«Στο σταθμό του Μονάχου με πέταξε η μαύρη μοίρα μου…» τραγουδούσε ο αείμνηστος Στράτος Διονυσίου στο αξέχαστο τραγούδι του –επίσης αείμνηστου –Ακη Πάνου.
Τον Ολυμπιακό εκείνο τον Απρίλιο του 1999 (καλή ώρα σαν τώρα πριν από 19 χρόνια) τον γκρεμοτσάκισε στη γερμανική πόλη το συγκρότημα – θαύμα τού (μετέπειτα προπονητή των Ερυθρολεύκων) Γιόνας Καζλάουσκας.
Η ομάδα του Ντούσαν Ιβκοβιτς έφτασε… τρένο μέχρι εκείνο το φάιναλ φορ με άνετη πρωτιά και στους δύο ομίλους και «σκούπα» τόσο στη φάση των 16 με τη Βαρέζε (2-0) όσο και στα προημιτελικά με τη Βιλερμπάν (2-0).
Ομως η εκπληκτική Ζαλγκίρις Κάουνας εκτροχίασε στον σταθμό του Μονάχου, το «τρένο» του Ολυμπιακού (87-71) στον ημιτελικό και μετέπειτα της Κίντερ Μπολόνια (82-74) στον τελικό, δηλαδή τις δύο τελευταίες πρωταθλήτριες Ευρώπης (1997 και 1998) για να στεφθεί αυτή για πρώτη φορά, βασίλισσα της Γηραιάς Ηπείρου.
Ετσι κι αλλιώς το Ολίμπια Χάλε του Μονάχου ήταν παραδοσιακά το γήπεδο των μεγάλων εκπλήξεων, όπως η ήττα-σοκ των Αμερικανών στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 από τους Σοβιετικούς σε εκείνο τον αξέχαστο τελικό όπου ξαναπαίχθηκαν δύο φορές τα τελευταία τρία δευτερόλεπτα πριν πετύχει το νικητήριο καλάθι για το 51-50 ο Αλεξάντερ Μπέλοφ.
Οπως η πρώτη στέψη των αμούστακων (αλλά με πηγαίο ταλέντο) νεαρών Σκυλιών της Δαλματίας του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, της περίφημης Γιουγκοπλάστικα, ως πρωταθλήτριας Ευρώπης το 1989, (75-69 τους επαγγελματίες της Μακάμπι στον τελικό και έχοντας αποκλείσει τους επαγγελματίες της Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό).
Με Ράντζα, Κούκοτς, Περάσοβιτς, Ιβάνοβιτς, όπου ο πιο υψηλός μισθός τους ήταν –τότε –150 ευρώ τον μήνα!
Οπως ο τίτλος της Γερμανίας στο Ευρωμπάσκετ του 1993 με τον Κρίστιαν Βελπ να ντύνεται… Μπέλοφ κόντρα στη Ρωσία, ευστοχώντας σε καλάθι και φάουλ στην εκπνοή (71-70).
Ετσι και η Ζαλγκίρις πρόσθεσε ένα ακόμα μπασκετικό θαύμα σε αυτό το γήπεδο και από τότε δεν εμφανίστηκε ξανά σε πλέι οφ για πρόκριση σε φάιναλ φορ.
Δεκαεννέα χρόνια μετά εμφανίζεται σήμερα και θέλει και πάλι να σοκάρει τον Ολυμπιακό, με μια πολύ σημαντική όπως διαφορά.
Λείπει πλέον το στοιχείο του αιφνιδιασμού όπως τότε και επίσης χρειάζεται τρεις νίκες (και όχι μία) για να πετύχει μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών.
Ο Ολυμπιακός, εκτός του πλεονεκτήματος της έδρας, αναμένεται να έχει στη διάθεσή του και τους μεγάλους απόντες από την πρόσφατη κόντρα στη δύο ομάδων στο ίδιο γήπεδο όπου θα ξεκινήσει η σειρά (ΣΕΦ) για την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου.
Παπανικολάου, Πρίντεζης, Τιλί και ΜακΛιν ξεπερνούν σιγά σιγά τα προβλήματα και λογικά θα βρίσκονται ετοιμοπόλεμοι και οι τέσσερις στη σειρά με τους Λιθουανούς που ξεκινά Τετάρτη (18/4) και Παρασκευή (20/4, ανήμερα του ημιτελικού του Μονάχου…).
Οι Ερυθρόλευκοι του Γιάννη Σφαιρόπουλου που μετά το μεγάλο «διπλό» στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού έσβησαν τις μηχανές (και έκαναν τέσσερις ήττες στα τελευταία πέντε παιχνίδια) οφείλουν πλέον να τις ξανανάψουν αν δεν θέλουν να ζήσει η ομάδα τους μέρες… Μονάχου.
Είναι ομάδα με πλουσιότερο και ποιοτικότερο ρόστερ και έχει και το πλεονέκτημα της έδρας. Μπορεί να μετρά εφέτος 0-2 με τη Ζαλγκίρις, αλλά και στα δύο παιχνίδια έλειπε μια ολόκληρη πεντάδα για τους Πειραιώτες και αυτό έπαιξε τον ρόλο του!
Η συνέχεια επί του παρκέ.
