Το λέγαμε. Το ακούσαμε. Ο Μητσοτάκης μιλώντας χθες στην Ενωση Ξένων Ανταποκριτών το είπε φωναχτά: το πρόγραμμα της δικής του κυβέρνησης δεν πρόκειται να το φτιάξει ο… Τσακαλώτος!
«Σε αυτό θέλω να είμαι τελείως ξεκάθαρος!» διευκρίνισε.
Συνεπώς όσα κουβεντιάζει ο Τσακαλώτος στις Βρυξέλλες «σε καμία περίπτωση δεν δεσμεύουν την επόμενη κυβέρνηση και σίγουρα δεν είναι η ατζέντα με την οποία θα ζητήσουμε νωπή λαϊκή εντολή».
Και συνέχισε:
«Δεν πρόκειται εγώ να δεχτώ να δεσμευτεί η χώρα σε ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων το οποίο είναι τελείως διαφορετικό από το σχέδιο μεταρρυθμίσεων το οποίο εγώ θα προτείνω στον ελληνικό λαό».
Καλώς τον και ας άργησε!
Διότι αν δεν απατώμαι είναι η πρώτη φορά που απερχόμενη κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει σε ομηρεία την (όποια) διάδοχό της.
Και μάλιστα εν κρυπτώ. Χωρίς να έχει παρουσιάσει τίποτα. Χωρίς να έχει ρωτήσει κανέναν. Χωρίς καν να έχει ενημερώσει το Κοινοβούλιο, τα κόμματα, τις παραγωγικές τάξεις.
Εβαλαν σε ένα χαρτί ό,τι τους κατέβηκε στο κεφάλι μπας και κερδίσουν τις εκλογές. Κι αυτό ονομάστηκε από τον Τσακαλώτο «νέο ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης».
Θα μπορούσε να το πει και «Μαρία»!
Προφανώς το μήνυμα του Μητσοτάκη δεν στέλνεται στον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο. Εξυπνοι άνθρωποι είναι και οι δυο. Ξέρουν. Ξέρουν πως ξέρουν κι οι άλλοι. Και καταλαβαίνουν.
Στέλνεται κυρίως σε Γιούνκερ, Μοσκοβισί και Σία που προσπαθούν με νύχια και δόντια να κρατήσουν όρθια την κυβέρνηση.
Γιατί; Τόσο πολύ αγάπησαν τον Κατρούγκαλο;
Οχι. Απλώς φοβούνται μήπως ζήσουν ένα «νέο 2015». Μήπως δηλαδή η κυβέρνηση πέσει πριν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα και πριν διαμορφωθεί η επόμενη μέρα.
Δεν τους καίει ο Τσίπρας. Ούτε ο Τσακαλώτος. Τους καίει μια ενδεχόμενη αβεβαιότητα. Θεωρούν ότι η παραμονή του Τσίπρα και του Τσακαλώτου στην εξουσία, έστω κι έως το φθινόπωρο, τους διευκολύνει.
Κι επιπλέον φοβούνται πως αν ο Τσίπρας καταλάβει πως δεν περνάει τίποτα θα το γυρίσει πάλι στο τσάμικο. Χαμένος για χαμένος.
«Κι εμάς τι μας νοιάζει;» ίσως ρωτήσετε. Μας νοιάζει. Διότι με τους Καμμένους στην έξοδο, ο Τσίπρας θα προσπαθήσει να κερδίσει μερικούς μήνες εξουσίας με το επιχείρημα «βοηθήστε να μην πέσω τώρα που ολοκληρώνεται το πρόγραμμα, το Σκοπιανό, το Τσάμπιονς Λιγκ κ.λπ. και μετά βλέπουμε».
Κοινώς: «Είναι κρίμα να μου φερθείτε όπως φέρθηκα εγώ στον Σαμαρά».
Το επιχείρημα έχει ενδεχομένως μια λογική. Απλώς δεν βλέπω κανέναν να το ακούει.
Η πολιτική ως γνωστόν είναι ανταποδοτικός μηχανισμός. Και θέμα στοιχειώδους συνέπειας!
Τελευταία Νέα