Δύσκολα συναντά κανείς τέτοιου είδους καταστάσεις σε άλλο πολιτισμένο δυτικό κράτος. Ο υπουργός Αμυνας διακινεί πληροφορίες για προκλητική πτήση τουρκικού ελικοπτέρου με σβηστά φώτα πάνω από τη Ρω και συγχαίρει τον επικεφαλής της φρουράς που αντέδρασε με τροχιοδεικτικές βολές. Η κυβέρνηση, αλλά και ο ίδιος ο αναπληρωτής του, τον αδειάζουν, τονίζουν ότι το ελικόπτερο δεν παραβίασε τον ελληνικό εναέριο χώρο και αξιολογούν το γεγονός ως μη μείζον. Κατόπιν αυτού, ο υπουργός σωπαίνει, αρκούμενος να αναπαράγει ένα τουίτ που λέει ότι «την κυρά της Ρω δεν την ενοχλεί κανείς».
Αυτό όμως δεν είναι σοβαρή εθνική πολιτική ούτε στον τομέα των εξωτερικών ούτε στον τομέα της άμυνας. Σε μια περίοδο όπου υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να ξεσπάσει ένας νέος πόλεμος στη Μέση Ανατολή, η Ελλάδα διοικείται από μια κυβέρνηση με πολλές γραμμές, έναν επικίνδυνο υπουργό Αμυνας και έναν Πρωθυπουργό που είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να κρατηθεί στην εξουσία.
Εως τώρα, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λίγο πλάκα. Γνωρίζοντας ότι μπορεί να επιβιώσει πολιτικά μόνο χάρις στον Πάνο Καμμένο, τον άφηνε να κάνει επίδειξη παλικαρισμού στο «Πεντάγωνο» και χυδαιότητας στη Βουλή. Η συμφωνία ήταν ρητή: δεν θα μπαίνεις στα χωράφια μου και δεν θα μπαίνω στα δικά σου. Οποτε χρειαστεί θα σε καλύπτω κι όποτε διαφωνείς θα φωνάζεις λίγο και μετά θα σωπαίνεις.
Αυτή η συμφωνία επιτρέπει ακόμη στον Καμμένο να γεύεται τους γλυκούς καρπούς της εξουσίας, αλλά δείχνει να έχει ημερομηνία λήξης. Οι ΑΝΕΛ δεν πάνε καλά στις δημοσκοπήσεις. Κι αν στις επόμενες εκλογές μείνουν εκτός Βουλής, ο αρχηγός τους θα έχει προβλήματα. Χρειάζεται λοιπόν κάτι τονωτικό που θα συσπειρώσει το ακροατήριό του. Κάτι εμπρηστικό που θα ανεβάσει τα ποσοστά του. Κάτι εκρηκτικό που θα αλλάξει εντελώς την ατζέντα. Και θα μπορεί πάντα να αποδοθεί στον παραδοσιακό αντίπαλο.
Ο αντίπαλος όμως αυτός δεν είναι πια μια σοβαρή αντιπολίτευση στην οποία ο Καμμένος φωνάζει «στα τέσσερα», αλλά ένας απρόβλεπτος Ερντογάν και κάτι ακροδεξιοί συνεργάτες του που απαντούν στους φανφαρονισμούς για το 1821 με εξωφρενικές απειλές για ξεδοντιάσματα και παστά ψάρια. Η πλάκα λοιπόν τελείωσε. Ο ρώσος πρεσβευτής στην Αθήνα έχει δίκιο όταν λέει πως δεν μπορεί να φανταστεί ένοπλη σύρραξη ανάμεσα σε δύο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Αλλά υπάρχουν αρκετές διαβαθμίσεις μέχρι το σημείο μη επιστροφής.
Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς έγινε το βράδυ της Δευτέρας στη Ρω. Οπως κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς έγινε τον περασμένο Φεβρουάριο στα Ιμια. Αυτή η άγνοια είναι το πρόβλημα. Η υποκατάσταση της ενημέρωσης από διαρροές, non-paper και προπαγανδιστικά τουίτ. Η καλλιέργεια ενός πολεμικού πυρετού με βάση κλισέ και στερεότυπα.
Για την κατάσταση αυτή δεν είναι όμως υπεύθυνος μόνο, ή κυρίως, ο όποιος υπουργός Αμυνας. Αλλά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
