Στις αρχές του 2014, αν τολμούσες να ισχυριστείς ότι η μοναδική δυνατότητα της χώρας να παραμείνει μια πολιτισμένη, ανεπτυγμένη δυτική δημοκρατία ήταν η εφαρμογή των μνημονιακών όρων, που οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν συνομολογήσει με δανειστές και εταίρους, γινόσουν αποσυνάγωγος. Γερμανοτσολιάς, μερκελιστής, ξεπουλημένος στον καπιταλισμό και στους Γερμανούς, πράκτορας του Σόρος, εχθρός του λαού, προδότης. Αν ήσουν πολιτικός, έμπαινες κατευθείαν στο στόχαστρο της δήθεν εθνικολαϊκής εξέγερσης: γινόσουν αντικείμενο χλεύης, οι συνδικαλιστές παρήλαυναν ως καταληψίες από το υπουργικό γραφείο σου, οι «αριστοφάνηδες» σου φόραγαν αγκυλωτούς σταυρούς και το κοινωνικό μίσος σου υπενθύμιζε πόσο τρωτός είσαι. Αν είχες την ατυχία να εργάζεσαι ως δημοσιογράφος και οι προσεγγίσεις σου κατέτειναν στον μνημονιακό μονόδρομο, είχες σοβαρή πιθανότητα να συρθείς απολογούμενος στο πειθαρχικό των συνδικαλιστικών ενώσεών σου, με την κατηγορία ότι διέσπειρες ψευδείς ειδήσεις –και πάντως είχες εξασφαλίσει την τοιχοκόλληση της φωτογραφίας σου ως καταζητούμενου από το «λαϊκό κίνημα».

Μόνο το βράδυ του δημοψηφίσματος, όταν θριάμβευσε το περήφανο Οχι, όσοι είδαν τις συνέπειες που έρχονταν τρόμαξαν. Και έσπευσαν πανικόβλητοι, αφού εξασφάλισαν την πολιτική συναίνεση της αντιπολίτευσης, να περιφρονήσουν τους πολίτες που τους εμπιστεύτηκαν προκειμένου να μη διαλυθεί η χώρα. Υπογράφοντας ένα τρίτο, το δικό τους Μνημόνιο, σιγά σιγά η μνημονιακή ρητορική εξέπνευσε. Αλλωστε, η πραγματικότητα των τριών επιπλέον χρόνων λιτότητας, η περισσότερη φτώχεια, η ακόμα περισσότερη αποδιάρθρωση της μεσαίας τάξης και το επί της ουσίας τέταρτο Μνημόνιο, αφού ο έλεγχος του προϋπολογισμού από τους δανειστές μας θα συνεχιστεί τουλάχιστον ώς το 2022, δεν επιτρέπει την παλαιά διάκριση.

Εγιναν, λοιπόν, όλοι μνημονιακοί; Κι ήρθε η ώρα των συναινέσεων; Η επόμενη μέρα, την οποία ζούμε, δυστυχώς, βρίσκει τις χθεσινές δυνάμεις της βίαιης αντιμνημονιακής αντιπαράθεσης στην κυβέρνηση έτοιμες για έναν καινούργιο διχασμό. Χωρίς να έχει λυθεί ούτε ένα από τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, και ενώ χτίζεται το νέο πελατειακό κράτος της Αριστεράς, ήδη φτιάχνονται οι νέοι «εχθροί του λαού». Ενας νέος εμφυλιοπολεμικός λόγος καλλιεργείται με στόχο «το παλιό και διεφθαρμένο»: οι παλαιοί αντίπαλοι θα είναι οι ίδιοι εχθροί, απλώς σε διαφορετικούς ρόλους.

Η νέα πόλωση χτίζεται μεθοδικά, και θα κλιμακωθεί όσο πλησιάζουμε στις εκλογές. Προκειμένου να υπάρξει ένα νέο τοπίο ρήξης μετά τις εκλογές. Η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται στο έλεος πολιτικών τυχοδιωκτών που δρουν στο όνομα δήθεν προοδευτικών ιδεών.

Τελευταία Νέα