Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο νησί είναι η πρώτη επίσκεψη πρωθυπουργού στο νησί μας. Είχε ξανάρθει, βέβαια, το 2016, όταν βρέθηκε στη Νίσυρο για τις νησιωτικές εξαγγελίες. Αυτή τη φορά όμως επέλεξε την Τήλο για τις διακοπές του Πάσχα -φανταστείτε τους κατοίκους, που αντιμετωπίζουν τόσα πολλά προβλήματα, πόσο τους χαροποίησε και τους αναπτέρωσε το ηθικό. Εμεινε εδώ έξι μέρες και μίλησε σχεδόν με όλους τους νησιώτες. Ακουσε όλους τους προβληματισμούς που του τέθηκαν για τα θέματα που αντιμετωπίζουν μένοντας όλο τον χρόνο. Ηταν μια χαρούμενη νότα και πολύ ελπιδοφόρα.

Συζητήσαμε μαζί του για όλα τα θέματα, μαζί και για τα οικονομικά, την έξοδο από τα Μνημόνια. Ακούσαμε πώς βλέπει την επόμενη μέρα και εκείνος άκουσε τις δικές μας προτάσεις για το τι θα μπορούσε να γίνει παραπάνω, όσον αφορά τις νησιωτικές πολιτικές. Δεν μου πέρασε από το μυαλό πως μπορεί κάποιος να μας συγκρίνει με τη σημειολογία του Καστελλόριζου. Ισως όμως, όσο το σκέφτομαι, η κίνησή του να ήταν και συμβολική.

Εγινε πολύ μεγάλος σάλος για το «ανατολικότερο σημείο», που είπε ο Πρωθυπουργός. Ομως ο άνθρωπος είπε «από τα ανατολικότερα». Σύνορο είμαστε, όμως, πώς δεν είμαστε; Εμείς βλέπουμε την Τουρκία απέναντί μας! Δεν είναι πως ανησυχούμε –δεν είναι ότι βλέπουμε, ας πούμε, αερομαχίες πολύ συχνά. Επειδή η Τήλος είναι πολύ κοντά στην Τουρκία, έρχονται πάρα πολλοί με τα σκάφη τους εδώ, έχουν αναπτυχθεί και φιλίες μεταξύ μας. Δεν φοβάται ο κόσμος με όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αντιθέτως, θα έλεγα, αυτά που παρακολουθούν τους φαίνονται και λίγο υπερβολικά. Γίνονται βέβαια κανονικά και ασκήσεις και εκπαιδεύσεις των εδώ εθνοφυλάκων, όμως θα είμαι ειλικρινής: φόβος δεν υπάρχει.

Οτι είμαστε σύνορο, όμως, είμαστε. Αν δεν ήμασταν, πώς θα έφταναν μέχρι εδώ 11.000 πρόσφυγες; Στην Τήλο δεν δεχθήκαμε ποτέ να φτιάξουμε hotspot –κι ούτε είμαστε υπέρ τους, υπό αυτήν την έννοια. Φτιάξαμε όμως ένα ανοιχτό κέντρο φιλοξενίας, το οποίο απευθύνεται σε οικογένειες προσφύγων. Λειτούργησε πρώτη φορά όταν ξεκίνησαν οι μεγάλες εισροές και, όταν σταμάτησαν, βλέποντας την κατάσταση που επικρατούσε αποφασίσαμε να αλλάξουμε τη χρήση του. Ο μόνος όρος που βάλαμε, ως δημοτικό συμβούλιο, έχει να κάνει με το μέγεθος –μέχρι 10 οικογένειες των 6-7 ατόμων και μιας εθνικότητας. Μας έφεραν, λοιπόν, Σύρους. Αυτή τη στιγμή εδώ ζουν επτά οικογένειες και περιμένουμε άλλες δύο. Ολοι είναι σε διαδικασία να πάρουν άσυλο -και ορισμένοι που έχουν ήδη πάρει, θέλουν να μείνουν μόνιμα εδώ.

Αυτόν τον καιρό ετοιμαζόμαστε να φτιάξουμε μια κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση, η οποία ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα. Στόχος μας να απασχοληθούν τόσο ντόπιοι όσο και πρόσφυγες: θα φτιάξουμε ένα τυροκομείο, για να παράγουμε όλοι μαζί το ντόπιο τυρί του νησιού, που είναι και πολύ νόστιμο. Αυτή η ιστορία, αν θυμάστε, έγινε και ρεπορτάζ στο BBC. Είμαστε σ’ αυτή τη διαδικασία, λοιπόν. Περιμένουμε τον άλλο μήνα να τελειώσουν και κάποιες λεπτομέρειες και πρέπει να πω ότι υπήρξε ένας μεγάλος αριθμός εθελοντών που έδειξαν ενδιαφέρον και αποφάσισαν να συνεισφέρουν στην προσπάθεια. Γενικά, προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας, με όποιον τρόπο μπορούμε. Και βέβαια, μετά τη συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Τουρκίας, δεν έχουμε ξαναδεί βάρκα στις ακτές μας. Εχουμε πάνω από δέκα μήνες να δούμε κάτι τέτοιο.

Η Τήλος είναι το πιο πράσινο νησί της Μεσογείου και σε λίγα χρόνια θα καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες του σχεδόν εξ ολοκλήρου με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτό το έργο είναι το επιστέγασμα όλων αυτών που κάνουμε εδώ, όλων αυτών για τα οποία προσπαθούμε. Μην ξεχνάτε, όλο το νησί μας θεωρείται περιοχή Natura –από τα λίγα μικρονήσια που έχει πηγές, πέντε ενεργούς υδροβιότοπους και φιλοξενεί προστατευόμενα είδη. Η χλωρίδα και η πανίδα είναι σπάνια για τέτοιου μεγέθους νησί και, με τη σειρά μας, εμείς μάθαμε να προστατεύουμε το περιβάλλον: απαγορεύσαμε το κυνήγι, ήμασταν από τους πρώτους που φτιάξαμε ΧΥΤΑ –εφαρμόζουμε στην πράξη τη βιώσιμη ανάπτυξη. Αυτό, εκτός των άλλων, μας φέρνει πολύ οικολογικό τουρισμό, κάνοντας το νησί όλο και πιο γνωστό. Τα τελευταία χρόνια, η Τήλος δεν μοιάζει με αυτό που ήταν παλιότερα. Πλέον, μας αναγνωρίζουν με το όνομά μας, ξέρουν ποιοι είμαστε. Το έργο που ξεκίνησε με τον Τάσο Αλιφέρη συνεχίζει μέχρι σήμερα. Αυτό είναι το σκεπτικό μας, και μπορώ να πω ότι έχει περάσει στο DNA μας. Φανταστείτε να περπατάτε σε ένα μονοπάτι και να μυρίζετε θυμάρι. Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλα νησιά, γιατί η αλήθεια είναι ότι τη φύση δεν τη φροντίζουμε καθόλου στη χώρα μας.

Τελευταία Νέα