Η υπόθεση αυτή θα μπορούσε, στο περιθώριο του επιστημονικού επιτεύγματος σχετικά με το αρχαίο DNA, να γίνει ο θεματικός άξονας μίας επιτυχημένης σειράς στο Netflix. Το FBI («πρωταγωνιστής» σε μυθιστορήματα, ταινίες, κόμικς και σίριαλ από την ίδρυσή του το 1908), ένα μεγάλο μουσείο (με τον «Κώδικα Ντα Βίντσι» έγινε δημοφιλές σκηνικό ιστορικού σασπένς), γενετιστές σε ρόλο «ντέτεκτιβ της Ιστορίας» και μια μούμια με ζωγραφιστά φρύδια που ψάχνουν να βρουν αν πρόκειται για άνδρα ή γυναίκα. Κάτι μου λέει ότι η ιστορία αυτή θα δώσει έμπνευση σε αρκετούς σεναριογράφους που θα περιτυλίξουν τα επιστημονικά στοιχεία στη συσκευασία ενός «παραμυθιού», από εκείνα που αρέσουν στους μεγάλους. Αλλωστε, η Αίγυπτος, οι πυραμίδες και οι μούμιες (οι πιο «ζωντανές» παρουσίες των αρχαίων χρόνων στη σύγχρονη εποχή) τροφοδοτούν συστηματικά τη φαντασία των σύγχρονων παραμυθάδων για ενηλίκους.
Πριν από σχεδόν δύο αιώνες, το 1827, η Τζέιν Λούντον, συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, έγραψε τη «Μούμια, ένα παραμύθι του 22ου αιώνα» όπου περιγράφει πώς, σε αυτήν τη μακρινή τότε και κοντινή τώρα εποχή, η μούμια του Χέοπα θα σώσει την ανθρωπότητα από την ανηθικότητα. Ακολούθησαν πολλά ανάλογα μυθιστορήματα και, κυρίως, κινηματογραφικές παραγωγές με θέμα την αρχαία Αίγυπτο και τις πυραμίδες (ή έστω ως σκηνικό όπως το «Εγκλημα στο Νείλο» με το «μπουκέτο» των μεγάλων πρωταγωνιστών) ενώ η «Μούμια 2» είναι η πιο πρόσφατη ταινία με τον Τομ Κρουζ. Επίσης κόμικ και video game και όλες οι εκδοχές της σύγχρονης βιομηχανίας παραμυθιών που έκαναν τα μυστήρια της Αιγύπτου ιδιαιτέρως ευπώλητα. Βοηθούν σε αυτό και οι αντικρουόμενες θεωρίες των αιγυπτιολόγων για το πώς χτίστηκαν οι πυραμίδες αλλά και τα περίφημα hoax περί εξωγήινων. Οι αρχαιολόγοι μπορεί να διαφωνούν γι’ αυτήν την εκλαΐκευση της επιστήμης, και έχουν τα δίκια τους. Είναι όμως ένας τρόπος να γίνει πιο προσιτή στο ευρύ κοινό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Λάρα Κροφτ είναι αρχαιολόγος.
