Είμαι εξ εκείνων που επικροτούν κάθε άσκηση, είτε σωματική είναι αυτή είτε πνευματική. Πιστεύω ότι αυτή καλλιεργεί τον άνθρωπο, τον βελτιώνει, τον κάνει καλύτερο. Και επειδή χθες επέκρινα, σκληρά ίσως, τον πρόεδρο Τσίπρα διότι για πολλοστή φορά απέδειξε ότι οι σχέσεις του με τις εγκύκλιες γνώσεις που κάθε άνθρωπος προσλαμβάνει στη διάρκεια των σχολικών του σπουδών δεν είναι και οι καλύτερες, ήρθε η στιγμή να τον αποθεώσω για ένα είδος/μέσο σωματικής άσκησης στο οποίο επιδίδεται εσχάτως.
Ενημερώθηκα ότι ο πρόεδρος Αλέξης έχει υποκύψει στον πειρασμό του «ψαροντούφεκου», στο οποίο επιδίδεται μετά μανίας, όταν του το επιτρέπουν φυσικά οι πολυποίκιλες ασχολίες του. Οπως πληροφορήθηκα εγκύρως από τις πηγές μου στην Τήλο, το Μεγάλο Σάββατο που όλοι εμείς οι υπόλοιποι προετοιμαζόμασταν ψυχολογικά για το μεγάλο θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου, ο πρόεδρος Αλέξης φόρεσε την ειδική φόρμα των «ψαροντουφεκάδων», πήρε και τον απαραίτητο εξοπλισμό, «ψαροντούφεκο», μάσκα, αναπνευστήρα, καταδυτικό μαχαίρι, φυσικά τσάντα για να φυλάξει τα ψάρια, και με τη συνοδεία βάρκας με άνδρα της ασφάλειάς του καταδύθηκε στα «παρθένα» νερά του νησιού. Αλλά, θες τώρα γιατί είναι καινούργιος στο «άθλημα», θες γιατί τα ψάρια στη θέα του τρομοκρατημένα κρύφτηκαν στα θαλάμια τους, αναδύθηκε με άδειο σάκο. Οπως εξήγησε ο ίδιος στους διαπορούντες συγγενείς και φίλους «χτύπησε έναν ροφό, αλλά του πήρε το καμάκι» (ο ροφός!) –πράγμα σύνηθες, θα του εξηγούσε ο και «ψαροντουφεκάς» Καμμένος εταίρος του, αν δεν προσέξεις και χτυπήσεις τον ροφό κοντά στο θαλάμι του. Διότι χώνεται μέσα σε αυτό, ανοίγει τα πτερύγιά του και σφηνώνει στα τοιχώματα της φωλιάς του, οπότε δεν έχεις άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψεις το καμάκι, για να μη σε «πάρει» μαζί του.
Αυτό που με ενέβαλε σε υποψίες περί των ικανοτήτων του προέδρου όμως είναι το γεγονός ότι όπως με ενημέρωσαν οι ίδιες πηγές «βούτηξε» και δεύτερη φορά, προχθές Δευτέρα του Πάσχα, αλλά και πάλι επέστρεψε χωρίς «λέπι».
Με αυτά τα δεδομένα θα αναφέρω κάτι σχετικό από τη λαϊκή σοφία, η οποία δηλώνει για κάτι τέτοιες περιπτώσεις το ακόλουθο: «Του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο, δέκα φορές είν’ αδειανό και μια φορά γεμάτο»!
Αγώνας δρόμου
Αν δεν μας προλάβουν τίποτε απευκταίες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά (μετά και το σοβαρότατο επεισόδιο τη νύχτα της Δευτέρας στο νησάκι της Ρω με το τουρκικό ελικόπτερο), αυτή η εβδομάδα θα είναι των… Σκοπίων. Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς μεταβαίνει αύριο για μία ακόμη φορά στην πρωτεύουσα του γειτονικού κρατιδίου, με τις διαρροές να επιμένουν ότι βρισκόμαστε κοντά σε λύση, και τις επίσημες πηγές να αναφέρουν ότι η συνάντηση που θα έχει με τον ομόλογό του Ντιμιτρόφ είναι ενταγμένη στο πλαίσιο της αναζήτησης μιας λύσης η οποία θα είναι εν τέλει win-win. Χωρίς ηττημένους δηλαδή, με δύο νικητές.
Με έναν (καλό) κύριο που συνομίλησα χθες το πρωί, μου ανέφερε σχετικά ότι «είναι νωρίς ακόμη να μιλήσουμε για λύση», αλλά μου πρόσθεσε ότι «στενεύουν τα χρονικά περιθώρια» για την εξεύρεσή της, προφανώς. Διότι πλησιάζει η Σύνοδος του ΝΑΤΟ κατά την οποία θα αποφασιστεί αν τα Σκόπια θα ενταχθούν, και στο μεταξύ πρέπει να προκηρυχθεί το δημοψήφισμα εκεί και να περάσει η συμφωνία από την ελληνική Βουλή εδώ (που δεν είναι δα και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου, δεδομένης και της στάσης του Καμμένου υπουργού Αμυνας). Δηλαδή μιλάμε για έναν πραγματικό αγώνα δρόμου. Μετ’ εμποδίων δε, όχι ευθεία…
Στρώνουν χαλί για ψήφους
Αναφέρθηκα στον υπουργό Αμυνας και οφείλω να μεταφέρω εδώ ότι αν προέκυψε κάτι από την ενημέρωση που έκανε ο υπουργός Κοτζιάς την περασμένη εβδομάδα σε αρχηγούς και εκπροσώπους κομμάτων, αναφορικά με την πορεία των διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια, είναι τα «καλά» λόγια με τα οποία «στόλισε» τον Καμμένο συνάδελφό του.
–Εμείς δεν προλάβαμε καν να θίξουμε το θέμα, τα είπε όλα εκείνος, και τα είπε τόσο… καλά, που περίττευε κάθε δική μας αναφορά, μου είπε ένας εξ αυτών που ήταν παρών σε μία εκ των συναντήσεων.
Υποπτεύομαι ότι και αυτή η στάση του υπουργού Κοτζιά είναι ενταγμένη στην προσπάθεια Τσίπρα να δημιουργηθεί μια επίπλαστη πλειοψηφία στη Βουλή, η οποία θα ψηφίσει τη συμφωνία με τη FYROM, χωρίς τον Καμμένο και τους βουλευτές του. Και θέλω να ελπίζω ότι δεν θα μασήσουν. Αλλωστε όπως και οι δύο συνεταίροι έχουν διακηρύξει κατά καιρούς «θα πορευθούν μαζί ώς το τέλος». Γιατί δηλαδή πρέπει σώνει και καλά να ακυρώσουν αυτή την επιθυμία των ανθρώπων; αναρωτιέμαι…
Κυκλοφορούν… πολιτικοί
Η ιστορία που θα διηγηθώ εν συνεχεία είναι «πασχαλινής» εσοδείας και έχει και έναν προειδοποιητικό χαρακτήρα: ΠΡΟΣΟΧΗ κυκλοφορούν… πολιτικοί, και κυκλοφορούν μεταξύ μας.
Αρχηγός λοιπόν μικρού, νεοσύστατου κόμματος της Δεξιάς, πλησιάζει ξενοδόχο νησιού του Αργοσαρωνικού και τον πολιορκεί επίμονα για να τον εντάξει στις τάξεις του κόμματος, το οποίο επίσης φιλοδοξεί να σώσει τη χώρα. Αλλά ο άνθρωπος εμφανίζεται διστακτικός. Εχει μια τακτοποιημένη ζωή, το ξενοδοχειάκι του πάει μια χαρά, ζει ήσυχα στο νησί του, γιατί να τα παρατήσει όλα αυτά και να «τρέχει» τώρα;
–Γιατί να το κάνω; Πείτε μου έναν σοβαρό λόγο ο οποίος θα με κάνει να ασχοληθώ, ανταπαντά στην πιεστική πρόκληση του «αρχηγού» ο ξενοδόχος.
–Δεν σε θέλω για την ελληνική Βουλή, εσένα. Για την Ευρώπη σε θέλω. Θα σε βάλω στο ευρωψηφοδέλτιό μας, θα εκλεγείς σίγουρα, και πρόσεξέ με, θα έχεις τέσσερις ανθρώπους να σε υπηρετούν και θα παίρνεις και δεκαπέντε χιλιάρικα τον μήνα!
Θεός!..
Παιχνίδια εξοπλισμών
Παρέλαβα επιστολή αναγνώστη μου, αποστράτου, του αντιπτεράρχου (Ι) Ευάγγελου Γεωργούση, αναφορικά με τα όσα έγραφα στο φύλλο της Μεγάλης Παρασκευής για την τρέλα των εξοπλισμών που προκαλεί η ένταση με την Τουρκία. Αυτό που «κέντρισε» τον επιστολογράφο μου, ιδιαιτέρως, ήταν η αναφορά μου ότι οι «στρατηγοί» είναι σαν τα μικρά παιδιά με τα καινούργια παιχνίδια –θέλουν ό,τι καινούργιο κυκλοφορεί.
Μου γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων ο κ. Γεωργούσης: (…) «Να μου επιτρέψετε δε να σας διαβεβαιώσω, επειδή τους γνωρίζω, ότι αυτοί οι συγκεκριμένοι “στρατηγοί”, Αρχηγοί, σε ό,τι αφορά την άμυνα της χώρας δεν σκέπτονται όπως τα μικρά παιδιά με τα καινούργια παιχνίδια. Ούτε και όλοι οι προηγούμενοι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, οι οποίοι, στο σύνολό τους κινούνται στου “ξυρού την ακμή”, όσον αφορά την θέση τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν εκ των “ενόντων” την αναγκαία και ικανή στρατιωτική ισχύ για την αποτροπή της απειλής.
Υπόψη ότι αυτά σας τα λέει ένας για πολλά χρόνια αναγνώστης σας, όπως και της εφημερίδας σας και ο οποίος πιστεύει στη διατύπωση της ελεύθερης άποψης, αλλά της τεκμηριωμένης».
Τον ευχαριστώ, και καταγράφω τη διαφωνία του. Αλλά θα μου επιτρέψει να διατηρήσω την άποψή μου –είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας πολλών χρόνων για το πώς παίζεται το «παιχνίδι» αυτό στο υπουργείο Αμυνας…