Ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ έλεγε ότι στη μακρά πολιτική ζωή του είχε συναντήσει προσωπικά δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους.
Και προσέθετε: Αλλά κανείς δεν με ρώτησε ποτέ για το Κυπριακό!
Ο γράφων δεν διεκδικεί ασφαλώς την πείρα ή τις εμπειρίες του Ευάγγελου Αβέρωφ. Ούτε έχει συνομιλήσει με τόσες χιλιάδες συμπολίτες μας.
Μπορεί όμως να βεβαιώσει ότι κανείς από όσους έχει ανταλλάξει έστω και δυο κουβέντες δεν τον ρώτησε ποτέ «τι γίνεται με το Σύνταγμα».
Αν δεν απατώμαι, όταν ο Μητσοτάκης πρότεινε το 2016 στον Τσίπρα να ξεκινήσουν από κοινού μια συναινετική αναθεώρηση, ο Πρωθυπουργός δεν μπήκε καν στον κόπο να του απαντήσει.
Oσοι λοιπόν κυβερνητικοί ανακάλυψαν αιφνιδίως «την κρισιμότητα της συνταγματικής αναθεώρησης», θα πρέπει πρώτα να εξηγήσουν γιατί, αφού είναι τόσο κρίσιμη, δεν έκαναν τίποτα για να την προωθήσουν τα τρία χρόνια και τους δύο μήνες που βρίσκονται ήδη στην κυβέρνηση.
Ή μάλλον, έκαναν –για να μην τους αδικώ. Εφτιαξαν μια επιτροπή με τον Μίχαλο, τον Μουζέλη και τον Κιμούλη (!) που θα κουβέντιαζε για την αναθεώρηση σε πλατείες, καφενεία και ταβέρνες. Εκτοτε η τύχη της αγνοείται.
Της επιτροπής αυτής είχε προηγηθεί άλλη επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ με Κατρούγκαλο, Χρυσόγονο κ.λπ., η οποία δεν είχε καλύτερη τύχη.
Κι όμως. Η αναθεώρηση είναι κάτι πολύ απλό, αν τη θεωρείς κρίσιμη: μαζεύεις πενήντα βουλευτές και ξεκινάς!
Δεν το έκαναν. Το θυμήθηκαν τώρα που το θυμήθηκε το Κίνημα Αλλαγής –με αποτέλεσμα να αρπαχτούν στο Κίνημα Αλλαγής.
Ξέρετε όμως γιατί το είχαν ξεχάσει; Διότι δεν θέλουν να κάνουν μια αναθεώρηση την οποία δεν θα ελέγχουν.
Και δεν θα την ελέγχουν επειδή όλα δείχνουν ότι στην επόμενη Βουλή άλλοι θα έχουν πλειοψηφία, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετέχει τιμητικά κυρίως σε δραστηριότητες εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών –από την πλευρά των εναγομένων…
Κι αυτό τα εξηγεί όλα. Λένε, ας πούμε, για το άρθρο περί ευθύνης υπουργών.
Ερώτηση κρίσεως. Για ποιο λόγο άραγε να θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξουν τα ισχύοντα όταν έρχεται η ώρα να ελεγχθούν οι δικοί του υπουργοί;
Δεν θέλει. Το βρίσκω και κατανοητό και θεμιτό. Οπως κρίθηκαν οι προηγούμενοι, να κριθούν κι οι σημερινοί.
Εξ αυτού του λόγου λοιπόν κουβέντα να γίνεται.
Κι επειδή μάλλον αποκλείω να περάσει η πατρίδα το Αγιο Πάσχα συζητώντας πώς θα επιλέγονται οι επικεφαλής των ανεξάρτητων Αρχών, υποθέτω ότι κι η αναθεώρηση θα συνοδεύσει το Σκοπιανό στο νεκροταφείο των κυβερνητικών φούμαρων.
Ο επόμενος, παρακαλώ!
