Για να θυμηθεί κανείς τον ποιητή, δεν έρχεται με έναν κρότο η καταστροφή. Δεν έρχεται ξαφνικά. Ερμηνεύοντάς τον, θα έλεγε ότι έρχεται σιγά σιγά, ότι είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης πολλών αρνητικών καταστάσεων. Και δυστυχώς στη χώρα μας παρατηρείται το τελευταίο διάστημα μια τέτοια αρνητική συσσώρευση. Παρατηρείται δε και στο εσωτερικό και στις εκτός συνόρων σχέσεις της.

Στην ουσία πρόκειται για έναν διπλό κίνδυνο, για έναν κίνδυνο εσωτερικό και εξωτερικό που, ως εκ τούτου, αυξάνεται γεωμετρικά. Εκτός συνόρων, ο Πρωθυπουργός δείχνει να έχει παραχωρήσει τη χάραξη της εθνικής πολιτικής και τον χειρισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων στην εθνικιστική Δεξιά που εκπροσωπεί ο υπουργός Αμυνας. Παρακολουθεί αμέτοχος τον κυβερνητικό του εταίρο να παίζει για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους το παιχνίδι της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν. Να ρίχνει λάδι στη φωτιά που προσπαθεί να ανάψει η τουρκική ηγεσία, να εξακολουθεί να ψαρεύει στα θολά νερά της πατριδοκαπηλίας.

Πλάι σε αυτόν τον εκτός ελέγχου υπουργό οι πολίτες παρακολουθούν έναν άλλον υπουργό να έχει αφήσει εκτός ελέγχου την εγκληματική δράση. Με τον Πρωθυπουργό να τον ακούει, και πάλι αμέτοχος, να δηλώνει ότι περίπου δεν μπορεί να κάνει τίποτε για την καταστολή του εγκλήματος επειδή «ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος». Στο όνομα αυτής της αδιανόητης προσέγγισης, δείγμα αδυναμίας στην εκτέλεση μιας βασικής αποστολής της, την προστασία της ζωής και της περιουσίας, η κυβέρνηση παραδίδει την κοινωνία σε ένα καθεστώς γενικευμένης ανασφάλειας.

Καταλαβαίνει και ο τελευταίος πολίτης ότι το μείγμα αυτών των διαλυτικών φαινομένων είναι εκρηκτικό. Είναι απορίας άξιον ότι δείχνει να μην το κατανοεί η κυβέρνηση. Οτι δεν αντιλαμβάνεται πως η ανευθυνότητα των λόγων και η αδυναμία των έργων μπορούν να φέρουν την καταστροφή. Μια καταστροφή από την οποία θα κάνει δεκαετίες να συνέλθει η χώρα. Και την οποία, για να θυμηθεί κανείς και πάλι τον ποιητή, θα συνοδεύσουν πολλοί λυγμοί.

Τελευταία Νέα