σχόλια των δύο μετριοπαθών διανοουμένων που δημοσιεύτηκαν χθες στα «ΝΕΑ» με αφορμή την τελευταία σφαγή στη Γάζα –του Ισραηλινού Αβραάμ Γεοσούα και της Παλαιστίνιας Αμίρ Σουάντ -, θα διαπιστώσει ότι τα περιθώρια διαλόγου έχουν στενέψει απελπιστικά. Κανείς δεν πιστεύει πλέον στην ειρηνική συνύπαρξη δύο ανεξάρτητων κρατών. Καμιά ελπίδα, καμιά γέφυρα, μόνο αίμα.
Πρωτοφανή οξύτητα έχει λάβει και η αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ισπανία και την Καταλωνία, με τους οπαδούς της καταλανικής ανεξαρτησίας να χαρακτηρίζουν την Ισπανία «δύναμη κατοχής» και μετριοπαθείς διανοουμένους από τη Μαδρίτη να τους αποκαλούν «Ναζί». Ο ισπανοβρετανός δημοσιογράφος Τζον Κάρλιν εξέφραζε πρόσφατα στην εφημερίδα Βανγκουάρδια την έκπληξη και την ανησυχία του για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα.
Η ελληνοτουρκική ένταση δεν αποτελεί λοιπόν παραφωνία σε έναν κατά τα άλλα ειρηνικό κόσμο. Αν λάβει μάλιστα κανείς υπόψη του ότι στη μια πλευρά υπάρχει ο Καμμένος και στην άλλη ο Ερντογάν, που συναγωνίζονται ποιος θα φορέσει την πιο καλοσιδερωμένη στολή παραλλαγής, είναι ευτύχημα ότι δεν έχει συμβεί ακόμη η ζημιά. Παρ’ όλα αυτά, ή ακριβώς γι’ αυτό, είναι επείγουσα η ανάγκη να ακουστούν οι φωνές της λογικής που θα συμβάλουν στο να πέσουν οι τόνοι και να πρυτανεύσει η λογική.
Ο αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα είναι μια τέτοια φωνή. Και ένας αεικίνητος διπλωμάτης. Οι συνεχείς συναντήσεις του με ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, αλλά και των Ενόπλων Δυνάμεων αφορούν μια μεγάλη γκάμα ζητημάτων, μεταξύ των οποίων και το θέμα των δύο κρατούμενων ελλήνων στρατιωτικών. Εχει έτσι ιδιαίτερη σημασία η εκτίμησή του, όπως την εξέφρασε σε συνέντευξή του στο «Vice», ότι το επόμενο δίμηνο οι σχέσεις της Ελλάδας και των ΗΠΑ με την Τουρκία θα γνωρίσουν «αναταράξεις». Και ότι αυτό συνδέεται με την εκστρατεία του Ερντογάν για την επανεκλογή του.
Δεδομένου ότι οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία είναι προγραμματισμένες για τον Νοέμβριο του 2019, ο Τζέφρι Πάιατ δείχνει να πιστεύει ότι ο τούρκος πρόεδρος θα τις επισπεύσει και ότι επιδίδεται σε μια εθνικιστική υστερία για να συσπειρώσει το συντηρητικό του ακροατήριο. Αν είναι έτσι, και δεν πρόκειται απλώς για κακή πληροφόρηση από την πλευρά της Ουάσιγκτον, το τελευταίο που πρέπει να κάνει η Αθήνα είναι να ακολουθήσει τον Ερντογάν σε αυτή την υστερία. Και πολύ περισσότερο, να πλειοδοτήσει. Οι δηλώσεις του Πάνου Καμμένου ότι ο Ερντογάν είναι τρελός, ο τουρκικός στρατός είναι αποδεκατισμένος και οι δύο στρατιωτικοί μπορεί να κρατηθούν ακόμη και 15 χρόνια, είναι επικίνδυνες και προσφέρουν χείριστη υπηρεσία στον τόπο.
Ο Πρωθυπουργός κρατά τον υπουργό Εθνικής Αμυνας στη θέση του επειδή είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθεί και ο ίδιος στην εξουσία. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, αναλαμβάνει ακέραιη την ευθύνη για οτιδήποτε ακολουθήσει. Που μπορεί να μην είναι απλώς αναταράξεις.
