Ολα ξεκίνησαν από ένα μικροπολιτικό για εκείνο το μεγαλοβδομαδιάτικο γεύμα σε γαλλικό εστιατόριο του Κολωνακίου μεταξύ του νυν γαλάζιου προέδρου και του αμέσως προηγούμενου γαλάζιου προέδρου. Η πρώτη διαρροή ήθελε στο μενού να μην υπήρξε ούτε ένας ρόλος για τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη στην επόμενη κομματική ημέρα. Ακολούθησαν κι άλλες που πιο ωμά μιλούσαν για κόψιμό του από τα ψηφοδέλτια. Τι κι αν εκείνος φέρει πια τον τίτλο του πρώην αρχηγού; Τα έντυπα της παρατάξεως άρχισαν να κατακεραυνώνουν την παράταξη. Και να επιτίθενται στην Πειραιώς και στο μητσοτακικό περιβάλλον γιατί διέψευσαν χλιαρά τις προαναφερθείσες διαρροές. Ο Αντώναρος πήρε το όπλο του κι αχός βαρύς ακούστηκε. Μ’ ετούτα και μ’ εκείνα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Νίκος Δένδιας δήλωσε στα ερτζιανά πως για να πετύχει η ΝΔ την αυτοδυναμία «χρειάζεται και ο τελευταίος, πόσω μάλλον προβεβλημένα στελέχη, τα οποία έχουν προσφέρει, έχουν κύκλο επιρροής, πολιτικό λόγο και απόψεις» –ικανοποιώντας, εικάζει κανείς, το μεϊμαρακικό ego. Και κάπως έτσι η τρικυμία σε κολονάτο ποτήρι –σαν εκείνα των γαλλικών εστιατορίων –κόπασε.

Αυτοδυναμία

‘Η μήπως όχι; Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο παραπολιτικής φύσης στόρι επανέφερε στην επιφάνεια ένα ζήτημα που συζητείται στο Μοσχάτο και στα νεοδημοκρατικά έδρανα. Εκείνο των σχέσεων του νυν αρχηγού με τους προκατόχους του. Η φήμη ότι ο Μητσοτάκης σκέφτεται να τους βγάλει σε αποστρατεία κυκλοφορεί στους γαλάζιους διαδρόμους. Και οι γνωρίζοντες τη δεξιά ψυχή λένε ότι «προφανώς εντείνεται από την προ μηνών απόφασή του να ανακοινώσει μέσω συνέντευξης ότι η Ντόρα Μπακογιάννη δεν θα συμμετέχει σε μια κυβέρνησή του». Οι φαν του το διατυπώνουν διαφορετικά. «Αυτός είναι πρόεδρος. Δεν πρέπει να κάνει τη δουλειά με τους όρους που εκείνος θέλει να την κάνει;» αναρωτιούνται. Ανθρωποι κοντά στον Μητσοτάκη εμφανίζονται κατηγορηματικοί όταν υποστηρίζουν πως «δεν υπάρχει κανένα θέμα με τους πρώην». Και πιθανόν είναι ειλικρινείς, αν σκεφτεί κανείς το επιχείρημα που προβάλλουν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις. «Ο στόχος είναι πια η αυτοδυναμία και αυτό προϋποθέτει να είναι όλοι πάνω στο σκάφος». Από μια άποψη ο πολιτικός ναρκισσισμός του Βαγγέλη κολακεύεται. Από μια άλλη, πάλι, όχι.