«Στις 4 Φεβρουαρίου του 2015, είμαι ο πρώτος ευρωπαίος ηγέτης ο οποίος δέχεται τον Αλέξη Τσίπρα. Ο γιακάς ανοιχτός, φαίνεται ευχάριστος, μιλάει αγγλικά με μια πολύ νόστιμη ελληνική προφορά, έχει γερή πολιτική εμπειρία, αν και ομολογεί, χωρίς κίνδυνο να διαψευστεί, ότι είναι νεοφώτιστος στα μυστήρια της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Κάπως έτσι περιγράφει ο Φρανσουά Ολάντ την πρώτη του συνάντηση με τον έλληνα Πρωθυπουργό στη σελίδα 163 του βιβλίου του «Τα Διδάγματα της Εξουσίας», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στη Γαλλία.

Αφού μιλάει εκτενώς για τον Εμανουέλ Μακρόν, τις πρώην συντρόφους του, τα πολιτικά του λάθη και τις βαριές αποφάσεις τις οποίες κλήθηκε να πάρει, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο στην Ελλάδα. Περιγράφει με λεπτομέρειες τις εντάσεις με τους ευρωπαίους εταίρους γύρω από το ελληνικό ζήτημα, τη συμπάθεια και στήριξή του στον Αλέξη Τσίπρα αλλά και την αυστηρότητα της Ανγκελα Μέρκελ τις κρίσιμες στιγμές. Ακόμα και αργά το βράδυ της 26ης Ιουνίου. «Πολύ επίσημα, ο Αλέξης Τσίπρας ζητεί τηλεφωνική σύσκεψη με τη γερμανίδα καγκελάριο και τον γάλλο πρόεδρο. Ο τόνος της φωνής του είναι βαρύς. Μάλλον δεν είναι μόνος στο γραφείο του. Εμφανίζεται οργισμένος και χρησιμοποιεί ένα εκδικητικό λεξιλόγιο το οποίο δεν είχε ποτέ άλλοτε χρησιμοποιήσει. Μας ανακοινώνει ότι αρνείται τις τελευταίες ευρωπαϊκές προτάσεις και μας ενημερώνει με τη μία ότι θα καλέσει τον ελληνικό λαό να εκφραστεί σε δημοψήφισμα.

“Ποιο θα είναι το ερώτημα;” τον ρωτάω.

“Είναι πολύ απλό”, απαντάει ο Τσίπρας. “Δέχεστε τη συμφωνία των Βρυξελλών;”.

“Και ποια είναι η απάντησή σου;” τον ρωτάει η Ανγκελα Μέρκελ.

“Οχι”.

Πέφτει βαριά σιωπή. Καταλαβαίνω ότι η εμπιστοσύνη, για την καγκελάριο, έχει διαρραγεί» περιγράφει ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας.

Ο Φρανσουά Ολάντ εξηγεί πώς αποφάσισε να στηρίξει πολιτικά τον έλληνα Πρωθυπουργό μετά το δημοψήφισμα ώστε να κάνει καινούργια διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Αλλά απέναντι στη Γερμανία και τον Σόιμπλε, μάλλον δεν ήταν αρκετό. Αυτή η ελληνογαλλική συμμαχία τους οδηγεί στη νύχτα της 12ης Ιουλίου του 2015: «Οι συνομιλίες ξεκινούν σε μια συγκυρία όπου και το χειρότερο είναι τώρα δυνατό. Οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Ο Τσίπρας το έχει καταλάβει και αποφεύγει οποιαδήποτε πρόκληση». Βλέποντας το αρνητικό κλίμα, ο Ολάντ προτείνει μια συνομιλία για τρεις, παρουσία των προέδρου της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι. «Με βαριά καρδιά αλλά αποφασισμένος να κρατήσει τη χώρα του μέσα στην ευρωζώνη, ο Τσίπρας δέχεται τη συμφωνία την οποία είχε αρνηθεί και αναλαμβάνει τις ευθύνες του». Για τον Φρανσουά Ολάντ, η Γαλλία είχε καταφέρει εκείνο το βράδυ να προστατεύει τα συμφέροντα της Ευρώπης και ο έλληνας Πρωθυπουργός να διαψεύσει τα σενάρια περί Grexit. «Δεν γνωρίζω αν θα ανταμειφθεί για τις γενναίες επιλογές του», προσθέτει κλείνοντας το κεφάλαιο, «αλλά μπορώ να πιστοποιήσω ότι έδρασε ως Ευρωπαίος και άνθρωπος της Αριστεράς».

Μπαράζ επιθέσεων εναντίον του Εμανουέλ Μακρόν

«Η εκλογή του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα παιχνίδι της μοίρας», γράφει ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας

«Οι κυβερνήσεις μου μείωναν τις ανισότητες, αυτή εδώ τις διευρύνει»: είναι μία από τις πολλές επιθέσεις που κάνει ο Φρανσουά Ολάντ στον Εμανουέλ Μακρόν στο νέο του βιβλίο – αλλά και στις συνεντεύξεις με τις οποίες το διαφημίζει. Μπορεί ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας να λέει πως ήθελε απλώς να μοιραστεί την «εμπειρία» του και να αντλήσει κάποια «διδάγματα», είναι όμως σαφές πως είναι και ένας τρόπος να πάρει την εκδίκησή του από αυτόν που ήταν «απολύτως άγνωστος» όταν ο Ολάντ τον έκανε αναπληρωτή γενικό γραμματέα στο Ελιζέ, προτού τον στείλει επικεφαλής στο υπουργείο Οικονομίας. Είναι σαφές πως ο Ολάντ δεν συγχωρεί στον Μακρόν την προδοσία – το γεγονός ότι του έκρυβε μέχρι τελευταία στιγμή την πρόθεσή του να διεκδικήσει τη γαλλική προεδρία.

«Η εκλογή του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε ένα παιχνίδι της μοίρας και στην κατάσταση των άλλων πολιτικών δυνάμεων», γράφει. Ο Εμανουέλ Μακρόν «ουδέποτε εγγράφηκε στην ιστορία ή την κουλτούρα της σοσιαλδημοκρατίας. Η πολιτική του, λοιπόν, δεν εμπνέεται από αυτή», επισημαίνει, «χωρίς πικρία». Η οικονομική πολιτική που ακολουθεί «δεν είναι για τους πλούσιους, είναι για τους πολύ πλούσιους!», καταγγέλλει μεταξύ άλλων.

Το βιβλίο του εμπεριέχει πολύ αυτοσαρκασμό, αρκετή αυτοκριτική, μπόλικα πυρά για τους «αντάρτες» του Σοσιαλιστικού Κόμματος και πορτρέτα πολλών ξένων ηγετών. Το πορτρέτο του Μπαράκ Ομπάμα είναι αμφίσημο: «Η ζεστασιά που μεταδίδει στα πλήθη και αυτή η χαμογελαστή απλότητα που επιδεικνύει με σπάνιο ταλέντο και άριστη αντίληψη της επικοινωνίας εξαλείφονται στις στενότερες συσκέψεις ή τις πιο προσωπικές επαφές. Δεν του αρέσει να ανοίγεται και ακόμα λιγότερο να δείχνει τα συναισθήματά του», γράφει. Οσο για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, είναι ένας από τους πιο «δύσκολους» ηγέτες που γνώρισε. «Είναι ένας άνδρας όλο μυς και μυστήριο, όσο ζεστός και προσηνής, άλλο τόσο ψυχρός και ωμός μπορεί να γίνει… εκφέροντας με ήρεμη φωνή τα πιο καυστικά λόγια». Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας περιγράφει επίσης μία συνάντησή του με τον νεοεκλεγμένο Ντόναλντ Τραμπ – που του ζητεί συμβουλές για το ποιον να βάλει στην κυβέρνησή του. Εκπληκτος, ο Ολάντ προτείνει τον Χένρι Κίσινγκερ, «ακόμα γεμάτο σοφία παρά τα 94 του χρόνια». «Ακολούθησε μακρά σιωπή… Δεν συνεχίσαμε».

Τελευταία Νέα