Στη Βουλγαρία, όπου το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις, υπάρχουν πολλές ενστάσεις για την αξιοπιστία των αρχείων της κρατικής ασφάλειας. Κάποιοι θεωρούν ότι ίσως η Κρίστεβα συνομιλούσε με άτομα που ήταν πράκτορες χωρίς να το καταλάβει. Αλλοι χαρακτηρίζουν τα στοιχεία ανεπαρκή και εκφράζουν αμφιβολίες για το πόσο δίκαιη είναι η διαδικασία που σπιλώνει κάποιον ως συνεργάτη των Αρχών, χωρίς περισσότερα στοιχεία. Ο Μαρτίν Ντιμιτρόφ, βούλγαρος πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Τουλέιν, που έχει γράψει βιβλία για την κρατική ασφάλεια, δήλωσε στους «New York Times» ότι τα έγγραφα φαίνεται να δείχνουν πως η Κρίστεβα είχε επίγνωση, αλλά χωρίς ενθουσιασμό, ότι έδινε πληροφορίες για τους γάλλους διανοουμένους στη βουλγαρική μυστική υπηρεσία. Δείχνουν επίσης ότι οι ανώτεροί της συχνά εξέφραζαν παράπονα για την έλλειψη δέσμευσης από πλευράς της και το 1973 σταμάτησαν τη συνεργασία χαρακτηρίζοντας τις πληροφορίες της «ελάχιστου ενδιαφέροντος». Επίσης υπήρχε δυσαρέσκεια για τις «εντελώς μαοϊστικές της πολιτικές απόψεις». Στα έγγραφα φαίνεται ότι πράκτορες συνέχισαν να έχουν επαφή μαζί της έως το 1978 ελπίζοντας ότι θα ξανασυνεργαστεί.
«Ηταν πράκτορας; Η βουλγαρική κρατική ασφάλεια φαίνεται να το πιστεύει. Εκείνη το διαψεύδει», σχολίασε ο Ντιμιτρόφ. «Αυτό προκαλεί ένα ερώτημα που είναι περισσότερο ηθικό από νομικό: Πώς ορίζεται ο πράκτορας;».
