Εμείς και οι «απέναντι»

Εμείς και οι «απέναντι»

«Φάγαμε, ήπιαμε και τον Τούρκο φοβερίσαμε», και τώρα επιστροφή στα καθ’ ημάς –στην πεζή πραγματικότητα που μας καλεί να κλείσουμε γρήγορα τα «τεφτέρια» με τα πασχαλινά και ό,τι αυτά συνεπάγονται (κραιπάλες παντού –φαΐ, ποτά, ξενύχτια) και να κοιτάξουμε ευθεία μπροστά, να δούμε τι τρέχει και πώς θα το αντιμετωπίσουμε.

Εν πρώτοις, να αναγνωρίσουμε στους «απέναντι» ότι με εξαίρεση ένα «ψιλοσπάσιμο» που αποπειράθηκαν να κάνουν στον Καμμένο υπουργό μας (δύο τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη έκαναν μια υπέρπτηση πάνω από το νησάκι Παναγιά των Οινουσσών, λίγη ώρα αφότου εκείνος το είχε επισκεφθεί), οι Τούρκοι τήρησαν τον κανόνα που θέλει τις δύο χώρες να αποφεύγουν προκλήσεις κατά τη διάρκεια μεγάλων θρησκευτικών εορτών ή εθνικών επετείων.

Και αυτό είναι ένα καλό στοιχείο, αναφορικά με την τρέλα που ζήσαμε όλο το προ του Πάσχα διάστημα, με την ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες να κορυφώνεται και να χτυπάει κόκκινο…

Σε πρώτο πληθυντικό

Πάσχα για τους περισσότερους χαρούμενο και ανέμελο ήταν αυτό που πέρασε, αλλά για δύο οικογένειες, αυτές των δύο στρατιωτικών που κρατούνται στην Τουρκία, τρομερό. Σκοτεινό. Αγωνιώδες. Καταθλιπτικό, δυσοίωνο και θλιμμένο. Που δεν φτάνει οι άνθρωποι που είχαν τον πόνο τους, τον άφατο πόνο τους, είχαν και τον πρόεδρο Τσίπρα να επιχειρεί να ξεκλέψει και κάτι (επικοινωνιακά) και από αυτό.

«Αγγελε και Δημήτρη όλοι οι Ελληνες απαιτούμε το τέλος του Γολγοθά σας» είπε σε μια από τις πιο ηλίθιες δηλώσεις που έχει κάνει ποτέ, αποκλειστικά φυσικά και αυτή, στην εφημερίδα του διακεκριμένου δημοσιογράφου Βαξεβάνη.

Το ηλίθιο, όσο και κακόηθες του πράγματος, βρίσκεται ακριβώς στον πρώτο πληθυντικό που χρησιμοποιεί, λες και

_• πρώτον, τα παιδιά μπορούν να διαβάσουν την εφημερίδα Βαξεβάνη στη φυλακή όπου βρίσκονται όμηροι, αιχμάλωτοι ή όπως αλλιώς τους θέλουν στις κυβερνητικές τάξεις (και όταν το ξεκαθαρίσουν να μας το πουν και εμάς, να ξέρουμε)

_• δεύτερον, εξαρτάται το τέλος του Γολγοθά τους από τους ίδιους τους δύο στρατιωτικούς, ενώ είναι προφανές ότι αυτοί είναι οι τελευταίοι

_• τρίτον και χειρότερο, του διαφεύγει ότι δύο οικογένειες, οι φίλοι τους, οι συνάδελφοί τους, ζουν ένα τρομερό δράμα.

Δεν μπορώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, θα ρωτήσω: Ρε άνθρωπε, τι ακριβώς κάνεις με αυτή τη δήλωση; Παίζεις με τον πόνο τους; Γιατί;

Πάντως, η δήλωση πρακτικό αποτέλεσμα δεν είχε. Μόνο θλίψη. Για το πώς μπορεί να τα θυσιάζει όλα (ακόμη και τώρα) στον βωμό της επικοινωνιακής στρατηγικής του…

Μια τρύπα στο νερό

Και αφού θέλει να παίξουμε στο ίδιο γήπεδο, να παίξουμε, δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση. Λοιπόν, ότι τα δύο παιδιά εξακολουθούν να κρατούνται στις φυλακές της Αδριανούπολης όμηροι, αιχμάλωτοι ή όπως αλλιώς τους θέλουν στις τάξεις της κυβέρνησης, στην πράξη σημαίνει:

_• ότι οι δικές του προσπάθειες (τηλέφωνα στη Μέρκελ, τον Πούτιν, και δεν ξέρω ποιον άλλο) για την επιστροφή τους στην πατρίδα, αποκλειστικά, ως Πρωθυπουργού της Ελλάδος, ήταν μια τεράστια αποτυχία, ένα μηδενικό

_• ότι οι κατόπιν των δικών του παρεμβάσεων παρεμβάσεις της ηγεσίας της Κομισιόν κατά τη Σύνοδο της Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ενωσης – Τουρκίας στη Βάρνα της Βουλγαρίας, προς τον Ερντογάν, και μάλιστα «για να κάνουν τα παιδιά Πάσχα στα σπίτια τους», ήταν επίσης μια τεράστια αποτυχία, ένα δεύτερο μηδενικό

_• ότι οι αντίστοιχες παρεμβάσεις για τον ίδιο λόγο του ΝΑΤΟ προς την Τουρκία, κατόπιν των… καίριων και… επιτυχημένων παρεμβάσεων του Καμμένου υπουργού, ήταν ένα τρίτο ολοστρόγγυλο μηδενικό

_• ότι οι «σοβαρές» προβλέψεις διαφόρων κυβερνητικών στελεχών ότι «σύντομα θα έχουμε καλά νέα» για τα δύο παιδιά, δηλώσεις που προφανώς έγιναν προκειμένου να απαλύνουν κάπως τις αλγεινές εντυπώσεις της κοινής γνώμης, αποδείχθηκαν ένα ακόμη μηδενικό, τέταρτο, πέμπτο, έβδομο –έχω χάσει τον λογαριασμό.

Τούτων δοθέντων, και δεδομένης της παρατεινόμενης κράτησης των δύο στρατιωτικών, και μετά την άθροιση των πολλών… μηδενικών, τι έχουμε ως αποτέλεσμα; Μια τεράστια διπλωματική ήττα της χώρας σε όλα τα επίπεδα. Τεράστια.

Τήλος, τα σύνορα της… ΕΕ

Φυσικά, όπως σχεδόν κάθε φορά συμβαίνει σε γιορτές και επετείους, ο πρόεδρος Αλέξης έδωσε για μία ακόμη φορά ένα μικρό δείγμα των πολύπλευρων εγκύκλιων γνώσεων που διαθέτει ως προς την ιστορία, τη γεωγραφία κ.λπ.

Ετσι, ευρισκόμενος στην Τήλο, καλεσμένος του Θανάση Καρτερού, και πριν από το πασχαλιάτικο τραπέζι, είπε να κάνει μια δήλωση, να μας στείλει τις ευχές του ώστε να πάρουμε και εμείς κάτι από την απεριόριστη αισιοδοξία που τον διακρίνει για το μέλλον της χώρας, και τα έκανε επιεικώς… μαντάρα!

Κατά τον αγεωγράφητο Τσίπρα, λάβαμε το αισιόδοξο μήνυμά του από την Τήλο… «από τα ανατολικότερα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης»!!!

Τόσο καλά! Ενημερωτικά πάντως, να του αναφέρουμε ότι τα μεν ανατολικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η Κύπρος, και σε ό,τι μας αφορά δε, αν θέλουμε δηλαδή να το περιορίσουμε το πράγμα στην ελληνική επικράτεια, υπάρχει ένα μικρο νησί, πέντε – έξι ώρες μακριά με το καράβι από εκεί που βρισκόταν, που ονομάζεται Καστελλόριζο και βρίσκεται –κυριολεκτικά –στο στόμα του λύκου!

Ευτυχώς να λέμε πάντως, πέτυχε τουλάχιστον το νησί από το οποίο μας έστειλε το μήνυμα. Το είπε με το όνομά του, Τήλος –τον είχα ικανό να την ονομάσει Χάλκη ή Νίσυρο…

Το στημένο «φιλί της αγάπης»

Επίσης ένα άλλο, καθαρά επικοινωνιακό ζήτημα που δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν αφήνουν τίποτε να πέσει κάτω –«από τη μύγα, ξίγκι» που λέει και η παροιμία.

Φρονώ ότι οι διαχειριστές του λογαριασμού του στο Instagram δεν ήταν απαραίτητο –καθόλου μάλιστα –να αναρτήσουν το βίντεο με το «φιλί της αγάπης» που αντάλλαξε με τη σύντροφο Μπέττυ το βράδυ της Ανάστασης έξω από την εκκλησία της Τήλου. Εκατομμύρια Ελληνες εκείνο το βράδυ έκαναν το ίδιο. Είναι δυνατόν να στήνει το επιτελείο του άνθρωπο να κάνει αποκλειστικά και μόνο αυτή τη δουλειά; Να «τραβήξει», έστω και εκ του μακρόθεν, το στιγμιότυπο για να αναρτηθεί εν συνεχεία στον προσωπικό λογαριασμό του Πρωθυπουργού;

Γιατί, για να δούμε όλοι οι Ελληνες πόσο ευτυχισμένο ζευγάρι είναι; Μπράβο, τιμή τους και καμάρι τους. Αλλά φάνηκε τόσο στημένο όλο αυτό, που έχω την αίσθηση ότι μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα επιτεύχθηκε…

Η «πέτσινη» εξαγορά της Εθνικής

Και θα κλείσω για σήμερα με κάτι από το αγαπημένο μου, το τελευταίο διάστημα, θέμα της «πέτσινης» εξαγοράς της Εθνικής Ασφαλιστικής από τον Τζον-Τζον όμιλο Εxin των Ελληνοαμερικανών Κουδούνης και Κάλαμος. Για όσους λοιπόν δείχνουν επισπεύδοντες στην επίρριψη των ευθυνών στην ηγεσία της Εθνικής Τράπεζας και ειδικότερα στον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλό της Λεωνίδα Φραγκιαδάκη, επειδή οι «πέτσινοι» επενδυτές δεν είχαν κληθεί να καταθέσουν εγγυητική επιστολή, αλλά η δουλειά προχώρησε με μόνο μία επιστολή του κυρίου Κουδούνης, έχω να συνεισφέρω και το εξής: σύμβουλοι στην εξαγορά ήταν οι παγκόσμιας εμβέλειας τράπεζες Μόργκαν Στάνλεϊ και Μέριλ Λιντς.

Αυτές οι τράπεζες, με ποια ακριβώς στοιχεία γνωμάτευσαν για το «καλώς έχειν» των «πέτσινων» επενδυτών, και προχώρησε η διαδικασία της εξαγοράς με αποτέλεσμα το ελληνικό Δημόσιο να απολέσει 718,5 εκατομμύρια;

Επιμύθιο: ο κύριος εισαγγελέας, ο οποίος υποθέτω λόγω των εορτών του Πάσχα δεν έχει ασχοληθεί με τις βαριές, συγκεκριμένες, ευθύνες για απιστία (και τόσα άλλα κακουργήματα) όσων χειρίστηκαν την υπόθεση, φαντάζομαι ότι τώρα που το Πάσχα πέρασε θα ασχοληθεί με την υπόθεση. Οτιδήποτε άλλο, θα συνιστά νομίζω ύποπτη στάση υπαγορευμένη από σκοπιμότητες –όπως ας πούμε να ξεχαστεί το θέμα…