Οι ιστορίες για τον Έλβις Πρίσλεϊ που βλέπουν συνήθως το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα, δεν είναι καθόλου κολακευτικές για το μέγεθος του ονόματός του και της κληρονομιάς για τη μουσική βιομηχανία που άφησε πίσω του. Κάποιες, δίνουν έμφαση στη διαρκή όρεξή του για λιπαρά φαγητά και παυσίπονα. Άλλες, διηγούνται ανέκδοτες ιστορίες από την συνάντησή του με τον Ρίτσαρντ Νίξον όπου προειδοποίησε τον τότε αμερικανό πρόεδρο ότι οι Beatles είχαν αντιαμερικανικό πνεύμα.
Ωστόσο, το νέο ντοκιμαντέρ του ΗΒΟ με τίτλο «Elvis Presley: The searcher» που κάνει πρεμιέρα στις 14 Απριλίου, φιλοδοξεί να αποκαταστήσει τη φήμη του βασιλιά του ροκ εν ρόλ και να τον επαναφέρει στο ροκ πάνθεον ως ένα πρωτοπόρο καλλιτέχνη, στο πλάι άλλων μεγάλων φυσιογνωμιών της μουσικής όπως ο Τσακ Μπέρι, οι Beatles, οι Rolling Stones και ο Μπομπ Ντίλαν.
Σκηνοθετημένο από τον Τομ Ζίμνι και σε παραγωγή των Τζον Λαντό και Πρισίλα Πρίσλεϊ, το ντοκιμαντέρ που αποτελείται από δύο μέρη, διηγείται τη ζωή του Έλβις μέσα από τη μουσική του. Για τους σκοπούς της αφήγησης, χρησιμοποιούνται βίντεο που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, φωτογραφίες, νέες συνεντεύξεις με φίλους του τραγουδιστή, συνεργάτες και θαυμαστές του. Ανάμεσά τους είναι και αναγνωρίσιμα ονόματα όπως ο Μπρους Σπρίνγκστιν και στην τελευταία του συνέντευξη ο Τομ Πέτι.
«Ήθελα να κάνω επίθεση και να διαλύσω την υστερόβουλη εκδοχή της ζωής του Έλβις Πρίσλεϊ – όπου μετά τον στρατό υπήρχαν μόνο κακές ταινίες, κακές ηχογραφήσεις, κακές περιοδείες και μετά απλά η ζωή του τελείωσε», αναφέρει ο Ζίμνι τονίζοντας πως «Αυτός ο άνδρας καθοδηγούταν από τη μουσική, ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές του».
Το συγκεκριμένο πρότζεκτ μετράει ήδη τέσσερα χρόνια ζωής, από κάποιες συζητήσεις που είχαν η Πρισίλα Πρίσλεϊ με τον Τζέρι Σίλιγνκ, έναν παλιό φίλο του Έλβις, ο οποίος έχει εμπλακεί με το Ίδρυμα Πρίσλεϊ εδώ και δεκαετίες. «Θέλαμε να πούμε την αληθινή ιστορία», αναφέρει η πρώην σύζυγος του μεγάλου τραγουδιστή. «Και μετά απλά έτυχε το ΗΒΟ και η πρόεδρος του ΗΒΟ Miniseries Κάρι Ανθόλις πραγματικά μας κατάλαβε. Το δίκτυο επικοινώνησε με τον Λαντό για να ξεκινήσουν όλα. Εγώ τους είπα ότι η εκτίμησή μου ήταν πως θα προσπαθούσα να πω στην ιστορία του Έλβις, του καλλιτέχνη μέχρι το τέλος», συνεχίζει η Πρίσλεϊ. «Με άλλα λόγια, ήθελα να πάρω στα σοβαρά το δεύτερο μισό της ζωής του όπως και το πρώτο», καταλήγει η γυναίκα που γνώρισε και παντρεύτηκε τον Έλβις όταν ήταν μόλις 14 ετών.
Ο Ζίμνι ήταν η πρώτη της επιλογή για τη θέση του σκηνοθέτη. Οι δυο τους ήταν στενοί συνεργάτες τα τελευταία 18 χρόνια, δουλεύοντας μαζί σε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τον Σπρίνγκστιν και ήξεραν πώς να διηγούνται μια μουσική ιστορία στην μικρή οθόνη. Για την συγκεκριμένη παραγωγή, ο Ζίμνι αποφάσισε να ηχογραφήσει όλες τις συνεντεύξεις που θα χρησιμοποιούσε αργότερα χωρίς κάμερα με σκοπό να τις παρουσιάσει συνοδευόμενες από παλιές φωτογραφίες και βίντεο, δεμένα με νέες λήψεις από την Graceland.
«Μου αρέσει η πρόκληση του να μην χρησιμοποιώ κάμερα στις συνεντεύξεις μου. Σε αναγκάζει να δεις το οπτικό τοπίο εντελώς διαφορετικά. Δεν έχεις την ασφάλεια του μοντάζ με τον άνθρωπο στην κάμερα και μπορείς να μείνεις αληθινός στον ονειρικό κόσμο του φιλμ», αναφέρει ο δημιουργός.
Για τις ανάγκες λοιπόν αυτών των γυρισμάτων, ο Ζίμνι είχε πλήρη πρόσβαση σε όλο το οπτικοακουστικό αρχείο του Ιδρύματος Πρίσλεϊ. Πέρα απ’ αυτό, ο ίδιος έστειλε την ερευνητική του ομάδα να σκανάρει τον πλανήτη για άγνωστα αντικείμενα γύρω από τη ζωή του Έλβις. Τελικά, επέστρεψαν με 6.000 φωτογραφίες, φιλμ και ηχογραφήσεις από ολόκληρη την δισκογραφική του ζωή.
Το πρώτο μισό του ντοκιμαντέρ επεκτείνεται από την παιδική ηλικία του Πρίσλεϊ στο Τουπέλο μέχρι τη στιγμή που κατατάχθηκε στο στρατό, στην ακμή της φήμης του το 1958. Αντί να ανακυκλώνει γνωστές αφηγήσεις σχετικά με την σημασία της καριέρας τους, πώς δηλαδή έφτιαξε το ροκ εν ρολ ή μιμήθηκε πρωτεργάτες της ροκ σκηνής και πήρε ο ίδιος τα εύσημα επειδή ήταν ένας λευκός εμφανίσιμος άνδρας, το «The searcher» ερευνά την πολυπλοκότητα του καλλιτέχνη Έλβις. Από την κάμερα περνούν πολλές στιγμές από το καλλιτεχνικό ταξίδι του Έλβις και το πλούσιο μουσικό υπόβαθρο που είχε ως παιδί.
Το δεύτερο μέρος, αναδεικνύει τις δυσκολίες στη ζωή του Πρίσλεϊ, όταν πια επέστρεψε από το στρατό και με την καθοδήγηση του τότε μάνατζερ του Κόλονελ Τομ Πάρκερ, εγκατέλειψε τη ροκ μουσική για χάρη των Β-Movies και των πιασάρικων soundtracks. Το comeback που έκανε το 1968 οδήγησε σε μια σύντομη περίοδο αναγνωρισμένης πολιτιστικής αξίας και σε σημαντικές ζωντανές εμφανίσεις του. Ωστόσο, οι περιορισμένες δυνατότητες του Πάρκερ ως μάνατζερ, τον οδήγησαν επίσης και σε λάθος αποφάσεις όπως η άρνησή του να κάνει περιοδεία εκτός Αμερικής, έβαλαν εμπόδια στην καριέρα του στη δεκαετία του 1970.
Η ιστορία της ζωής του Πρίσλεϊ ενισχύεται από φωνές των ανθρώπων που τον ήξεραν στα καλύτερά του και άλλων, από τους πιο γνωστούς θαυμαστές του. Ανάμεσα σε άλλους, ο Ζίμνι μίλησε με τον κιθαρίστα Σκότι Μουρ, που συνεργαζόταν με τον Έλβις, από τον πρώτο του δίσκο με την Sun Records και σε όλη την καλλιτεχνική του πορεία πριν τον στρατό. Ο φανατικός θαυμαστής του Έλβις, Τομ Πάτι κάθισε μαζί με τον σκηνοθέτη για μια ώρα στο στούντιο που έχει στο σπίτι του για να συζητήσουν για την τελευταία περιοδεία του μεγάλου τραγουδιστή.
Για να επιδείξει τα τελευταία χρόνια του Πρίσλεί, ο Ζίμνι εστιάζει σε λιγότερο γνωστά κομμάτια όπως το «Hurt», που ηχογράφησε στο στούντιό του στην Graceland ένα χρόνο πριν πεθάνει.
