Κατά κάποιο τρόπο, ο δρόμος είχε φανεί από την περσινή χρονιά. Οι παραγωγές «Γειτόνισσες» του Παντελή Χορν και «Εδουάρδος Β» που ερεύνησαν τους κλασικούς συγγραφείς αλλά από μια φρέσκια σκοπιά, δημιούργησαν την ανάγκη να συνεχιστεί το εναλλακτικό ταξίδι στο παγκόσμιο ρεπερτόριο. Έτσι, η παράσταση «Να ντύσουμε τους γυμνούς» που παρουσιάζεται έως τις 22 Απριλίου στο θέατρο «Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου – Καλαμπόκη» σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρας Βουτζουράκη, έρχεται για να καλύψει την ανησυχία της προσέγγισης των μεγάλων ιστοριών, χωρίς τα «φτιασίδια» που συνήθως τους προσάπτουν οι δημιουργοί.

«Μετά την επιτυχία του Εδουάρδου του Β’ που σκηνοθέτησε ο Κοραής Δαμάτης, χρειαζόταν ένα έργο – βουτιά στην ανθρώπινη ψυχολογία. Το ‘’Να ντύσουμε τους γυμνούς’’ του Λουίτζι Πιραντέλο συνεχίζει αυτή την ανασκαφή που έχει ξεκινήσει από την πρώτη μας παραγωγή και θέτει νέα ερωτήματα στις βάσεις που έθεσε ο Εδουάρδος. Φανταστείτε έναν όμορφο διάλογο μεταξύ συγγραφέων και κειμένων διαφορετικών αιώνων. Σύγχρονων και κλασσικών. Τραγωδιών, δραμάτων και κωμωδιών. Συνήθως χωρίς να έχουν ξαναπαρουσιαστεί ή έχοντας παρουσιαστεί ελάχιστες φορές στην Ελλάδα. Και όλα αυτά σε ένα θεατρικό χώρο που φτιάξαμε με μεράκι στη μεθυστική Ακρόπολη», αναφέρει ο Μιχάλης Καλαμπόκης , ιθύνων νους του θεάτρου όπου στεγάζεται η παράσταση.

Το έργο του Πιραντέλο, με οξύ βλέμμα και καυστικό πνεύμα ξεγυμνώνει τους ήρωές του για να δείξει πως όλη η ζωή είναι μια αλυσίδα από τυχαία γεγονότα και οι πράξεις μας όσο κι αν προσπαθούμε να τις ξεχάσουμε ή να τις αρνηθούμε, μας ακολουθούν, κολλάνε πάνω μας και λερώνουν κάθε καινούργιο κοστούμι που φοράμε για να τις κρύψουμε. «Οι ήρωες όπως και στην πραγματικότητα βλέπουν ο καθένας την εκδοχή που επιθυμούν. Όπως οι ίδιοι θέλουν και αντιλαμβάνονται. Αυτή είναι και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας που βιώνουμε όλοι στις ζωές μας όπως υπέροχα αναλύει ο υπαρξισμός. Τίποτα δεν είναι αντικειμενικό. Όλα περνούν από το φίλτρο των επιδιώξεών μας, των προσμονών μας, των συμπλεγμάτων, των παθολογιών μας, των συμφερόντων μας. Το ίδιο μήνυμα δύο διαφορετικοί δέκτες θα το εκλάβουν με δύο διαφορετικούς τρόπους. Απλά αποφασίζουμε ότι κάτι θα το ονομάσουμε κάπως για να μπορούμε σαν είδος να συνεννοηθούμε», αναφέρει ο δημιουργός.

Επί σκηνής πέρα από τους πρωταγωνιστές, ανεβαίνουν επίσης και τριτοετείς σπουδάστριες της δραματικής σχολής του ίδιου του θεάτρου. Έτσι, έμπρακτα αντιμετωπίζεται έμπρακτα το νόημα της παράστασης για την κάλυψη των φόβων. «Κάτι που μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ όχι μόνο πως είναι ανούσιο αλλά σαχλαμάρα, να φοβόμαστε να δείξουμε την αλήθεια μας. […] Εναι κουτό και φαντάζομαι ότι στο τέλος όλοι θα το πούμε, πόσο μετανιώσαμε που δεν ξεμπροστιάσαμε την ψυχή μας τότε που δεν βρήκαμε τα κότσια να πάρουμε αυτό το τηλέφωνο, να πούμε αυτό το ‘’μου λείπεις’’, το ‘’θέλω να είμαστε μαζί’’, το ‘’σε αγαπώ’’ ή το ‘’είμαι κι εγώ άνθρωπος σαν κι εσένα’’ ή ‘’θα αγωνιστώ γιατί θέλω να είμαι ελεύθερος’’», καταλήγει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Info

«Να ντύσουμε τους γυμνούς»

Κάθε Σάββατο και Κυριακή έως τις 22 Απριλίου στο Θέατρο «Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου – Καλαμπόκη» (Αθανασίου Διάκου και Τζιραίων 13, Ακρόπολη, τηλ. 210-9222.300, είσοδος 10-12)