Οι πρώτες δοκιμαστικές νότες της φετινής χρονιάς ακούστηκαν την Κυριακή, σε ένα πάρτι πλησίον της Ρωμαϊκής Αγοράς, που παρουσίασε το πρόγραμμά του με τη μορφή soundcheck. Αλλά και το εν Ελλάδι ντεμπούτο του, οι πρώτες του εικόνες, στα ίδια μέρη είχαν προβληθεί μία πενταετία πριν. Ετσι, το «In-Edit», το μεγαλύτερο φεστιβάλ μουσικού ντοκιμαντέρ στον κόσμο, το οποίο διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2003 στη Βαρκελώνη και έκτοτε ταξίδεψε από το Βερολίνο μέχρι το Μεξικό παρουσιάζοντας ταινίες τεκμηρίωσης για τα παρασκήνια, τις εντάσεις, τις αποτυχίες και τις συγκινήσεις που η μουσική όλων των αποχρώσεων μπορεί να προσφέρει, επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη από τις 18 ως τις 22 Απριλίου και γιορτάζει τα 15 του χρόνια με 13 φιλμ, τα οποία καλύπτουν από τζαζ και ηλεκτρονική μέχρι μεσανατολικό underground και μέταλ από τη Λατινική Αμερική.
Το σύνθημα της εκκίνησης θα δοθεί την Τετάρτη στον κινηματογράφο «Ολύμπιον», με το «David Bowie: The last five years» του Φράνσις Γουέιτλι (2017), που σκιαγραφεί έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα στα τελευταία του χρόνια, ενώ ηχογραφεί τα «The Next Day» και «Blackstar» αλλά και όσο προετοιμάζει το μιούζικαλ «Lazarus» ή διαισθάνεται το τέλος.
Στις αμέσως επόμενες ημέρες θα προβληθεί το «The Rolling Stones Olé, Olé, Olé!: A trip across Latin America» του Πολ Ντάγκντεϊλ (2016), μια καταγραφή της ηλεκτρισμένης περιοδείας των «γερόλυκων της ροκ» σε 10 χώρες της Λατινικής Αμερικής που κορυφώθηκε με μια πρωτοφανή συναυλία στην Αβάνα ενώπιον μισού εκατομμυρίου θεατών. Σειρά έχει το «Eric Clapton: Life in 12 Bars» διά χειρός Λίλι Φίνι Ζανούκ (2017), με τον ίδιο τον πρωταγωνιστή να οδηγεί την κάμερα στα παρασκήνια της επαγγελματικής και προσωπικής του ζωής, να διαβάζει αποσπάσματα από τα ημερολόγιά του, να περιγράφει τη μάχη του με τις εξαρτήσεις.
ΓΚΡΕΪΣ ΤΖΟΟΥΝΣ, PLACEBO. Αρκετά όμως με τους «δεινόσαυρους»: το «Grace Jones: Bloodlight and Bami» της Σόφι Φάινς (2017) ακολουθεί μια από τις πλέον ιδιαίτερες φιγούρες της μουσικής, της μόδας και του κινηματογράφου, αποκαλύπτοντας και πτυχές της ζωής της ως κόρης, μητέρας, αδελφής και γιαγιάς· το «Placebo: Alt.Russia» του Τσάρλι Τάργκετ-Ανταμς (2016) αποτυπώνει το ταξίδι ενός συγκροτήματος αντισυμβατικού σε ζητήματα φύλου, ενώ εμφανίζεται σε 10 ρωσικές πόλεις· στο «The Public Image is Rotten» του Τάμπερτ Φίιλερ (2017) ο Τζόνι Ρότεν των Sex Pistols μνημονεύει, στοχάζεται, εξιστορεί ή και παραπονιέται για την περίοδο που έπαιζε στην κατοπινή μπάντα του, τους Public Image Ltd, ενώ στο «Sepultura Endurance» (2017) ο Οτάβιο Τζουλιάνο αφηγείται την ιστορία των Sepultura, ενός από τα κορυφαία μέταλ συγκροτήματα της δεκαετίας του ’90, που ξεκίνησε από τη Βραζιλία και κατέκτησε τον κόσμο με το πριμιτίφ στιλ του.
Στο ράφι με την τζαζ θα βρει κανείς το «Bill Evans / Time remembered» του Μπρους Σπίγκελ (2015), μια βιογραφία του επιδραστικού, «ιμπρεσιονιστή» πιανίστα, μέσα από συνεντεύξεις συνεργατών όπως του Τόνι Μπένετ και του Τζακ Ντεζονέτ, αλλά και αφηγήσεις της ανιψιάς του μουσικού Ντέμπι Εβανς, «παραλήπτριας» του «Waltz for Debby». Το «Chasing Trane» επίσης (2016), όπου ο Τζον Σάινφελντ εξερευνά τον αντίκτυπο της μουσικής του Τζον Κολτρέιν καθώς και τις εσωτερικές δυνάμεις, τις εμπειρίες και τα πάθη που τη δημιούργησαν. Το «I called him Morgan» του Κάσπερ Κόλιν (2016), που αφηγείται τη δολοφονία του τρομπετίστα Λι Μόργκαν από τη σύζυγό του, μέσα από μαρτυρίες φίλων, φωτογραφίες και μουσικά κομμάτια.
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑΙΝΙΕΣ. Το πρόγραμμα συμπληρώνεται με μια εξιστόρηση της πορείας της κινηματογραφικής μουσικής από τον σκηνοθέτη Ματ Σράντερ, σε ένα ντοκιμαντέρ που περιλαμβάνει συνεντεύξεις των Χανς Τσίμερ, Ντάνι Ελφμαν ή και Τζον Γουίλιαμς («Score: A film music documentary», 2016), καθώς και με μια απεικόνιση σημαντικών εκπροσώπων της εναλλακτικής αραβικής κουλτούρας από το 2009 ως το 2013, που περιγράφουν τα όνειρα και τους φόβους τους στις σύγχρονες αραβικές κοινωνίες στην κάμερα του Φαρίντ Εσλάμ («Yallah! Underground», 2016).
Ειδική θέση, τέλος, κατέχει στο φετινό «In-Edit» το «λπ: A film about Lena Platonos» του Χρήστου Πέτρου (2017), το οποίο παρουσιάζοντας τη ζωή, το έργο, την επίδραση και τη διαχρονικότητα της Λένας Πλάτωνος εκπροσωπεί την ελληνική παραγωγή μουσικών ντοκιμαντέρ στη φετινή διοργάνωση, αλλά και γίνεται αφορμή για μια ζωντανή συναυλία της μουσικού το Σάββατο 21 Απριλίου στο πλαίσιο του «Doc Alive», της ενότητας που ανεβάζει τους πρωταγωνιστές των ντοκιμαντέρ επί σκηνής.
Την ίδια ημέρα ο πολυχώρος «Υψιλον» (Εδέσσης 5) θα φιλοξενήσει ένα πάρτι για την πρωτοπόρο της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, ενώ σε παρόμοιο μήκος κύματος, την πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ για την Γκρέις Τζόουνς, την Πέμπτη 19 Απριλίου, θα ακολουθήσει ένα αφιέρωμα στο μπαρ «Miss Blanche» (Στρατηγού Καλλάρη 6), με επίκεντρο τη μουσική της τζαμαϊκανής περφόρμερ και ερμηνεύτριας.
Τελευταία Νέα