Η Τουρκία μπήκε κι επισήμως από χθες σε προεκλογική περίοδο, η κατάληξη της οποίας θα είναι η επανεκλογή του Ταγίπ Ερντογάν στην προεδρία. Από την άποψη αυτή, έχει μεγαλύτερη σημασία το διάστημα που μεσολαβεί έως τις κάλπες από το ίδιο το αποτέλεσμα. Γιατί όπως όλα δείχνουν, ο τούρκος πρόεδρος θα επιχειρήσει να εξασφαλίσει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα όχι μόνο με θεμιτά αλλά και με αθέμιτα μέσα.
Από αυτά τα τελευταία δεν θα έπρεπε να αποκλείσει κανείς μια κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο ή όπου αλλού κριθεί πρόσφορο από την τουρκική ηγεσία. Η μέθοδος εξάλλου είναι δημοφιλής στα αυταρχικά καθεστώτα: η τεχνητή κρίση δημιουργείται για να συσπειρώσει τον λαό γύρω από τον ηγέτη απέναντι στον υποτιθέμενο εχθρό. Αυτός είναι ο κλασικός τρόπος με τον οποίο υφαρπάζει ένα αυταρχικό καθεστώς τη συναίνεση των πολιτών.
Οσο κι αν δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς ώς πού μπορεί να φτάσει ο τούρκος πρόεδρος για να πετύχει τον σκοπό του, άλλο τόσο είναι βέβαιο ότι βλέπει τις εκλογές αυτές σαν το τελευταίο εμπόδιο πριν από τη μετατροπή της χώρας του σε μια δημοκρατία όπου ο ίδιος θα πάρει σχεδόν όλες τις εξουσίες στα χέρια του –περισσότερες και από αυτές του Κεμάλ Ατατούρκ.
Το διακύβευμα για τον Ταγίπ Ερντογάν είναι λοιπόν μεγάλο. Και γι’ αυτό η χώρα μας θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική αυτήν την περίοδο για να αποφύγει τις μικρές και μεγάλες παγίδες –παγίδες που δυστυχώς δεν απέφυγε πάντοτε το τελευταίο διάστημα.
Τελευταία Νέα