Σύμπτωμα

Η κυριακάτικη έκδοση μιας μεγάλης και καλής γερμανικής εφημερίδας, της «Frankfurter Allgemeine», φιλοξενεί ένα μακροσκελές ρεπορτάζ για τη σημερινή Ελλάδα.

Τα στοιχεία που αναφέρει είναι γενικά ακριβή, οι κρίσεις του συντάκτη ελεύθερες και (υποθέτω) μη ελεγχόμενες –αυτό τουλάχιστον ισχύει στις δημοκρατίες…

Εως εδώ κανένα πρόβλημα.

Το πρόβλημα ξεκινά όταν ο… εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών βγαίνει και χαρακτηρίζει «συκοφαντικό» το δημοσίευμα χωρίς να αντικρούει ή να διαψεύδει κανένα στοιχείο από όσα περιλαμβάνονται στο ρεπορτάζ.

Ο ίδιος εκπρόσωπος στην ίδια ανακοίνωση μιλάει για «ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας», «έξοδο από τα Μνημόνια» και καταγγέλλει «κύκλους και μέσα ενημέρωσης» για τη δημιουργία «αρνητικών και εσφαλμένων εντυπώσεων» προκειμένου «να μην επιτρέψουν να βγει η Ελλάδα από την κρίση και τον έλεγχό τους».

Ούτε λίγο, ούτε πολύ!

Εως εδώ βεβαίως η αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών σε ένα δημοσίευμα που δεν αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας εμπίπτει απλώς στα όρια της βαρύγδουπης ανοησίας που υποκαθιστά στη χώρα μας την εξωτερική πολιτική.

Δηλαδή «κάποιοι» δεν θέλουν να βγει η Ελλάδα από την κρίση κι έβαλαν «κάποιον» να γράψει ένα αρνητικό ρεπορτάζ σε μια εφημερίδα!

Κάτι τέτοιες αρλούμπες κυκλοφορούσαν μόνο στην Ανατολική Γερμανία του Χόνεκερ, που τόσο θαύμαζε ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών.

Μόνο που πέρα από τη βαρύγδουπη ανοησία, υπάρχει και απροκάλυπτος καθεστωτισμός.

Διότι ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ που λέει τα παραπάνω δεν είναι ο Τζανακόπουλος, ούτε η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, που σε τελευταία ανάλυση δικαιούνται να αντικρούσουν μια κριτική στην κυβέρνηση.

Είναι ένας… υπηρεσιακός παράγοντας του υπουργείου, διπλωμάτης καριέρας αν δεν απατώμαι.

Ο οποίος όσο συριζαίικο αίμα κι αν κυλάει στις φλέβες του δεν έχει καμία δουλειά να μπλέκει σε θεωρίες συνωμοσίας, ούτε να απαντά για λογαριασμό της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, του Πρωθυπουργού, του Πολάκη ή του Καρανίκα.

Δεν είναι εκπρόσωπος του Τσίπρα, ούτε του Κοτζιά. Εκπροσωπεί το υπουργείο Εξωτερικών. Τελεία.

Ενδεχομένως θα μπορούσε να τον προστατεύσει ο υπουργός του.

Ακριβώς επειδή ο Κοτζιάς έχει μια εξοικείωση με τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», θα έπρεπε ίσως να του επισημάνει ότι ένα κράτος που ντύνεται κυβέρνηση είναι η πιο απεχθής μορφή καθεστωτισμού.

Αλλά τι να πει κι ο υπουργός; Εδώ ο Πρόεδρος της Βουλής θέλει να κάνει «συνταγματική αναθεώρηση με προοδευτικό πρόσημο», να φτιάξει δηλαδή ένα Σύνταγμα με λογική «λαϊκής δημοκρατίας».

Με τέτοιον υπουργό ή με τέτοιον Πρόεδρο, ο υπαλληλάκος του ΥΠΕΞ θα αποτελούσε ίσως απλό πταίσμα.

Αν δυστυχώς δεν αποτελούσε σύμπτωμα!