Απρόβλεπτη συνάντηση με συλλέκτες

Tι είναι ένας συλλέκτης; «Ενας τύπος για τα πανηγύρια, που περνάει τις ώρες του σκεπτόμενος τη ζωγραφική!». Η απάντηση μπορεί να είναι εκ πρώτης όψεως απρόβλεπτη, αλλά επί της ουσίας ταιριαστή, καθώς την έδωσε ο δικηγόρος και συλλέκτης έργων τέχνης Σωτήρης Φέλιος στη δημοσιογράφο Μαργαρίτα Πουρνάρα το βράδυ της περασμένης Τετάρτης στον Ιανό, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που έχουν τον τίτλο-ομπρέλα «Απρόβλεπτες συναντήσεις». Κι αν η συζήτηση περί τέχνης και σχέσεων καλλιτεχνών και συλλέκτη γινόταν δημόσια στο κατάμεστο καφέ του Ιανού, έμοιαζε πιο πολύ με την κουβέντα μεταξύ φίλων. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, καθώς τόσο η οικοδέσποινα όσο και ο συλλέκτης διατηρούν εδώ και χρόνια φιλία με τους υπόλοιπους καλεσμένους, τους ζωγράφους Στέφανο Δασκαλάκη, Μαρία Φιλοπούλου και Εμμανουήλ Μπιτσάκη. Ανάμεσα σε εξομολογήσεις, αναμνήσεις και ιστορίες με πολύ χιούμορ ο Σωτήρης Φέλιος έκλεψε την παράσταση με τις γεμάτες παραστατικότητα αφηγήσεις του. Ο Στέφανος Δασκαλάκης εξήγησε ότι θεωρεί τον όρο «συλλέκτης» άδικο και ανεπαρκή και προτιμά τους όρους «προστάτης των τεχνών» και «δημιουργός». Η Μαρία Φιλοπούλου είπε ότι περιμένει να ακούσει τα σχόλια των συλλεκτών που φτάνουν στο ατελιέ της, τα οποία κάποιες φορές την εκπλήσσουν. Και ο λιγομίλητος Εμμανουήλ Μπιτσάκης αρκέστηκε σε διορθώσεις λεπτομερειών στις διηγήσεις του Σωτήρη Φέλιου. Επί δύο ώρες η Μαργαρίτα Πουρνάρα «έστυβε» τους καλεσμένους της ώσπου να δώσει το σύνθημα της λήξης για να ακολουθήσουν τα συγχαρητήρια και οι αγκαλιές προς τους ομιλητές από όσους είχαν σπεύσει να τους ακούσουν, ανάμεσα στους οποίους διακρίναμε τους συλλέκτες Βασιλόγιαννη Χατζηιωάννου, Μελέτη Φικιώρη, το ζεύγος Κωνσταντίνου και Βίκυς Μπράνη, τις ιστορικούς τέχνης Ειρήνη Οράτη, Ελισάβετ Πλέσσα και Λίνα Τσίκουτα, τον αρχιτέκτονα Σταμάτη Ζάννο, τους εικαστικούς Μιχάλη Μανουσάκη, Δάφνη Αγγελίδου, Γιώργο Ρόρρη, την αρχαιολόγο – αρχιτέκτονα και δημιουργό των εκπαιδευτικών προγραμμάτων στην Ακρόπολη Κορνηλία Χατζηασλάνη.

Ευαισθησία που κρύβει θύελλες

Παρακολουθώ τη Γιάννα Βασιλείου από τα «Λόγια Αγάπης», την πρώτη τρυφερή πιανιστική μπαλάντα της που κυκλοφόρησε πριν από λίγα χρόνια και μου θύμιζε μια σύγχρονη έκφραση ρομαντικής ηρωίδας της Εμιλι Μπροντέ, μέχρι τα πιο πρόσφατα τραγούδια της που φανερώνουν έναν κόσμο γυάλινο, διάφανο αλλά και εύθραυστο. Αγνοούσα όμως τις θύελλες και τις εντάσεις που έκρυβε αυτό το νέο κορίτσι, που γράφει μουσικές και στίχους βγαλμένους από τα βιώματα και τα όνειρά της και μιλάει με τρόπο απλό μέσα από αυτά για ό,τι αγαπά και φοβάται. Σε αυτά τα άγνωστα τοπία του κόσμου της μπήκα με έκπληξη την περασμένη Τετάρτη στην εμφάνισή της στο Faust. Ηταν έκπληξη μια ακουστική εκδοχή του «Smells like teen spirit» των Nirvana, κορυφαία ίσως στιγμή της βραδιάς και ο τρόπος που το τραγούδησε, με όλο τον σπαραγμό που εκφράζει. Αλλά και η «Ηλιόπετρα» του Μάλαμα στα χείλη της έλαμψε με έναν ερωτισμό που ίσως είχε στο μυαλό του ο Οκτάβιο Παζ όταν έγραφε τους στίχους που μελοποίησε ο Θ. Παπακωνσταντίνου. Η Γιάννα Βασιλείου έδωσε μια εκρηκτική ροκ εκδοχή του «Frozen» της Μadonna, που μοιράστηκε με τον εντυπωσιακών δυνατοτήτων ερμηνευτή Αντώνη Βλάχο, ο οποίος τραγούδησε μαζί της και το «City of Stars» από το «La La Land».