Βλέμματα

«Αυτό που επιτεύχθηκε με τη διαδικασία άμεσης εκλογής επικεφαλής, με σημαντική συμμετοχή πολιτών, αποδυναμώνεται με την επικράτηση μιας παλαιοκομματικής πρακτικής διακανονισμών “κορυφής” και παραγοντισμών. Φτάσαμε έτσι σε ένα Συνέδριο χωρίς εκλεγμένους συνέδρους, σε μια Κεντρική Επιτροπή και σε μια Εκτελεστική Γραμματεία με μέλη διορισμένα από τα πρόσωπα που κλήθηκαν να συγκροτήσουν το Πολιτικό Συμβούλιο πριν από το Συνέδριο αλλά παραμένουν και μετά ως μόνιμη κατάσταση». Αυτά τα βλέπει ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Αυτόπτες μάρτυρες από το Κάραβελ, πάλι, ανέφεραν αυτό που εκείνοι είδαν σε σχέση με τον μέσο όρο ηλικίας των συμμετεχόντων. Στα ανάλογα πράσινα events, έλεγαν, με μια γρήγορη ματιά στην αίθουσα διέκρινες μόνο ασημένιες κεφαλές, ενώ χθες οι πασπίτες της γενιάς του νέου γραμματέα κυριαρχούσαν στον χώρο. Αν για κάποιον λόγο επεσήμαιναν τη συγκεκριμένη εικόνα, ήταν μάλλον επειδή ένιωθαν πως η δύναμή της ίσως τους εξασφαλίσει πρόσβαση σε νέες δεξαμενές δυνητικών ψηφοφόρων –από εκείνους που έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αλλά αρνούνται πεισματικά να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ.

Προσπάθειες

H προσέγγισή τους απέχει πολύ από αυτή του Βενιζέλου. Τελικά, ποιος έχει δίκιο; Ή για να διατυπώσουμε την ερώτηση διαφορετικά, εν τέλει, υπάρχει ζωή στον πλανήτη της Κεντροαριστεράς; Σύμφωνα με ένα γνωστό στέλεχος –που σπεύδει να διευκρινίσει ότι είναι αισιόδοξος, χωρίς να τελεί υπό την επήρεια ουσιών –«όχι μόνο υπάρχει ζωή, υπάρχει και μέλλον στην Κεντροαριστερά. Αρκεί να συμφωνήσουμε όλοι ότι πρέπει να διεκδικήσουμε αυτόνομο ρόλο». Η μπηχτή δεν απευθύνεται μόνο στον Βενιζέλο, αφορά και όσους στο Κίνημα Αλλαγής καλοβλέπουν μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Για το δικό του βλέμμα η χθεσινή συνάθροιση «δεν ήταν ένα reunion του ΠΑΣΟΚ». «Βρέθηκε εκεί», συμπληρώνει, «ένας κόσμος που δεν έχει κομματική προϋπηρεσία». «Αρα», επιμένει, «γίνεται όντως μια προσπάθεια ο ευρύτερος χώρος της Κεντροαριστεράς και του Κέντρου να ξαναπατήσει στα πόδια του και από εμάς τους ίδιους εξαρτάται αν θα πετύχει. Αν ετεροπροσδιοριζόμαστε η αποτυχία είναι βέβαιη». Ακούγεται, πάντως, κάπως ρομαντικό. Ειδικά, αν το Κίνημα Αλλαγής κληθεί να κάνει προεκλογική καμπάνια σε συνθήκες πόλωσης.