Πρέπει να άνοιξε σαμπάνια χθες το βράδυ. Ή, έστω, ένα καλό τσίπουρο, χωρίς γλυκάνισο. Εκατόν είκοσι οκτώ λέξεις για πάρτη του στην εγκυρότερη εφημερίδα της Γερμανίας δεν είναι απλό πράγμα. Εστω κι αν δεν είναι κολακευτικές. Εστω κι αν ο δημοσιογράφος αναφέρει ως βασική του ασχολία ότι τουιτάρει, τρυπάει χαρτιά και σχολιάζει τα ψηλοτάκουνα παπούτσια ξανθιών τηλεπαρουσιαστριών. Δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι μιλούν για σένα, όχι το τι λένε.

Το μακροσκελές άρθρο της «FAZ», όμως, δεν είναι σκληρό μόνο με τον Καρανίκα. Ασκεί δριμεία κριτική σε όλο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, στη σημερινή κυβέρνηση και στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά, για τον οποίο γράφει ότι «κατέχει καλά την τέχνη της διγλωσσίας». Ο ΣΥΡΙΖΑ, γράφει ο Ρίχαρντ Φράουνμπέργκερ, «δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια εξοπλισμένη με διγλωσσία και νεολογισμούς ένωση πελατών με νέο ένδυμα, η οποία πριν από τις εκλογές καταδίκαζε τις συνταγές των παλιών λαϊκών κομμάτων που οδήγησαν στη χρεοκοπία και μετά τις εκλογές τις υιοθέτησε». Τρία χρόνια μετά την εκλογική του νίκη, αποτελεί «την προσωποποίηση της διπλής ηθικής».

Ο γερμανός δημοσιογράφος συγκρίνει την Ελλάδα με τη Βενεζουέλα του Τσάβες, αφού «σχεδόν σε όλες τις θέσεις-κλειδιά βρίσκονται οι έμπιστοι της κυβέρνησης». Επισημαίνει ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη σε μια χώρα όπου οι υπουργοί μπαίνουν στο γραφείο του εισαγγελέα για να ρίξουν μια ματιά στα δικόγραφα και δηλώνουν στα ΜΜΕ ότι ξέρουν τα ονόματα των προστατευόμενων μαρτύρων. Και κατηγορεί τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ότι δημιούργησαν τον homo graecus, έναν καιροσκόπο και ευθυνόφοβο άνθρωπο που κάνει τη δουλειά του μέσα και κοντά στο κράτος χωρίς ενδιαφέρον, δεν παίρνει πρωτοβουλίες και δεν θεωρεί άδικο να βάζει χέρι στο δημόσιο χρήμα.

Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με αυτή την περιγραφή. Μπορεί να βρίσκει το άρθρο καίριο ή κακόβουλο. Αλλά η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα από αυτά. Αδυνατώντας αυτή τη φορά να καταγγείλει τον Μαρινάκη, επιδόθηκε κατά την προσφιλή της συνήθεια σε συνωμοσιολογία. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών, «συγκεκριμένοι κύκλοι και μέσα ενημέρωσης επιδιώκουν τη δημιουργία αρνητικών και εσφαλμένων εντυπώσεων προκειμένου να μην επιτρέψουν να βγει η Ελλάδα από την κρίση και τον έλεγχό τους». Μα ποιοι είναι αυτοί οι κύκλοι; Και τι ζόρι τραβάνε επιτέλους τόσα χρόνια μαζί μας;

Η διαφορά ανάμεσα σε μια δημοκρατία και ένα ολοκληρωτικό καθεστώς είναι ότι η πρώτη δέχεται και ενθαρρύνει την κριτική, ενώ το δεύτερο προσπαθεί με κάθε τρόπο να την καταστείλει. Η κυβέρνησή μας ανήκει σε μια τρίτη κατηγορία. Βαθύτατα αλλεργική με την αντίθετη άποψη, και διαπιστώνοντας ότι δεν μπορεί να την εξαφανίσει, επιδίδεται στη μέθοδο Καρανίκα: ειρωνείες, υπαινιγμοί, κατασκευή ενόχων και ακατάσχετη αρλουμπολογία. Μέχρι να εμφανιστεί βέβαια ένα θετικό γι’ αυτήν άρθρο –οπότε καταγγέλλει τον Μητσοτάκη.

Τελευταία Νέα