Εείναι σαν την έκθεση στις Πανελλήνιες. Ξέρεις ποια κοινοτοπία πρέπει να επιστρατεύσεις για να είσαι ασφαλής, ποια από όλες εκείνες τις ανούσιες φράσεις που έχουν γραφτεί ξανά και ξανά στα εγχειρίδια των εκθέσεων ιδεών και τα φυλλάδια των φροντιστηρίων πρέπει να γράψεις στη δική σου κόλλα για να μη ρισκάρεις. Κάπως έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας. Στη δήλωσή του από την Τήλο δεν διακινδύνευσε. Δεν διεκδίκησε καμιά πρωτοτυπία, δεν αιφνιδίασε. Αποστήθισε το εγχειρίδιο για να πει ότι «ο φετινός εορτασμός του Πάσχα σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια νέα εποχή ελπίδας και αισιοδοξίας».

Πώς συνδέεται μια θρησκευτική γιορτή με την οικονομική κρίση; Δεν συνδέεται, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είναι Πάσχα, ότι μετά την Ανάσταση πρέπει να φανείς αισιόδοξος, όπως πριν από την Ανάσταση επιβάλλεται να πεις κάτι για «γολγοθά». Δεν αρκούν οι ευχές, ένα «χρόνια πολλά». Ο Τσίπρας υποτάσσει τον υποτιθέμενο αριστερό ριζοσπαστισμό του στους κανόνες της θρησκευτικής ορθότητας, υποκλίνεται ο ίδιος στον δεσμό που υποτίθεται ότι συνδέει τη χριστιανοσύνη με τον Ελληνισμό, το ελληνικό Πάσχα με την ελληνική οικονομία, στον πραγματικό δεσμό ανάμεσα στην ελληνική πολιτεία και την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια δήλωση φροντιστηρίου. Και σαν μαθητής φροντιστηρίου, σαν το παιδί που πασχίζει να αποστηθίσει, δεν απέφυγε το πραγματολογικό μαργαριτάρι –τοποθέτησε το ανατολικότερο σύνορο της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Τήλο. Δεν είναι από τα λάθη που συγχωρούν τα σόσιαλ μίντια –ο Τσίπρας, λένε, ενσάρκωσε για ακόμη μια φορά την αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι όμως από τα λάθη που συγχωρεί ο ίδιος μεγαθύμως στον εαυτό του, που δεν τον νοιάζουν. Και –κυρίως –από εκείνα που συγχωρεί η Εκκλησία σε κάποιον που γράφει εκθέσεις για να γίνει τέκνο της.

Τελευταία Νέα