Γκρίνιες και διαφωνίες στον δρόμο για την έξοδο

Η γκρίνια έχει αρχίσει ήδη. Οι δανειστές εξακολουθούν να διαφωνούν μεταξύ τους αναφορικά με τον βαθμό διευθέτησης του ελληνικού χρέους βγάζοντας παράλληλα τις πρώτες κίτρινες κάρτες καθυστερήσεων προς την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης τόσο αναφορικά με τον ρυθμό υλοποίησης των 88 προαπαιτουμένων όσο και σε σχέση με την κατάρτιση του λεγόμενου «ολιστικού» σχεδίου ανάπτυξης.

Θεωρητικά, με βάση όσα είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση, το σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης θα είχε παρουσιαστεί πριν από το Πάσχα. Πληροφορίες αναφέρουν πως οι δανειστές δεν το έχουν λάβει ακόμα ενώ όπως μεταφέρουν αρμόδιες πηγές «θα χρειαστεί διαπραγμάτευση». Ορισμένα από τα μέτρα τα οποία θέλει να εντάξει η κυβέρνηση σε αυτό δεν περνούν τις εξετάσεις των δανειστών –πεδίο έντονης συζήτησης αναφέρουν πληροφορίες θα αποτελέσουν οι αλλαγές σε εργασιακά, μισθολογικά και συντάξεις –ενώ κάποιες άλλες μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να χωρέσουν στο πλάνο του υπουργείου Οικονομικών λόγω έξωθεν πιέσεων όπως μια ριζική μεταρρύθμιση στον δημόσιο τομέα.

ΚΛΕΙΔΙ Ο ESM. Στο μέτωπο του χρέους οι προτάσεις οι οποίες διέρρευσαν μέσω της γερμανικής «Handelsblatt» μέσα στην εβδομάδα ήρθαν να υπενθυμίσουν την απροθυμία των θεσμών να δώσουν βαθιά ανάσα στην Ελλάδα. Ο ESM, ο οποίος κρατάει τα κλειδιά του ελληνικού χρέους φέρεται να προτείνει την επιβολή πλαφόν 1,5% του ΑΕΠ στις δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους εάν ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια είναι χαμηλότερος από το 3,25% (σε ονομαστικούς όρους). Η Γαλλία από την πλευρά της κατέβασε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μια πρόταση η οποία ισοδυναμεί με ελάφρυνση χρέους 18 δισ. ευρώ. Με ανάπτυξη κάτω από το 2,8% η Ελλάδα θα σταματά να αποπληρώνει δάνεια, με ανάπτυξη μεταξύ 3,4% και 2,8% θα πληρώνει λιγότερα, με ανάπτυξη πάνω από 3,5% (πάντα σε ονομαστικούς όρους) θα πληρώνει κανονικά ενώ παράλληλα θα τρέχουν μέτρα επέκτασης των ωριμάσεων και της περιόδου χάριτος. «Πρόκειται για ορισμένες από τις προτάσεις που βρίσκονται στο τραπέζι, υπάρχουν και άλλες» μεταφέρουν αρμόδιες πηγές. Το πρόβλημα του χρέους έχει πολλές όψεις. Δεν αρκεί να τα βρουν οι Ευρωπαίοι μεταξύ τους. Θα πρέπει να συμφωνήσει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι η συνταγή θα λύνει το πρόβλημα, θα καθιστά δηλαδή το χρέος βιώσιμο ακόμα και αν χρειάζεται η Ελλάδα να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα πάνω από 2% έως και το 2060.

ΔΝΤ ΚΑΙ ΕΕ. Η σφραγίδα του ΔΝΤ χρειάζεται σε κάθε περίπτωση, επισημαίνουν αναλυτές, ακόμα και εάν το Ταμείο δεν μπει στο ελληνικό πρόγραμμα. «Φανταστείτε μια έξοδο της Ελλάδας από το τρίτο πρόγραμμα χρηματοδότησης, με το ΔΝΤ να λέει ότι το ελληνικό χρέος παραμένει εξαιρετικά μη βιώσιμο όπως εκτιμά μέχρι σήμερα», παρατηρεί συνομιλητής μας. Ευρωζώνη και ΔΝΤ έχουν καλύψει μέρος της απόστασης που τους χωρίζει με σύγκλιση σε ορισμένες παραδοχές, χωρίς όμως να υπάρχει ακόμα πλήρης συμφωνία. Καθοριστικές θεωρούνται οι συζητήσεις στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του Ταμείου την επόμενη εβδομάδα, στο πλαίσιο του Ουάσιγκτον group.

Εφόσον υπάρξει συμφωνία ΔΝΤ – ευρωζώνης, μια πρώτη απόπειρα συμβιβασμού των Ευρωπαίων θα γίνει στο Eurogroup της Σόφιας στις 27 Απριλίου. Ευρωπαϊκές πηγές εκφράζουν την εκτίμηση ότι είναι εφικτή μια συμφωνία επί της αρχής στο θέμα του χρέους ακόμα και αν δεν έχουν συμφωνηθεί πλήρως όλες οι τεχνικές λεπτομέρειες.

Νωρίτερα, αναμένεται η δημοσιοποίηση των νεότερων προβλέψεων του ΔΝΤ αναφορικά με τον ρυθμό ανάπτυξης και τα πρωτογενή πλεονάσματα. Εάν το Ταμείο δεν μεταβάλει τις προβλέψεις του για μέγιστο δυνατό πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ έως το 2022, όταν ο στόχος αφορά σε 3,5%, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επιμείνει στην ταυτόχρονη εφαρμογή των περικοπών σε συντάξεις και αφορολόγητο από το 2019.

ΠΙΕΣΕΙΣ. Το αισιόδοξο στοιχείο είναι όπως αναφέρουν πηγές ότι το Ταμείο έχει χαλαρώσει τις πιέσεις του στο θέμα των ελληνικών τραπεζών. Αρχές Μαΐου αναμένεται η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τεστ αντοχής σε ακραίες συνθήκες και οι πληροφορίες είναι μάλλον καθησυχαστικές.

Στη συνέχεια, το πρώτο δίμηνο του καλοκαιριού έχει ήδη όλες τις προϋποθέσεις για να είναι «κολασμένο».

Ο στόχος συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο Staff Level Agreement για την τέταρτη αξιολόγηση από τον Μάιο έχει ήδη μεταφερθεί στον Ιούνιο. Η ολοκλήρωση του παζλ σε όλες του τις διαστάσεις –χρέος, εποπτεία, μεταρρυθμίσεις –έχει μεταφερθεί από τον Ιούνιο στον Ιούλιο. Αν το χρονοδιάγραμμα δεν τηρηθεί χάνοντας και το ορόσημο του Ιουλίου, η παράταση του τρίτου Μνημονίου θα είναι αναγκαία.