-Θα σου βγάλω τα δόντια.
– Κι εγώ θα σου κόψω τη γλώσσα.
– Θα σου κόψω τ’ αφτιά.
– Κι εγώ τη μύτη.
– Θα σου βγάλω το αριστερό μάτι.
– Κι εγώ το δεξί.
– Θα σου σπάσω τα πόδια.
– Κι εγώ τα χέρια.
– Σε νίκησα το 1922.
– Κι εγώ το 1821.
– Κάνουμε όμως καλύτερο μπακλαβά.
– Κι εμείς έχουμε καλύτερο φιστίκι Αιγίνης.
– Η Γαλατάσαραϊ «έριξε» τρία γκολ στον Παναθηναϊκό.
– Κι εμείς πήραμε κούπα στην Προύσα.
Οταν η πολιτική κινείται στα σύνορα τις φαιδρότητας με μοναδικό στόχο την ενίσχυση του προφίλ των εμπνευστών της σε μία περίοδο που αποπνέει προεκλογικό άρωμα.
Δείγματα της έλλειψης σεβασμού στις προσφερόμενες στην πατρίδα ζωές και σε όσες ριψοκινδυνεύουν μέρα-νύχτα.
Καπήλευση των αγώνων των Διγενών πίσω από βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς που εξατμίζονται στον καύσωνα της ανυποληψίας.
Είναι η πραμάτεια που θα πουλήσει ο πολιτικός στους ιθαγενείς στο πανηγύρι των εκλογών. Φύκια για μεταξωτές κορδέλες, κομπασμοί, απειλές και στολές παραλλαγής που κάνουν ευτυχισμένους τους πολεμοχαρείς.
Πολεμοκάπηλοι που παίζουν με τα σπίρτα σε μπαρουταποθήκη, ανακαλύπτοντας στα γεράματα τι σχήμα έχει η κάννη του όπλου και πόσο τους φωτίζει στις selfies το χακί.
Οι νταήδες του Αιγαίου αυξάνονται και πληθύνονται βλέποντας πόσο εύκολα μπορούν να συσσωρεύσουν πολιτικό κεφάλαιο, να κρύψουν την πολιτική φενάκη και να δώσουν ουσία στον πενιχρό τους λόγο. Σχηματίζουν ουρές περιμένοντας τη σειρά τους για να πυροβολήσουν κι αυτοί με τροχιοδεικτικά, που ανάθεμα κι αν ξέρουν περί τίνος πρόκειται.
Το αυτονόητο διαφημίζεται ως υπέρβαση για να προσφερθεί με ακριβό περιτύλιγμα σε επίπεδες σκέψεις που αύριο θα μετατραπούν σε ψηφαλάκια. Μια –ας ελπίσουμε –μάταιη προσπάθεια μετάλλαξης των κυττάρων της ψοφοδεούς εξουσίας που αρνείται να εγκαταλείψει τους βελούδινους θρόνους.
