Λέγεται –και πολύ σωστά –ότι η οικονομία είναι ψυχολογία. Καλή ψυχολογία, όμως, δεν σημαίνει αβάσιμη υπεραισιοδοξία. Ακόμη περισσότερο, δεν σημαίνει καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και εικονική πραγματικότητα. Η καλή ψυχολογία, με άλλα λόγια, συναρτάται άμεσα με τη σωστή ανάγνωση της πραγματικότητας.
Σε αυτήν την πραγματικότητα επαναφέρουν την κυβέρνηση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ένα σημαίνον πρώην στέλεχός της. Το μεν Ταμείο προβλέπει ότι η ανάπτυξη θα κινηθεί στο 2% αντί του 2,6% το 2018 και στο 1,8% το 2019. Λέει, με άλλα λόγια, ότι όχι μόνο η χώρα μας θα παραμείνει ουραγός στην κούρσα της ανάπτυξης των ευρωπαϊκών οικονομιών αλλά και ότι η απόσταση που τη χωρίζει από τις υπόλοιπες οικονομίες θα μεγαλώσει –εκείνες θα τρέχουν και η δική μας θα λαχανιάζει.
Ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης περιέγραψε με λόγια αυτό που λένε οι αριθμοί, μιλώντας μεταξύ άλλων για τις «βάναυσες» περικοπές των συντάξεων που έρχονται από το ερχόμενο έτος και για τις δυσκολίες που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι φορολογούμενοι τα επόμενα χρόνια λόγω της υποχρέωσης για πλεόνασμα 3,5%. Αυτή λοιπόν είναι, όπως είπε, η «πορεία μετά το Μνημόνιο».
Πολιτικά, η τοποθέτηση του πρώην υπουργού διαβάζεται ως μετωπική σύγκρουση με το αφήγημα της κυβέρνησης. Στην ουσία, πρόκειται για ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα. Του ίδιου ασφαλώς. Αλλά και μιας κυβέρνησης που επιμένει να επενδύει στην πολιτική της απόδρασης από αυτήν. Και εις βάρος της ψυχολογίας όλων.
