Αναζήτηση
Οι προσεκτικοί παρατηρητές του φαινομένου υποστηρίζουν ότι όλο αυτό έχει τη ρίζα του στο παιχνίδι εξουσίας που παίζεται στην αυλή του προέδρου Αλέξη, όπου, ως γνωστόν, έως πρόσφατα τα κουμάντα τα έκανε ο υπουργός Παππάς, αλλά ο άλλος τον εξοβέλισε, χωρίς μεγάλη προσπάθεια, εξαιτίας της υπερέκθεσης και των λαθών του. Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, και ο πρώτος και ο δεύτερος, είναι ό,τι βαραίνει κυρίως τον υπουργό Παππά και του χρεώνει η πλευρά Τζανακόπουλου, διότι ήταν «μια μεγάλη πολιτική ήττα της κυβέρνησης».
Τις πολυποίκιλες και δαιδαλώδεις σχέσεις με τη Δικαιοσύνη του Τζανακόπουλου, που «κάποια στιγμή θα τις πληρώσουμε», επικαλείται η πλευρά Παππά.
Το αποτέλεσμα είναι να συνυπάρχουν σπανίως σε κυβερνητικές συσκέψεις και ακόμη σπανιότερα να συνομιλούν –ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με τον αρμόδιο για την ΕΡΤ υπουργό, χα!
Μια ιδιαίτερη σχέση
Τα λάθη του υπουργού Διαστήματος, δορυφόρων και εξωπλανητών Παππά τα γνωρίζουμε, τα έχουμε αναλύσει, υποθέτω ότι και εκείνος θα έχει κάποια στιγμή κάνει την αυτοκριτική του. Για τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Τζανακόπουλο, ο οποίος σε αυτήν τη φάση είναι εκείνος ο οποίος επικρατεί του ανταγωνισμού (εξού και έχει βγάλει βόλτα το καλάμι του στην εξοχή), υπάρχουν πολλά ακόμη που δεν έχουμε πληροφορηθεί σε όλες τους τις διαστάσεις. Για παράδειγμα, το πώς η κυβέρνηση επέλεξε την κυρία Μαρία Παπασπύρου, γενική επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης, να αντικαταστήσει τον κύριο Ρακιντζή. Το ποια είναι η σχέση της με τον εκπρόσωπο Τζανακόπουλο, που τον «έχει σαν παιδί της» και που είναι αυτή που «τον μεγάλωσε». Και το πώς λειτουργεί αυτή η σχέση αναφορικά με το αντικείμενο των αρμοδιοτήτων της επιθεωρήτριας, η οποία υποτίθεται ότι έχει υπό τον έλεγχό της ολόκληρο το Δημόσιο, αλλά εγείρονται πολλές αμφιβολίες για την ποιότητα αυτού του ελέγχου, με πιο τρανταχτή, ακραία και τελευταία απόδειξη το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Από την άλλη υπάρχει η διαπιστωμένη και παραδεκτή από όλους σχέση της κυρίας Παπασπύρου με την προσωπική της φίλη εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κυρία Ξένη Δημητρίου. Υπουργός της κυβέρνησης μου έχει επισημάνει ότι η σχέση αυτή είναι τόσο στενή ώστε οι δύο κυρίες βρίσκονται πολύ συχνά μαζί, αξιοποιούν τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες τους για κοντινές ή και μακρινότερες εκδρομές και γενικά «τα λένε πολύ».
Ποινή – χάδι
Ενας βουλευτής μετέχει σε μια διαδήλωση οπαδών μιας ποδοσφαιρικής ομάδας και φωνάζει μαζί με τους συγκεντρωμένους, αν δεν τους παροτρύνει κιόλας, «να καεί, να καεί, η πουτ@@@ η Βουλή». Αυτός ο βουλευτής στη συνέχεια τα «μασάει» κάπως, ο αρχηγός του κόμματός του διατείνεται ότι το μόνο του λάθος είναι που δεν σύστησε στους συγκεντρωμένους να μη φωνάζουν το σύνθημα (πάλι καλά που το περιόρισε εκεί και δεν είπε ότι το λάθος ήταν που δεν τους απείλησε ότι θα τους βάλει πιπέρι στη γλώσσα!) και η Βουλή σκέφτεται, λέει, να παραπέμψει τον μπρούτο διαδηλωτή στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου δηλαδή.
Να καεί η Βουλή, κύριε; Πολύ ωραία, σπίτι σας. Δεν έχετε θέση μεταξύ των μελών του Κοινοβουλίου, και να περάσει ο επόμενος. Και απορώ με τον πρόεδρό του, τον Βασίλη τον Λεβέντη τον καραμπουζουκλή, που δεν απαιτεί από αυτόν τον συγκεκριμένο βουλευτή να παραιτηθεί άμεσα.
Από τις κορόνες στη σιωπή
Δεν έχει τέλος η βλακεία και δεν έχει μέτρο και η ζημιά που μπορεί να προκληθεί από τις εθνικιστικές εξάρσεις ένθεν κακείθεν του Αιγαίου. Τα γεγονότα στα Ιμια, ως γνωστόν, ξεκίνησαν με κάτι τύπους από την Ελλάδα και την Τουρκία που πήγαν και έστησαν σημαίες στα νησάκια για τις ανάγκες των καναλιών τους. Την περασμένη Παρασκευή, τρεις δικοί μας πήγαν και έβαλαν ελληνικές σημαίες σε μια βραχονησίδα κοντά στους Φούρνους της Ικαρίας. Μετά πήγε η τουρκική ακτοφυλακή και τις κατέβασε. Χθες ο πρωθυπουργός Γιλντιρίμ κοκορευόταν για την ταχύτατη και αποτελεσματική παρέμβαση των τουρκικών υπηρεσιών.
Δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι πρόκειται για τουρκικό έδαφος. Το οποίο σημαίνει ότι για να επανέλθει η βραχονησίδα στο προηγούμενο καθεστώς, θα πρέπει με κάποιο τρόπο οι δικοί μας να αμφισβητήσουν έμπρακτα τα λεχθέντα από τον τούρκο πρωθυπουργό.
Τι; Οχι; Και αυτά για τα οποία κατηγορούσαν τον Σημίτη και τον Πάγκαλο διάφοροι τουρκοφάγοι, όπως ο Καμμένος υπουργός, για τη νύχτα στα Ιμια; Για το… προδοτικό «no ships, no troops, no flags» (τουτέστιν «όχι πλοία, όχι στρατιώτες, όχι σημαίες») τι ήταν, ωρέ Πάνο, εκτός από ανέξοδες εθνικιστικές πατριδοκαπηλικές κορόνες;
Κάτι ξέχασε…
Και κάτι παρεμφερές με τα προηγούμενα, δηλαδή με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Παρατηρώ ότι αυτός ο κύριος Τζέφρι Πάιατ, ο αμερικανός πρεσβευτής, ξελιγώνεται κάθε τόσο με το πόσο σπουδαίος είναι ο Τσίπρας και το πόσο τρομερός είναι, ώστε να είναι παρών, μεταξύ μας δηλαδή, ώς το 2029 ή μπορεί και ώς το… 2039!!
Το καλύτερο που έχει να κάνει, πιστεύω, είναι να αφήσει κατά μέρος αυτά τα… τρομολαγνικά. Οπως και τις… προβοκάτσιες του είδους «ποτέ άλλοτε οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις δεν ήταν καλύτερες από σήμερα», ήτοι επί των ημερών της κυβέρνησης Τσίπρα! Δεν μπορώ να καταλάβω πώς του διαφεύγει του κυρίου πρεσβευτή (αλλά ενημερωτικά του λέω) ότι η κυβέρνησή μας είναι αριστερή, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερός, ο πρόεδρος Τσίπρας αριστερός, ο υπουργός Παππάς είναι αριστερός, ο υπουργός Τσακαλώτος είναι αριστερός, όλοι φίλοι και σύντροφοι Μαδούρο, άρα και αντιαμερικανοί, και μην μπερδεύεται που έχουν περάσει δύο 24ωρα και ακόμη να απαντήσει κάποιος από την κυβέρνηση –σπεύδω εγώ να αναπληρώσω το πρωτοφανές κενό. Αλλά, πάλι, δεν φαντάζομαι αυτός ο τύπος να σοβαρολογεί, δεν φαντάζομαι, λέω…
